tag:blogger.com,1999:blog-34063968181798246362024-03-12T20:29:10.212-07:00Πάντα ἐν σοφίᾳkry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comBlogger56125tag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-2700160170208542552011-02-16T00:18:00.000-08:002011-02-17T00:08:06.984-08:00Η Κάρτα του Πολίτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Η Κάρτα του Πολίτη, ένα θέμα με πολύ σοβαρές εθνικές και θρησκευτικές προεκτάσεις... </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ὁμιλία στή συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη <br />
τοῦ Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου <br />
ἐφημερίου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου <br />
<br />
Σεβαστοί Πατέρες <br />
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, <br />
ἀγαπητές ἐν Χριστῷ ἀδελφές, <br />
Χαίρετε. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Σήμερα χαιρόμαστε ὄχι μόνο γιά τό μεγαλύτερο θαῦμα πού πρίν ἀπό ἕνα τρίωρο ζήσαμε, τῆς θείας Λειτουργίας - ἔκλινεν οὐρανούς ὁ Χριστός καί κατέβη στίς ἅγιες ἐνορίες μας καί στίς ἱερές μονές - ἀλλά καί γιά τήν πολυπληθέστατη σύναξη ἐπί τῷ αὐτῷ χιλιάδων ἀδελφῶν. <br />
Ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς πατρίδος μας ἔχουν καταφθάσει μπροστά στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἀδελφοί γιά νά φωνάξουμε στεντορείως στούς ἐκπροσώπους τοῦ ὀρθοδόξου ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι δέν θέλουμε τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη… <br />
</div><div style="text-align: justify;">Δέν θέλουμε τήν ἠλεκτρονική φυλακή… <br />
</div><div style="text-align: justify;">Δέν θέλουμε νά ἐνταχθοῦμε στό προετοιμαζόμενο ἀντίχριστο παγκόσμιο κράτος. Δέν θέλουμε οὔτε κἄν νά ἀρχίσει ἡ διαδικασία, μέ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη, τοῦ ἀντιχρίστου χαράγματος καί τοῦ ἀντιχρίστου σφραγίσματος. <br />
<br />
Ἐξομολογοῦμαι δημοσίως, σεβαστοί πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὅτι ἰλιγγιῶ μπροστά στήν προοπτική ἐμεῖς νά μήν ἀντιδράσουμε γενναῖα καί ἔτσι νά ἀφήσουμε τά παιδιά μας, τά ἐγγόνια μας τά σαρκικά καί τά πνευματικά καί τίς ἑπόμενες γενιές νά χαραχθοῦν καί νά σφραγισθοῦν ἀμέσως μετά τήν εἴσοδό τους στόν παρόντα ρευστό μεταπτωτικό κόσμο χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας, χωρίς προοπτικές αἰωνίου, μετά τῆς Παναγίας Τριάδος, ζωῆς. <br />
<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;">Ἤδη ἡ Ἐκκλησία μας μετά ἀπό συνετή ἐν Χριστῷ μελέτη, ἔχει ἐκφράσει τήν τοποθέτησή της πάνω στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, παραπλήσιες τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη. Ἡ ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ δύο ἐγκυκλίους της τοῦ 1997 καί 1998 συνέδεε τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες μέ τήν προηγηθεῖσα, κυρωμένη καί ἀπό τήν τότε Ἑλληνική κυβέρνηση, Συνθήκη Σένγκεν, πού ἔβαλε τά θεωρητικά καί κοινωνικά θεμέλια τοῦ παγκοσμίου ἀντιχρίστου κράτους. <br />
<br />
Ἡ ἱερά Σύνοδος συνιστοῦσε νά μήν πάρουν οἱ πιστοί τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Ἡ τότε κυβέρνηση ὑπέκυψε κάτω ἀπό τίς πιέσεις τῆς Ἐκκλησίας καί ταυτότητες δέν δόθηκαν. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη στίς μέρες μας εἶναι πολύ χειρότερη ἀπό τίς τότε ἑτοιμαζόμενες. Τό μικροτσίπ πού φέρει ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη, ἐκτός τῆς πολύ μεγάλης χωρητικότητός του εἶναι καί ἀναπρογραμματιζόμενο, τεχνολογίας RFID. Θά ἀναπρογραμματίζεται ἀνάλογα μέ τίς ἀπαιτήσεις ἤ τίς ἀνάγκες τῆς ἐξουσίας. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ποιᾶς ἐξουσίας; Ὁ πρωθυπουργός τοῦ κράτους μας ἀρκετές φορές ἔχει δηλώσει: Χρειαζόμαστε μιά παγκόσμια κυβέρνηση καί γρήγορα. Τί ἐννοεῖ; Δέν ἔχει ἐκλέξει ὁ ἑλληνικός λαός κυβέρνηση; Δέν ἔγιναν κανονικές ἐκλογές; Ἀπό αὐτές δέν προέκυψε ἡ βούληση τοῦ λαοῦ; Πῶς ἀνέλαβε τή διακυβέρνηση τῆς χώρας μας ὁ πρωθυπουργός καί οἱ βουλευτές; <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μήπως τούς ἐξέλεξε κάποια ἄλλη ἐξουσία ἄτυπα παγκοσμίου κράτους πού ἔνθερμα προτείνει νά ἐγκατασταθεῖ ἐδῶ καί τώρα ὁ πρωθυπουργός μέ τή φράση στή μητρικη του γλῶσσα we need a global government and fast; <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἤδη ἀνέβηκε στό διαδίκτυο πρός διαβούλευση ἀπό τόν ὑπουργό ἐσωτερικῶν καί ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης κύριο Ραγκούση τό προσχέδιο νόμου ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μέ αὐτόν τό νόμο, πού προτίθενται νά ψηφίσουν, ὄχι μόνον καταργεῖται τό ἑλληνικό κράτος, ἀλλά καί ὁριστικά θάπτεται μέ τήν πολυτελῆ, μαρμάρινη, ἀλλά βαρειά ταφόπλακα τοῦ νόμου ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, πού εἶναι τό μεῖζον καί ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη τό ἐργαλεῖο της. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Τό προσχέδιο νόμου γιά τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση εἶναι γραμμένο ἀπό κομπιουτεράδες γιά τά κομπιοῦτερ καί ὄχι γιά ἀνθρώπους. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μέ τήν καλύτερη ἐκτίμηση καί τόν ἀγαθότερο λογισμό ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ὁ νόμος ἀπευθύνεται σέ ἄκαμπτα ρομπότ χωρίς ἀρθρώσεις, χωρίς μυικό τόνο, ἄνευ νευρικοῦ συστήματος. Καί τό χειρότερο ὁ νομοθέτης τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης ξέχασε τελείως, ὅτι οἱ ὑπήκοοι τοῦ νόμου, ὅσο καί ἄν οἱ νομοθέτες δέν τό βλέπουν καί δέν τό πιστεύουν ἔχουν ψυχή, ἔχουν νοῦ, ἔχουν αἰσθήματα, ἐμπειρίες, βιώματα, βούληση, ὄνειρα, προοπτικές, ἐπιδιώξεις, μεταφυσικές ἀνησυχίες, πόθο αἰωνίου ζωῆς, ἀγάπη γιά τό Δημιουργό Θεό. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ὁ νόμος δέν ἀναφέρεται σέ ἀξίες καί ἰδανικά. Ὡς νάνους μᾶς βλέπει καί μᾶς θέλει ἡ Νέα Ἐποχή, ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων, ἀόμματους, κωφάλαλους, μέ ἠλεκτρονικό ἐγκέφαλο, ἀλλά χωρίς ψυχή. Μέ βιολογική Καρδιά, χωρίς εὐαισθησίες ὅμως, καί μέ μόνιμο βηματοδότη πού θά λειτουργεῖ βάσει ἐντολῶν τοῦ μικροτσίπ τῆς Κάρτας Πολίτη. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἱδρύεται λοιπόν ἄνευ τῆς γνώμης, ἄνευ τῆς θελήσεως, χωρίς τήν ψῆφο τοῦ Ἕλληνα Πολίτη, χωρίς ἐκλογές ἕνα νέο ἠλεκτρονικό παγκόσμιο κράτος, σύμφωνα μέ τίς ἐξαγγελίες τοῦ πρωθυπουργοῦ. Ἐργαλεῖο σύνδεσης τοῦ κάθε πολίτη μέ αὐτό τό παγκόσμιο ἠλεκτρονικό κράτος θά εἶναι ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη. Οὔτε καί δημοψήφισμα δέν χρειάστηκε, ἀφοῦ ὁ λαός μας ἔχει στό λαιμό του τή θηλειά τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τῆς περικοπῆς μισθῶν καί συντάξεων και τῆς φοβερῆς ἀπειλῆς τῆς ἀνεργίας. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἔχουμε ἀναπτύξει πολλές φορές τή θέση μας, ὅτι δηλαδή τό κύριο μέλημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὁλοκλήρωση τῶν ὑποδομῶν τῆς «ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης». Φυσικά ἡ εὐρύτατη καί παγκόσμια χρήση αὐτοῦ τοῦ ὅρου, ἀποτελεῖ ἕναν εὐφημισμό καί μία μάσκα ἀφοῦ στήν οὐσία πρόκειται γιά ἠλεκτρονική δικτατορία καί παγκόσμια ἠλεκτρονική τυραννία. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ὁ στόχος εἶναι ἡ ἐλαχιστοποίηση τῶν λαϊκῶν ἀντιδράσεων, τό «νανούρισμα» τῶν συνειδήσεων καί ἡ παιδαγωγία στήν ἐκκοσμίκευση καί τόν ὑλισμό-ἀτομισμό. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Θά εἶναι ὄντως φοβερή αὐτή ἡ ὕπουλη μετάλλαξη τοῦ ἐνδόξου ἔθνους μας μέ τήν τρισχιλιετῆ ἱστορία του καί τόν πολιτισμό του καί ἡ ἐξαφάνισή του μέσα στόν πολτό τῆς παγκόσμιας ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ὡστόσο ἰσχυρίζεται ὁ Πρωθυπουργός, ὅτι στήν Κάρτα τοῦ Πολίτη, μέ τήν ὁποία θά διασυνδέονται ἠλεκτρονικά ὅλες οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου, θά ἐνσωματωθοῦν σταδιακά ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ἐκλογικός ἀριθμός, διαβατήριο, δίπλωμα ὁδήγησης, κάρτα διέλευσης διοδίων, κάρτα δημότη, ἀλλά καί δεδομένα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ὑγεία (ἠλεκτρονικός ἰατρικός φάκελλος), ὥστε ὁ πολίτης νά ἐξυπηρετεῖται παντοῦ καί χωρίς γραφειοκρατία. Ἐπίσης στό μέλλον σχεδιάζεται νά ἐνταχθεῖ καί ἡ ἠλεκτρονική «ὑπογραφή» τῶν πολιτῶν. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ποτέ ἡ Ἐκκλησία δέν ἀρνήθηκε, τόσο ἡ διοικοῦσα Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί τό πλήρωμά της, τῶν ἑλλήνων πολιτῶν, τή δημιουργική βοήθεια τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας στίς καθημερινές συναλλαγές, στήν ἐπιστημονική ἔρευνα καί στίς ἐφαρμογές της, στήν ἄμεση ἀνίχνευση τοῦ πλούτου τῆς γνώσεως μέσῳ Internet, στήν ἀνάλυση, στή σύνθεση καί στή δημιουργία τῶν μορφῶν τῆς τέχνης, στίς ἐκδόσεις, στήν ἐποικοδομητική πληροφορία, στήν ἐν γένει ἀνάπτυξη τοῦ πολιτισμοῦ. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Φυσικά καί εὐχόμαστε νά μηχανοργανωθοῦν πλήρως ὅλες οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου, ὥστε νά παταχθεῖ ἡ γραφειοκρατία. Ὅμως εἶναι ἄκρως ἀνησυχητική ἡ σχεδιασθεῖσα καί ἡ συνεχῶς τελειοποιούμενη συλλογή προσωπικῶν δεδομένων μετά ἀπό διασύνδεση ὅλων τῶν βάσεων δεδομένων. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἡ ἠλεκτρονική φυλακή ὅσο πολυτελής κι ἄν κατασκευασθεῖ, θά εἶναι φυλακή, φοβερή καί ἀπάνθρωπη, φοβερότερη μάλιστα θά καταστεῖ ἄν παραχωρηθεῖ ἡ διακυβέρνησή της σ’ αὐτούς πού ἤδη καταπονοῦν καί πολυβολοῦν μέσῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, τόν στενάζοντα Ἑλληνικό λαό ἤ σέ ἄλλους χειρότερους. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Κατανοώντας ὅλοι ἐμεῖς τό μέγιστο ἐπερχόμενο κίνδυνο, βρισκόμαστε σήμερα ἐδῶ μπροστά στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων γιά νά ἐνημερώσουμε γιά τίς συνέπειες τῆς πρός ψήφιση ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης καί τῆς συνολικῆς ταφῆς πού θά ἐπιφέρει στόν ὑπέροχο θεανθρώπινο πολιτισμό μας καί στό φρόνημα τῶν πολιτῶν τῆς χώρας μας. <br />
</div><div style="text-align: justify;"><u>Εἴκοσι πέντε Πολιτεῖες τῶν ΗΠΑ ἀντιδροῦν στή θέσπιση Κάρτας Πολίτη. Οἱ Ἄγγλοι πολῖτες ἄμεσα διαπιστώνοντας τό σκοτάδι τῆς ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς καί τή μείωση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐπέστρεψαν τίς παραληφθεῖσες Κάρτες Πολίτη, ἀκυρώθηκε ὁ σχετικός νόμος καί ἀπαίτησαν ἀπό τήν κυβέρνησή τους νά ἀπαλειφθοῦν ὅλα τά προσωπικά τους δεδομένα ἐντός ἑκατό ἡμερῶν ἀπό ὅποιες βάσεις δεδομένων. </u><br />
</div><div style="text-align: justify;"><u>Γερμανοί πολῖτες παρακολούθησαν στήν κρατική τηλεόραση χάκερς πού μέσα στά στενά ὅρια τηλεοπτικοῦ δελτίου εἰδήσεων ἔσπασαν κωδικούς τῆς γερμανικῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη καί πῆραν δύο δακτυλικά ἀποτυπώματα καί ἕνα ἑξαψήφιο κωδικό πού θά ἀποτελοῦν τήν ψηφιακή ὑπογραφή τοῦ κατόχου, ἀποδεικνύοντας τήν ἀνεπάρκεια τῶν ἠλεκτρονικῶν συστημάτων νά διαφυλάξουν τά προσωπικά δεδομένα καί τούς λογαριασμούς τῶν πολιτῶν. </u><br />
</div><div style="text-align: justify;"><u>Στήν ὀρθόδοξη Ρουμανία ἕνας καί μόνο φλογερός ἅγιος γέροντας, ὁ π. Ἰουστῖνος Πάρβου ἐνημερώνοντας καί στηρίζοντας τούς Ρουμάνους πιστούς ἀπέτρεψε τόν κίνδυνο τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ἐκεῖ. </u><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δόξα τῷ Θεῷ καί στή χώρα μας ξύπνησαν πολλές συνειδήσεις. Σαράντα Μητροπολῖτες, πολλοί ἱερεῖς καί μοναχοί ἀσταμάτητα ἐνημερώνουν τόν Ὀρθόδοξο λαό μας. Τό θέμα λοιπόν τῆς Κάρτας Πολίτη ἔχει πάρει διαστάσεις. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἡ ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀγρυπνεῖ καί ἀναμένεται σοβαρή καί θεοφώτιστη ἀπόφαση. Εἶναι χαρακτηριστικά ἐκφραστική ἡ πρόσφατη ἀνακοίνωση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Διακριτικά συμπαρίσταται στόν παρόντα ἀγῶνα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου λαοῦ μας. Εἴμαστε βέβαιοι πώς θά ἐπακολουθήσει ἡ εὐλογία τῆς ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός περαιτέρω δραστηριότητα καί λύσεις. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Τελειώνοντας τήν ταπεινή προσλαλιά μας ἄς ἐντείνουμε τή φωνή μας καί ἄς ρωτήσουμε τούς ἐκλεγμένους ἀπό τό λαό ἐκπροσώπους μας: <br />
</div><div style="text-align: justify;"><u>Δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά μήν εἴμαστε φυλακισμένοι μέσα στή φιλτάτη πατρίδα μας; Γιατί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες νά παραδοθοῦμε ἀμαχητί σ’ αὐτό τό πρωτοφανές στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους φακέλωμα; Γιατί νά ἀρνηθοῦμε τή θεόσδοτη τρισχιλιετῆ καί πλέον ἐλευθερία μας καί νά τήν παραδώσουμε σέ χέρια ἀγνώστων ἤ ἀγνωστικιστῶν ἤ ἴσως καί ἀντιχρίστων; </u><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ μας. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ὑπάρχουν ἀκόμα τά περιθώρια, πρίν εἶναι πολύ ἀργά, νά πεῖτε καί σεῖς, ὡς ἔντιμοι ἐκπρόσωποί μας τό ὄχι στήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση. Γιατί δέν κάνετε χρήση τοῦ δικαιώματός σας; <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μπορεῖτε ἀκόμα νά πεῖτε ὄχι στήν ἠλεκτρονική φυλακή ὅλων μας. Σᾶς συμφέρει νά συνταχθεῖτε μαζί μας. Ἄλλως σᾶς περιμένει καί σᾶς ἡ ἠλεκτρονική φυλακή μέ τίς ὄντως ἀπρόβλεπτες συμφορές της. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μπορεῖτε νά πεῖτε ὄχι καί στό δυσώνυμο 666. Τότε θά βοηθήσει ὁ ἐν Τριάδι Θεός μας καί θά διασώσει μέ τή Χάρη του γιά ἄλλη μιά φορά στήν ἱστορία τό ἔθνος μας. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Ἄς δηλώσουμε ὅλοι μας ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι τή βαθιά μας μετάνοια γιά τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες μας ἐνώπιον τοῦ θυσιασθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου μας. Ἡ νίκη ἀσφαλῶς καί θά εἶναι τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου καί ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίαση ὅλων μας μαζί Του. <br />
<br />
anavaseis.blogspot.com </div><span class="post-author vcard"><span class="fn"></span></span><span class="post-timestamp"><a class="timestamp-link" href="http://anavaseis.blogspot.com/2011/02/62_06.html" rel="bookmark" title="permanent link"><abbr class="published" title="2011-02-06T17:07:00+02:00"></abbr></a></span><span class="post-comment-link"></span><span class="post-icons"><span class="item-action"><a href="http://www.blogger.com/email-post.g?blogID=117728811679627521&postID=4475743197253193463" title="Αποστολή ανάρτησης"> </a> </span></span></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-7380372870318308552011-02-14T11:49:00.000-08:002011-02-14T12:06:50.635-08:00Ἀρχὴ Σοφίας Φόβος Κυρίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;">Ποίημα Ἱερομονάχου Δανιὴλ Δανιηλίδου Κατουνακιώτου (1846-1929)</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKLYtkCd9pGQZt7xcN_TjCHoxYKRZtlSdMHC_WrW0EElPdegINrNzAMgxIg4K5Y5RvT54qbcXIgH0vD5ZWECCTIK6gWSF6kH3KZNk0WQuQLvUimL4K38cNhV1n0SvIHagnlKAo-NVL5ztR/s1600/m6+%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKLYtkCd9pGQZt7xcN_TjCHoxYKRZtlSdMHC_WrW0EElPdegINrNzAMgxIg4K5Y5RvT54qbcXIgH0vD5ZWECCTIK6gWSF6kH3KZNk0WQuQLvUimL4K38cNhV1n0SvIHagnlKAo-NVL5ztR/s200/m6+%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258C%25CF%2582.jpg" width="121" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;">Ὅστις τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, σαυτὸν θὰ ἀποκτήσῃ, <br />
οὗτος θὰ γίνῃ ἱκανός, τὸ πᾶν νὰ κατακτήσῃ.</div><div style="text-align: center;">Γιατὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, χαρίζει σωφροσύνην· <br />
χαρίζ᾿ ἀνδρείαν σύνεσιν, καὶ μετριοφροσύνην.</div><div></div><div style="text-align: center;">Χαρίζει θάῤῥος καὶ πολλὴν τὴν γενναιοκαρδίαν, <br />
ἀπ᾿ ἐναντίου δ᾿ οὐδενός, αἰσθάνεται δειλίαν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Διότι ἐλπίζ᾿ εἰς τὸν Θεόν, κι᾿ αὐτὸν ἐπικαλεῖται, <br />
κι᾿ ἀπὸ κινδύνου δὲ παντός, πάντοτε ἐκλυτροῦται.</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Στὰς θλίψεις κ᾿ εἰς τοὺς πειρασμούς, χαίρει χαρὰν μεγάλην· <br />
ποτέ του δὲν ἀγανακτεῖ, καμία δὲν ἔχει ζάλην.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Γιατὶ γνωρίζ᾿ τ᾿ ἀγαθά, ὅπου θὰ προξενήσῃ, <br />
ἡ ῾πομονὴ στοὺς πειρασμούς, ὅπου θὰ καρτερήσῃ.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Εἶν᾿ ἀγαθὰ οὐράνια, ζωὴ δὲ μακαρία, <br />
καὶ πανευφρόσυνος χαρά, ἡ οὖσα αἰωνία.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Πάντα τὰ πρόσκαιρ᾿ ἀγαθά, οὐδόλως τὰ θαυμάζει, <br />
ὡς ὄναρ, τέφραν καὶ καπνόν, τὰ ἅπαντα λογιάζει.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Κάλλος καὶ ἡδονὰς σαρκός, ὡς τῆς ψυχῆς δημίους, <br />
τὰ ἀποστρέφετ᾿ ὡς ἐχθρούς, δεινοὺς ψυχολεθρίους.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Τοὺς λογισμοὺς δὲ τοὺς αἰσχρούς, οὕσπερ καθυποβάλλει, <br />
ὁ νοητὸς αἰσχρὸς ἐχθρός, εὐθὺς τοὺς ἀποβάλλει<span lang="en-us">.</span></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Διὰ νὰ μὴ χρονίσωσι, οὐτ᾿ ἐν τῇ διανοίᾳ, <br />
καὶ εἶτα κυριεύσωσι, καὶ νοῦν καὶ τὴν καρδίαν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Τὴν δὲ διάνοιαν αὐτοῦ, τὴν ἔχει γρηγοροῦσαν, <br />
τὰς δ᾿ ἐναντίας προσβολάς, ἀεὶ ἀποσοβοῦσαν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ἔχει σκοπὸν ἀκοίμητον, αὐτὴν ἐπαγρυπνοῦσαν, <br />
καὶ τὸν ἀόρατον ἐχθρόν, ἀπαύστως πολεμοῦσαν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Διότ᾿ ἄν τὴν διάνοιαν, ἐν πρώτοις ἐκνικήσῃ, <br />
εὐκόλως τότε καὶ τὸν νοῦν, θὰ τὸν αἰχμαλωτίσῃ.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Καρδίαν δὲ καὶ τὴν ψυχήν, θὰ κατακυριεύσῃ, <br />
τότες ὦ! τρισαλλοίμονον, θὰ θύσῃ θ᾿ ἀπολέσῃ…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ὁ φόβος ὅμως τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἀρχὴ σοφίας, <br />
ἀποσοβεῖ παντὸς ἐχθροῦ, δεινὰς μηχανουργίας…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Κ᾿ εἰς ὁρατοὺς καὶ ἀφανεῖς, ἐχθροὺς ὁρμᾷ γενναίως, <br />
οἵτινες ὡς ἀπὸ πυρός, διώκονται δρομαίως…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Λοιπὸν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, φύλαξ τῆς παρθενίας, <br />
αἴτιος βίου σώφρονος, πάροχος τῆς ἁγνείας.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Σπόγγος ἐστὶ καθαρτικός, ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας, <br />
παραίτιος σεμνοπρεποῦς, καὶ θείας πολιτείας.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ὡσαύτως ἁγιότητος, καὶ πάσης δικαιοσύνης, <br />
καὶ στηριγμὸς τῶν ἀρετῶν, καὶ πάσης ἀγαθωσύνης.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ὁ ἔχων φόβον τοῦ Θεοῦ, εἶν᾿ ἐξησφαλισμένος, <br />
καὶ τὴν αἰώνιον ζωήν, νὰ λάβῃ ὡρισμένως…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Διότι χαλινὸς ἐστί, πάσης κακοπραγίας, <br />
διδάσκαλος δὲ ἀρετῆς, καὶ πάσης εὐπραγίας.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Φόβον Θεοῦ, ὦ ἀδελφοί, πάντες ἐγκολπωθῶμεν, <br />
ὅπως τέλους εἰρηνικοῦ, πάντες ἀξιωθῶμεν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Πάντοτε εἶναι ἕτοιμος, ὅστις Θεὸν φοβῆται· <br />
κ᾿ ἐν ὥρᾳ τοῦ θανάτου του, οὐδόλως θὰ πτοῆται.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Μάλιστα ὡς πανήγυριν, αὐτὴν θὰ περιμένῃ, <br />
ὅτ᾿ εις ζωὴν αἰώνιον, ἐντεῦθεν μεταβαίνει.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ἐκεῖ ζωὴ ἀΐδιος, ἄῤῥητος εὐφρροσύνη, <br />
ἄφατος ἀγαλλίασις, ἔνθεος χαρμοσύνη.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Μακάριος τρισμάκαριος, ὅστις τὴν ἐπιτύχῃ, <br />
ἄθλιος καὶ τρισάθλιος, ὅστις τὴν ἀποτύχῃ…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Γιατὶ ὁ μὲν ἐκέρδισε, ζωὴν τὴν μακαρίαν· <br />
ὁ δέ, τὴν ἀτελεύτητον, βασάνων τιμωρίαν.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ὁ μὲν θὰ εἶναι στοὺς χορούς, Ἀγγέλων καὶ Ἁγίων, <br />
ὁ δὲ μὲ τῶν συντρόφων του, δαιμόνων τῶν ἀγρίων…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ταῦτα, ἂς τὰ σκεφθῇ καλῶς, ὅστις Χριστὸν πιστεύει, <br />
διότ᾿ ὅσα μᾶς ἐδίδαξεν, εἰς πάντα ἀληθεύει.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Δὲν εἶναι μῦθος τοῦ Χριστοῦ, ἡ θεία διδασκαλία, <br />
ἀλλ᾿ εἶναι ῥήματα ζωῆς, σάλπιγξ ἐπουρανία.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Μόνον ὁ ἄφρων καὶ τυφλός, κι᾿ ὅλως ἐσκοτισμένος, <br />
Θεοῦ ἀρνεῖται ὕπαρξιν, τῇ ὕλῃ προσηλωμένος.</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Τοῖς κτήνεσι ὁμοιωθείς, ἐν τιμῇ ὤν, οὐ συνῆκε, <br />
κι᾿ ἀλόγοις παρασυμβληθείς, τὰ κρείττονα ἀφῆκε…</div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;">Ἀλλ᾿ ὦ Ἥλιε νοητέ, τὰ πάντα ὁ φωτίζων, <br />
μὴ παύσῃ εἰς τὸν φόβον σου, πάντας ἡμᾶς στηρίζων.<br />
<br />
<div style="text-align: left;">http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/gerwn_danihl_katoynakiwths_arxh_sofias_fobos_8eoy.htm</div></div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-58117142129243777442011-02-14T11:43:00.000-08:002011-02-15T03:24:28.137-08:00Νουθεσίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><a name='more'></a>Όντως μέγα είναι, στ’ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει… Με πολλή απλότητα να πορεύεσαι, για να βρεις την καθαρότητα της ψυχής. Η απλότητα είναι μεγάλη ευτυχία για την ψυχή…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τους μεν κανόνες οι άνθρωποι τους κατάργησαν, αλλά δεν τους κατάργησε ο Θεός. Μένουν, όπως τους έθεσαν οι Πατέρες και οι θείοι Απόστολοι. Επομένως να τους φυλάττουμε, αν θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας, για να μη βρούμε αντιμέτωπο το Θεό να υπερασπίζει τους νόμους των αγαπητών Του δούλων.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχή: “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με”… Με την ευχή, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει στην καρδιά και θα γίνει διαδρομή, ένωση νου, λόγου και καρδιάς, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Από τη στιγμή που αρχίζουμε να διαπράττουμε την αμαρτία γινόμαστε δούλοι των δαιμόνων.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο φιλάνθρωπος Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και μας δίδαξε να μη μετέχουμε σε πράξεις αισχρές και δε σκεπτόμαστε σοβαρά τα θεία και σωτήρια λόγια Του.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Σ’ αυτή τη ζωή είναι αγώνας. Με τα ακάθαρτα πνεύματα πολεμάς, που δε σου ρίχνουν γλυκά και λουκούμια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχή, όχι σώμα…</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(Από το ημερολόγιο “Ουρανοδείκτες Σωτηρίας” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη)</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">www.xfd.gr</div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-17978647391138698982011-02-14T11:38:00.000-08:002011-02-15T03:23:18.461-08:00Η χαριτωμένη υπακοή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης - Νουθεσίες περί υπακοής</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="post-entry" style="text-align: justify;">Η υπακοή χαρίζει αμεριμνία, διότι η μέριμνα είναι μια πνευματική φυματίωση, που σιγα–σιγά, σαν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχώς δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου, της ψυχής και του σώματος και σταδιακά φέρνει το θάνατο. Έτσι και η μέριμνα του βίου σαν ένα άλλο μικρόβιο φθείρει τον άνθρωπο, την ψυχή του και τον πεθαίνει ψυχικά.<br />
<br />
Η υπακοή αναφέρεται στο Χριστό και όχι στον άνθρωπο που υπακούει κανείς. Και όταν ο υποτακτικός υπακούει χωρίς παράσιτα, αλλά για την αγάπη του Χριστού και μόνο, τότε η υπακοή του είναι σωστή μπροστά στα μάτια του Χριστού. Να υπακούμε για την αγάπη του Χριστού και μόνο και έτσι ο δρόμος μας γίνεται σταθερός και ίσιος για το Χριστό.<br />
<br />
Ποιος άνθρωπος πάνω στη γη δεν έκανε σφάλματα και δεν τραυματίσθηκε στην πάλη με τους δαίμονες, τα πάθη και τον κόσμο; Δε μιλάμε γι’ αυτά τα τραύματα, αλλά μιλούμε ότι πρέπει να βλέπουμε συνεχώς τον προορισμό μας. Με τις δύο αρετές, της υπακοής για την αγάπη του Χριστού και της προσευχής να πετύχουμε την αγάπη του Χριστού. Κι όταν η αγάπη του Θεού έρθει μέσα στην ψυχή μας, τότε ο δρόμος μας πλέον δέχεται φως. Τότε η αγάπη του Χριστού εξουδετερώνει κάθε δυσκολία και νιώθουμε τη ζωή πάρα πολύ ευτυχισμένη.<br />
<br />
Η υπακοή ταπεινώνει τον άνθρωπο και η ταπείνωση εξουδετερώνει κάθε πειρασμική ενέργεια. Όπου ταπείνωση, εκεί ο διάβολος χάνεται. Όπου υπερηφάνεια κι εγωισμός, εκεί η παρουσία των δαιμόνων, οι πειρασμοί και τα πάθη. Γι’ αυτό η υπακοή είναι πολύ χαριτωμένη αρετή, επειδή οπλίζει με τόση ταπείνωση τον άνθρωπο όταν υπακούει εν γνώσει, για την αγάπη του Χριστού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">www.xfd.gr</div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-8231527289092296872011-02-14T10:45:00.000-08:002011-02-14T10:45:54.848-08:00Φωτογραφίες των πατέρων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CPQXKSQ2rT2QVTmdG6QogvZ9FcaySORltPXBOBLu2R-n3TSNHtpNFIhK1sun97ElHioxkiDrHvuPvYfthJ6_brje5MqYsOTfFJqw3YQfi1TpA5hd_A2JxGzDj_AHSuue70b4Qa11t9AK/s1600/0+020%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CPQXKSQ2rT2QVTmdG6QogvZ9FcaySORltPXBOBLu2R-n3TSNHtpNFIhK1sun97ElHioxkiDrHvuPvYfthJ6_brje5MqYsOTfFJqw3YQfi1TpA5hd_A2JxGzDj_AHSuue70b4Qa11t9AK/s320/0+020%25CE%25B2.jpg" width="237" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">πατήρ Ισίδωρος - Γέροντας Εφραίμ </td></tr>
</tbody></table><br />
<a name='more'></a><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiihOswjNoj3HJTgEamAuabKVirOPQw20agurqCZfpk_MnmFtdPOUPC8lJ95a-moZ-8s9AKngo-w8waSUMz02zjg_MrwNSl4rhGc43CZFb8X5Nzwk3-Et4ETbqE5R5BAIobxgJonITxgaP0/s1600/274719-12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiihOswjNoj3HJTgEamAuabKVirOPQw20agurqCZfpk_MnmFtdPOUPC8lJ95a-moZ-8s9AKngo-w8waSUMz02zjg_MrwNSl4rhGc43CZFb8X5Nzwk3-Et4ETbqE5R5BAIobxgJonITxgaP0/s1600/274719-12.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης - Γέροντας Εφραίμ</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkb6-C4JyRqA_ZS-F6sAuieJFmm6Vp_NKtpx1xJa_fLnshXlipucZwEcnLj0kA6cEPBOX6ehcuel2cmHnTcNRKpeqnfoXlaeWU2LLZcObbRGMOk5rh9wIxhgwUjQEEcyO8nZfpXS6CaKl1/s1600/%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582%252C+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582%252C+%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkb6-C4JyRqA_ZS-F6sAuieJFmm6Vp_NKtpx1xJa_fLnshXlipucZwEcnLj0kA6cEPBOX6ehcuel2cmHnTcNRKpeqnfoXlaeWU2LLZcObbRGMOk5rh9wIxhgwUjQEEcyO8nZfpXS6CaKl1/s320/%25CE%25B3%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582%252C+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582%252C+%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582%25CE%25B2.jpg" width="223" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γέροντας Εφραίμ - παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης - Ιωσήφ Βατοπαιδινός</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMhP3wquUAWfi4f2FVrfyBJoEeSy8ZZgjtIGlWvM0B0ZLldr6l3Zk91N3C6trsKtF74tY0fCYDeI_llE4KpjXoALIneFwhH5Ugs8BYeSERDzwR8Q7SOfAWOjK6WSE5WasuRKnpxlfglcrY/s1600/%25CE%259E%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%25820001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMhP3wquUAWfi4f2FVrfyBJoEeSy8ZZgjtIGlWvM0B0ZLldr6l3Zk91N3C6trsKtF74tY0fCYDeI_llE4KpjXoALIneFwhH5Ugs8BYeSERDzwR8Q7SOfAWOjK6WSE5WasuRKnpxlfglcrY/s320/%25CE%259E%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%25820001.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μακαριστός Εφραίμ Ξηροποταμινός - παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης </td></tr>
</tbody></table><br />
</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-57548529134511470402011-02-04T04:51:00.000-08:002011-02-07T22:50:26.975-08:00Ιερά Μονή Φιλοθέου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvCN667HAOwdbntZNSlCU25sgKlWY5N4M383eckCPHi1OapdddmCnTc72D4iRZ_zRKzfdnlK5DqEvXO2goGtr6NOXKZIOXRYrv0LHXEyE2IZfjxKO6hmxkwC2vMVky5jXcGmYAcqP63fm6/s1600/DSC_0036.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvCN667HAOwdbntZNSlCU25sgKlWY5N4M383eckCPHi1OapdddmCnTc72D4iRZ_zRKzfdnlK5DqEvXO2goGtr6NOXKZIOXRYrv0LHXEyE2IZfjxKO6hmxkwC2vMVky5jXcGmYAcqP63fm6/s320/DSC_0036.JPG" width="320" /></a></div><br />
Μερικές όμορφες φωτογραφίες από το σπίτι του Γέροντα μας, την Ι.Μ. Φιλοθέου Αγίου Όρους.(από το ιστολόγιο agiabarbarapatras.blogspot.com)<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvCN667HAOwdbntZNSlCU25sgKlWY5N4M383eckCPHi1OapdddmCnTc72D4iRZ_zRKzfdnlK5DqEvXO2goGtr6NOXKZIOXRYrv0LHXEyE2IZfjxKO6hmxkwC2vMVky5jXcGmYAcqP63fm6/s1600/DSC_0036.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><a name='more'></a></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZJo7f7YeDUFzBSQPWV9aLgmLtH09EX5c4iLHrzq9ot16eusjhk1QSyDpAu7YXwzOo_A0fR5mRsM8LPf_80lUR821Q6zB5IMaVihGDJl2PPNprLVnC9mzXIcjqQOwFKNDfPqXwRjVw9sip/s1600/DSC_0048.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZJo7f7YeDUFzBSQPWV9aLgmLtH09EX5c4iLHrzq9ot16eusjhk1QSyDpAu7YXwzOo_A0fR5mRsM8LPf_80lUR821Q6zB5IMaVihGDJl2PPNprLVnC9mzXIcjqQOwFKNDfPqXwRjVw9sip/s320/DSC_0048.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEWupPy6jPzHq-Rqq-QmPlaiMZpxI8yXQpcX4537DgJOunR0i-U3JKtVDYP5MDTUeLZg8D9Qpy0DUbYPo3g-deEKzB_hHnu3Gi_8kwxzGbTb3EMpFv_WYVs7vh8y40bXTayJp46KXxRop6/s1600/DSC_0054.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEWupPy6jPzHq-Rqq-QmPlaiMZpxI8yXQpcX4537DgJOunR0i-U3JKtVDYP5MDTUeLZg8D9Qpy0DUbYPo3g-deEKzB_hHnu3Gi_8kwxzGbTb3EMpFv_WYVs7vh8y40bXTayJp46KXxRop6/s320/DSC_0054.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KEGGgSMKhUfbj8i_WUa_4-lQaSNOdB2PoCRYcGvpgNom7m1lsQpHUqJQR4QUIfSJyR9qpSzrvLNuDwjG5IjoyIsF1FPmzV1F9hj52BvHRXHG9l1-o-1GOBMmE_Cf4GWq2iht8Hrxs7Eu/s1600/DSC_0069.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-KEGGgSMKhUfbj8i_WUa_4-lQaSNOdB2PoCRYcGvpgNom7m1lsQpHUqJQR4QUIfSJyR9qpSzrvLNuDwjG5IjoyIsF1FPmzV1F9hj52BvHRXHG9l1-o-1GOBMmE_Cf4GWq2iht8Hrxs7Eu/s320/DSC_0069.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqgPTlar9Z5SP6sCpoYXUcI3EyHX4kjZ4tvs8nql1X1NUTyKgw-5N2WGYWCD6CEHuvi5G-901vFqtmpSCLoFFkaljxg7GlD9zKQ4aN9OkvKub-2Kt5ITcaRUS-7iWguWO-FWbw7xFiuVWU/s1600/DSC_0073.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqgPTlar9Z5SP6sCpoYXUcI3EyHX4kjZ4tvs8nql1X1NUTyKgw-5N2WGYWCD6CEHuvi5G-901vFqtmpSCLoFFkaljxg7GlD9zKQ4aN9OkvKub-2Kt5ITcaRUS-7iWguWO-FWbw7xFiuVWU/s320/DSC_0073.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPF2ZuOssGgr2XOrFVc5Irz0EFu4a2zIqIOK9XFHw3v8xm1ZoK2HLVqDa-A6haHXXU_5LX8xRMoFw0vCGFJWYKyDoc0DxXSfvmi59FkQTRu3CtuSqkcYv9dWz7wNTCRZGdKGFUkpR0WMci/s1600/DSC_0079.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPF2ZuOssGgr2XOrFVc5Irz0EFu4a2zIqIOK9XFHw3v8xm1ZoK2HLVqDa-A6haHXXU_5LX8xRMoFw0vCGFJWYKyDoc0DxXSfvmi59FkQTRu3CtuSqkcYv9dWz7wNTCRZGdKGFUkpR0WMci/s320/DSC_0079.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHUPiYSZbmDYSXi7OJtNDIuTdAx8Fxtoma8cdUHLBqQnp9M5nJX6MTjKhPBLtHP3zYy8UmzhQNZgPQVgR9Q0EhZOONf_mGm92KiYJ_ZT5VmPrQVyQ-fyWjTws1Ng3tBzGvpqjMlP16OI20/s1600/DSC_0084.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHUPiYSZbmDYSXi7OJtNDIuTdAx8Fxtoma8cdUHLBqQnp9M5nJX6MTjKhPBLtHP3zYy8UmzhQNZgPQVgR9Q0EhZOONf_mGm92KiYJ_ZT5VmPrQVyQ-fyWjTws1Ng3tBzGvpqjMlP16OI20/s320/DSC_0084.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-IFdofIrS69OJ0v1cE_-X_WpPfO2Ncct5qfJclmyRxeEz63izNPiQt-C62h6bFmSsF2oqa5Szaq88JCsO3WWirNopHywMwZFvtEy_RLs7kGhxSEH_sdNzl0Z5E_v1OI9GTBnCXroSwiVF/s1600/DSC_0107.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-IFdofIrS69OJ0v1cE_-X_WpPfO2Ncct5qfJclmyRxeEz63izNPiQt-C62h6bFmSsF2oqa5Szaq88JCsO3WWirNopHywMwZFvtEy_RLs7kGhxSEH_sdNzl0Z5E_v1OI9GTBnCXroSwiVF/s320/DSC_0107.JPG" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Ι.Μ. Φιλοθέου<br />
Αγρυπνία Ευαγγελισμού </div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-48521328288988969202011-02-03T11:08:00.000-08:002011-02-03T11:08:01.711-08:00Μετάνοια και αυτομεμψία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUjSBPbaPLGcPeoml1X_DTQ4uZHjo_z0QTNu_i5jcq64bi7iZAoZE2LtDVz162kvVAWwqd-HNsq4q3565bChn8ugscRzqv17WZO8wNYGoudTuQ9Yb-XaA5D6sfBtCQp-dpR6PR8TJ8Emlv/s1600/AGabriel+large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUjSBPbaPLGcPeoml1X_DTQ4uZHjo_z0QTNu_i5jcq64bi7iZAoZE2LtDVz162kvVAWwqd-HNsq4q3565bChn8ugscRzqv17WZO8wNYGoudTuQ9Yb-XaA5D6sfBtCQp-dpR6PR8TJ8Emlv/s1600/AGabriel+large.jpg" /></a></div>Παιδί μου, ο καρπός της ησυχίας που επιδιώκεις είναι να επιδιώκεις να βλέπεις τους άλλους ως αγίους, ως αγγέλους. Όταν βλέπεις στους άλλους ελαττώματα και ιδίως στον Γέροντά σου, να ξέρεις ότι έπεσε η πνευματική σου ζωή, υποβιβάστηκε, και χρειάζεται πολλή μετάνοια και αυτομεμψία. Όταν βλέπω και κρίνω μέσα μου τους αδελφούς μου, να ξέρω ότι δεν πάω καλά. Πρέπει να πιστέψω καλά μέσα μου, ότι ο κάθε αδελφός είναι καλός και άγιος και μόνο εγώ είμαι ο πιο αχρείος. Σε κάθε παρεξήγηση να βάζω εγώ μετάνοια, είτε φταίω είτε όχι, για να είμαι πάντα ειρηνικός με τους άλλους και να είναι μαζί μου η Χάρις του Θεού. Ποτέ να μην κοινωνήσω τα θεία Μυστήρια αν έχω πικράνει κάποιον αδελφό και δεν έχω συνδιαλλαγεί μαζί του.<br />
<br />
agioritikesmnimes.pblogs.gr</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-35435412014139850622011-02-03T02:17:00.000-08:002011-02-03T02:17:00.454-08:00Η Ευχή (Περί νοερᾶς προσευχῆς)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="author">Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης </div><br />
<br />
Εὐλογημένα μου παιδιά, σήμερα ὁ λόγος μας θὰ εἶναι καὶ πάλι γιὰ τὴν εὐλογημένη νοερὰ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ μας.<br />
<br />
Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ προσευχὴ αὐτή; Γιατί δὲν μοιάζει μὲ τὶς ἄλλες γνωστὲς προσευχὲς καὶ τὰ ὡραιότατα λατρευτικά, δοξαστικά, ἱκετευτικὰ καὶ ὑμνολογικὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας; Διότι εἶναι ἡ πεμπτουσία ὅλων αὐτῶν τῶν προσευχῶν, σὲ μιὰ τελείως λιτὴ διατύπωση, εὔκολη, εὔχρηστη, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικὴ καὶ ἁγιαστική, ἀφοῦ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἀσκεῖται γίνεται ὄχι μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ βαπτισμένου ἀνθρώπου, ὅπου κατοικεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐκεῖ συγκεντρώνεται ὁ νοῦς, ἀπαρνούμενος τὸν κόσμο καὶ συγκεντρούμενος μέσα στὸ φυσικό του κατοικητήριο (τὴν καρδιὰ) καὶ ἐκεῖ ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό, ἐπικαλούμενος νοερά, ἀφάνταστα, ἀσχημάτιστα, ἀχρωμάτιστα, ἀδιάλειπτα, τὸ πανίσχυρο καὶ ζωοπάροχο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστίν».<br />
<a name='more'></a><br />
Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ μας εἶναι ἁπλή, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μακροχρόνιο κόπο καὶ βία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Διότι ἡ προσευχὴ ἡ ἀληθινὴ εἶναι μόχθος καὶ κόπος ἀέναος, γιὰ νὰ ἀποσπάσουμε τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ γήϊνα καὶ τὰ μάταια καὶ νὰ στραφοῦμε ἀνυποχώρητα πρὸς τὰ οὐράνια. Ὁ Ἀββᾶς Εὐάγριος ἔγραψε, «προσευχὴ γὰρ ἐστὶν ἀπόθεσις νοημάτων».<br />
<br />
Ἡ πιὸ δύσκολη ἀρετὴ εἶναι ἡ προσευχή, διότι αὐτὴν μάχεται καὶ ἐχθρεύεται ὁ μισόκαλος διάβολος, καὶ μετέρχεται τὰ πάντα μὲ ἀπίθανη πονηρία προκειμένου νὰ τὴν ἐμποδίσει, εἰδικὰ αὐτήν, τὴν νοερὰ καλουμένη προσευχή, καὶ ἔτσι νὰ ἀποτρέψει τὴν αὐτοσυγκέντρωση καὶ τὴν ἐγκάρδια συνομιλία τῆς ταλαίπωρης ψυχῆς μὲ τὸ Θεό.<br />
<br />
Εἶναι τόσοι οἱ περισπασμοὶ τοῦ ἀνθρώπου, τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, ἡ πολύμορφη ματαιολατρεία καὶ οἱ πειρασμοί, ὥστε δύσκολα μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ στρέψει τὴν προσοχὴ του ἀπόλυτα καὶ νὰ ἑνώσει τὸ νοῦ μὲ τὴν καρδιά. Ὅσο ἁπλὸ φαίνεται καὶ εὔκολο, νὰ ὁδηγήσει ὁ προσευχόμενος τὸ νοῦ του στὴν καρδιά, τόσο καὶ οἱ προβαλλόμενες δυσκολίες ἐκ τοῦ πονηροῦ εἶναι προβληματικές, τουλάχιστον στὴν ἀρχὴ τῆς προσπάθειας. Χρειάζεται κόπος πολὺς καὶ ἀγώνας καὶ ἐπιμονὴ γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖ ὁ νοῦς μέσα στὴν καρδιά.<br />
<br />
Χρειάζεται ἀκόμη, μεγάλη προσοχή, νὰ γνωρίζουμε τὸν μηχανισμό της καὶ τὶς προϋποθέσεις, ὥστε νὰ μὴν πέσει κανεὶς σὲ πλάνη καὶ φαντάζεται ὅτι προσεύχεται νοερῶς ἢ ἀκόμη ὅτι βλέπει ὁράματα, καὶ γίνει περίπαιγμα τῶν δαιμόνων. Πόση ἀνάγκη λοιπὸν ἔχει ἐκεῖνος ποὺ προσεύχεται νοερὰ καὶ μὲ προαίρεσι ἀγαθή, ἀπὸ ἔμπειρον ὁδηγὸν στὰ τοιαῦτα! Ἀπὸ ἔλλειψη ὁδηγῶν, πολλοὶ πλανέθηκαν ἀπὸ πονηρία τῶν δαιμόνων καὶ ἔχασαν τὴν ψυχή τους.<br />
<br />
Ἔτσι λοιπόν, ἡ προσευχὴ ποὺ ἀρχίζει ὡς θεληματικὴ ἐνέργεια καὶ ὡς βία κατὰ τῶν ματαίων ἐπιθυμιῶν μας, σιγὰ - σιγὰ γίνεται θεόσδοτο καὶ οὐράνιο δῶρο καὶ συνεχίζεται μέσα μας, σὰν μιὰ δεύτερη ἀναπνοή, νύχτα καὶ ἡμέρα, καὶ μᾶς φέρνει σὲ ἄμεση καὶ ἀδιάκοπη ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεό, καὶ ἡ ψυχή μας δέχεται τὴν ἀγαλλίαση τοῦ Θείου Πνεύματος, σὰν φώτιση, κάθαρση, ἁγιασμὸ καὶ ὅλες τὶς ἄλλες θεῖες δωρεές.<br />
<br />
Ὅταν, λοιπόν, κατανοήσουμε ὅτι μὲ τὴ βάπτισή μας στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, δὲν καθαριστήκαμε μόνο ἀπὸ τὸν ρύπο τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀλλὰ ταυτόχρονα δεχθήκαμε τὴν δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ πιστεύσομε εἰλικρινὰ ὅτι μέσα μας κατοικεῖ ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος, ὁ ἄπειρος καὶ ἀπερινόητος, τότε ἡ πίστις αὐτὴ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἀντιληφθοῦμε καθαρὰ τὴν σημασία, ἀλλὰ καὶ τὴν δύναμη τῆς καρδιακῆς προσευχῆς, καὶ τὸν λόγο, ποὺ ἐπιβάλλει τὴν συγκέντρωση τῆς προσοχῆς καὶ τοῦ νοῦ μέσα στὴν καρδιά.<br />
<br />
Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας, κατὰ τὴν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων, «σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖον σου...» δὲν ἀναφέρονται σὲ κανένα ὑλικὸ ταμεῖο, σὲ χῶρο ὑλικό, ἀλλὰ πνευματικό. Καὶ πνευματικὸ ταμεῖο τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ ἡ καρδιά. Ἡ καρδιὰ ἐπίσης εἶναι -κατὰ τοὺς Νηπτικοὺς Πατέρες- καὶ τόπος τῆς πνευματικῆς καρδιᾶς τῆς ψυχῆς. Καὶ ὅταν ὁ νοῦς κατέβει στὴν καρδιὰ καὶ δὴ στὴν πνευματική, δὲν πρέπει νὰ μείνει σιωπηρὸς καὶ ἄπραγος, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀσχολεῖται πάντοτε μὲ τὸ ἔργο τῆς προσευχῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», χωρὶς διακοπή, πρᾶγμα, ποὺ τὸ κατορθώνει ἡ βία, κυρίως ὅμως τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.<br />
<br />
Ὁ διάβολος πολὺ ἐνοχλεῖται μ' αὐτὸ τὸ θέμα. Δὲν θέλει ἐπ' οὐδενὶ λόγῳ νὰ λέγεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἀντιστρατεύεται τρομερὰ ὅταν δεῖ ἄνθρωπο νὰ σκέπτεται ἢ νὰ ἀρχίζει νὰ προσεύχεται νοερά. Τὸ πανάγιο ὄνομα τοῦ Σωτῆρος τὸν κάνει ἀνάστατο, θηρίο.<br />
<br />
Βλέπετε πὼς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλᾶσμα του, τὸν ἄνθρωπο, εἶναι πολὺ μεγάλη. Ὁ Χριστὸς ἂν καὶ Θεός, ἐπτώχευσε, ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα καὶ πέρασε τόσα βάσανα γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια ζωή. Τὸ μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ζωῆς δὲν περιγράφεται. Μιὰ στιγμὴ αὐτῆς τῆς ἐπουρανίου ζωῆς εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη καὶ ὡραιότερη, ἀπ' ὅλες τὶς χαρὲς αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Γι' αὐτὸ μὴ προσκολληθεῖ ἡ ψυχή μας σ' αὐτὸ τὸν μάταιο καὶ παροδικὸ κόσμο. Ἐδῶ ὅ,τι ἔχουμε, μιὰ μέρα θὰ τὸ χάσουμε. Γιατὶ δὲν μᾶς χρειάζεται ἐκεῖ. Θὰ πάρουμε μαζί μας μόνο τὰ καλά μας ἔργα καὶ τὴν καθαρὴ ψυχή. Αὐτὰ θὰ γίνουν εἰσιτήριο γιὰ τὸ οὐράνιο ταξίδι. Ἂν εἴμαστε καθαροὶ θὰ συνοδεύσουν ἄγγελοι τὴν ψυχή μας στὸν ἄγνωστο αὐτὸ δρόμο ποὺ πρώτη φορὰ θὰ βαδίζει πηγαίνοντας νὰ προσκυνήσει τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἂν τότε βρεθοῦμε χρεωμένοι, ἄλλοιμονό μας, μᾶς ἁρπάζουν οἱ δαίμονες˙ δὲν ὑπάρχει φρικτώτερη ὥρα ἀπ' αὐτήν. Αὐτὰ νὰ ἔχουμε στὸ νοῦ μας, καὶ νὰ δοξάζουμε τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ Τὸν γνωρίσουμε καὶ νὰ Τὸν ἀγαποῦμε. Ὅ,τι θλίψεις περνᾶνε σ' αὐτὸν τὸν κόσμο, ἐκεῖ θὰ μᾶς εἶναι ἀνακούφιση˙ θὰ εἶναι βραβεῖα τῆς ὑπομονῆς μας στὸν κόσμο αὐτό. Ὅποιος δὲν περάσει βάσανα σ' αὐτὸ τὸν κόσμο, δὲν σώζεται. Κάνετε λοιπὸν ὑπομονὴ μέχρι τέλους. «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται».<br />
<br />
Ὁ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐνανθρωπήσας Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εὔχομαι νὰ γεννηθῆ μέσα στὶς ψυχὲς ὅλων μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγιάζει καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγώνα τῆς νοερᾶς προσευχῆς καὶ τῆς νήψεως, στὴν καταπολέμηση τῆς ἀμέλειας καὶ τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας, διὰ πρεσβειῶν τῆς Κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Ἀμήν.<br />
<br />
Θαυμάσια καὶ σωτήρια ἡ φωτισμένη πεῖρα τῶν θεοφόρων Πατέρων μας, μᾶς βοηθᾶ, ὥστε εὔστοχα νὰ διδασκώμεθα τὸν τρόπο καὶ τὸν σκοπὸ τῆς νοερᾶς προσευχῆς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φθάνει ὁ καλῶς προσευχόμενος στὴ θεία ἐπαφὴ κατὰ τρόπο ἀνέκφραστο. Τόσο οἱ παλαιοὶ ἀσκητὲς Πατέρες, ὅσο καὶ οἱ τωρινοὶ Γέροντες, μᾶς λέγουν πῶς νὰ προσευχώμεθα: κάθησε σ' ἕνα τόπο παράμερο, ἥσυχο, μόνος μέσα στὸ κελλάκι σου καὶ ἐκεῖ μάζωξε τὸ νοῦ σου ἀπὸ κάθε πρόσκαιρο καὶ μάταιο πρᾶγμα. Πρωτίστως ὅμως, ὁ νοῦς, μὲ τὴν αἴσθησή του, νὰ ἔχει βρεῖ τὴν καρδιά, χωρὶς νὰ τὴν φαντάζεται, σκεπτόμενος ὅτι στὴν καρδιὰ βρίσκεται ἡ ἀόρατη χάρις τοῦ παναγίου Πνεύματος ποὺ ἐλάβαμε μὲ τὴν βάπτισή μας στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.<br />
<br />
Στὴν ἀρχὴ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θὰ ὑπάρξουν δυσκολίες, κυρίως ἀπὸ τὸν διάβολο, ἀλλ' αὐτὲς δὲν πρέπει νὰ σταθοῦν ἐμπόδιο διότι θὰ παραμερίσουν μὲ τὸ χρόνο καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει πολὺ νὰ προσέξουμε, εἶναι ἡ ἀμέλεια. Ὁ χαμένος χρόνος δὲν ξαναγυρίζει πλέον γιὰ νὰ ποῦμε τὶς χαμένες εὐχές. Τὸ πνευματικὸ κέρδος των δὲν τὸ ἔχουμε βάλει στὸ πνευματικὸ βαλάντιο. Αὐτὸ θὰ μᾶς συμβεῖ καὶ στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἂν δὲν ἀναλάβουμε ἀγώνα ἐπιμελημένο, νὰ βιάσουμε τὸν ἑαυτό μας στὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἀποκλείοντας ἔτσι τὰ κακὰ τῆς ἀμέλειας.<br />
<br />
Ὅταν νοιώθω τὴν εὐχὴ νὰ λέγεται τόσο ὄμορφα καὶ ἡ ψυχή μου νὰ ὁλοδροσίζεται θεοχαριτωμένα, τότε πιά, πέρα ὡς πέρα, ἀντιλαμβάνομαι τί μεγάλη ζημιὰ μοῦ ἔκανε ὁ λίβας τῆς καταστρεπτικῆς ἀμέλειας, καίγοντας καὶ μαραίνοντας τὸ ὁλόδροσο θεϊκὸ λουλούδι, τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Τρέμω ἀπὸ φόβο καὶ ἔλεγχο, γιὰ τὸ τί θὰ πῶ στὸ Θεό, μετὰ ἀπὸ τόσες γνώσεις περὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νήψεως, ὅταν παρουσιάσω τόση ἀσυγχώρητη ἀμέλεια στὴν εὐχὴ τοῦ Χριστοῦ μας.<br />
<br />
Ἑκατομμύρια εὐχὲς ματαίωσε ὁ χρόνος τῆς ραθυμίας καὶ τῆς ἀμέλειας! Νὰ ἦταν αὐτὸ μόνο! Ἡ ἀμέλεια καὶ ἡ πλαδαρὴ ζωὴ πόσα καὶ πόσα ἁμαρτήματα δὲν συσσωρεύουν, καὶ σὰν ἄλλο δυσβάστακτο φορτίο, φορτώνονται στοὺς ἀδύναμους ὤμους τῆς καχεκτικῆς ψυχῆς τοῦ ἀμελοῦς!<br />
Τὰ ἁμαρτήματα τοῦ ἀνθρώπου γίνονται τεῖχος (κατὰ τοὺς Πατέρες) ἀνάμεσα ψυχῆς καὶ Θεοῦ καὶ ἐμποδίζουν ἔτσι τὸ θεῖο ἔλεος νὰ κατέλθει στὸν ἄνθρωπο. Τὸ μακάβριο αὐτὸ τεῖχος τῶν ἁμαρτιῶν πρέπει νὰ πέσει, γιὰ νὰ ἐπανασυνδεθεῖ ἡ ψυχή, μὲ τὸ Θεὸ Πατέρα της. Καὶ πέφτει μόνο μὲ τὴν ἱερὴ δύναμη τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τῆς μετάνοιας. Καὶ τότε, τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ κατεβαίνει ὡς ἄλλη δρόσος Ἀερμών, σὰν ὁλοφώτεινος ἀνοιξιάτικος ἥλιος, καὶ πλημμυρίζει ἡ καρδιὰ τοῦ κεκαθαρμένου ἀνθρώπου ἀπὸ χάρι καὶ δάκρυα μετανοίας καὶ ἀνέκφραστης χαρᾶς. Καὶ ἂν διατηρήσει αὐτὴ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἐν προσοχῇ σὲ ὅλα, καὶ τὴν σμίξει μὲ τὴν ἐργασία τῆς εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ, καὶ χωρίσει τὸν ἑαυτό του ἐν ἡσυχίᾳ, μονάζων «ὡς στρουθίον ἐπὶ δώματος», τότε ἄρχονται τὰ ὑψηλὰ τοῦ θείου ἐλέους. Ἐδῶ ἀφήνω τὸν ἡσυχαστικὸ φιλόσοφο, τὸν Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τὸν Σύρο, νὰ μᾶς μιλήσει γιὰ τὰ ὑψηλὰ χαρίσματα τῆς μετανοίας καὶ τῆς εὐχῆς.<br />
<br />
«Διὰ τῆς συνεχοῦς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, φεύγουν οἱ μάταιοι λογισμοί, ὁ νοῦς περιορίζεται εἰς τὴν ἐνθύμησιν τῶν θείων νοημάτων, δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν παροῦσαν ζωήν, ἀλλὰ ἐκ τῆς μεγίστης ἡδονῆς τῆς συνεχοῦς μελέτης τοῦ θείου ὀνόματος, ὑψοῦται εἰς τὸν Θεόν. Λαμβάνει αἴσθησιν τῆς ἄλλης ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος καὶ τὴν εἰς τοὺς δικαίους ἀποκειμένην ἐλπίδα, προγεύεται τὸ μεγαλεῖον ἐκείνης τῆς ζωῆς καὶ λέγει μετ' ἐκπλήξεως, «ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως καὶ φρονήσεως τοῦ ἀνεξιχνιάστου Θεοῦ». Διότι ἡτοίμασεν ἄλλον κόσμον τόσον θαυμαστὸν διὰ νὰ εἰσαγάγη εἰς αὐτὸν ὅλους τοὺς λογικοὺς καὶ φυλάξει αὐτοὺς εἰς τὴν ἀτελεύτητον ζωήν... Κάθε κόπος καὶ μόχθος καὶ πειρασμὸς δὲν ἠμπορεῖ νὰ συγκριθῆ μὲ τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωήν. Καὶ μυρίας ζωὰς ἐὰν ἔχομεν, καὶ ὅλας ἐὰν τὰς ἐθυσιάζαμεν, δὲν ἐκάναμεν τίποτε τὸ σπουδαῖον ἐν σχέσει πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν εἰς τὴν ὁποίαν ὁ Δεσπότης Χριστός, διὰ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ αἵματος ἐπιποθεῖ νὰ ἀποκαταστήση ἡμᾶς... Διὰ τοῦτο ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος λέγει «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν ἡμῖν ἀποκαλυφθῆναι δόξαν». (Αὐτὸ ἀπὸ τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ).<br />
<br />
Τί πόθος ἱερός, τί ζῆλος ἀγαθὸς ποὺ γίνεται στὴν ψυχή, ἀκούγοντας τόσα ὡραῖα πνευματικὰ χαρίσματα περὶ οὐρανίας γεύσεως, ποὺ λαμβάνει ἐκεῖνος ποὺ μετανοεῖ εἰλικρινά, ποὺ προσεύχεται συνεχῶς καὶ ἡσυχάζει. Ἂν θέλουμε καὶ ἡμεῖς νὰ γευθοῦμε μὲ αἴσθηση τὴν αἰώνια ζωή, τὸ Θεὸ μέσα μας, μὲ αἴσθηση καὶ ψηλάφηση, πρέπει νὰ ἀναλάβουμε βιαστικὸ ἀγώνα νήψεως ἐν πᾶσι. Νὰ ἀφήσουμε τὴν ἀμέλεια στὴν ἄκρη, καὶ νὰ πιάσουμε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ στὸ στόμα, στὸ νοῦ, ἀδιάλειπτα, προσέχοντας καὶ ἐπαγρυπνώντας σὲ ὅλα. Ἡ ἐπίγνωση τῆς μηδαμινότητάς μας νὰ κάμνει ἀνύστακτα τὴν παρουσία της σ' ὅλες τὶς ἐνέργειες τοῦ νοῦ. Ἡ μνήμη τῆς θείας παρουσίας, πρέπει νὰ μᾶς συνέχει συνεχῶς.<br />
<br />
Τί νοερὴ δροσιὰ ποὺ ἁπλώνεται στὴν ψυχή, καὶ τί ἀσφάλεια τῆς γίνεται, νοιώθοντας ὅτι ζῆ καὶ ὑπάρχει μέσα στὸ Θεὸ Πατέρα της καὶ αὐτὸς μέσα σ' αὐτήν! Τί μακαριώτερο νὰ ἀξιωθεῖ ὁ τιποτένιος ἄνθρωπος νὰ νοιώσει ζωντανὰ τὸ Θεὸ κατὰ χάριν καὶ μέθεξιν!<br />
<br />
Εὐλογημένα μου παιδιά! Προσπαθῆστε νὰ αἰσθανθῆτε τὴν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν κόσμο. Ὁ Χριστὸς «ἐφανερώθη ἐν σαρκὶ καὶ γέγονεν ἄνθρωπος» γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν Οὐράνια βασιλεία Του. Ἐχάσαμε μὲ τὴν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων τὸν ἐπίγειο Παράδεισο, ἀντ' αὐτοῦ ὅμως ὁ Χριστός, μᾶς χαρίζει τὸν οὐράνιο Παράδεισο.<br />
<br />
www.agiazoni.gr </div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-2742465920079874832011-02-03T02:03:00.000-08:002011-02-03T02:03:19.370-08:00Ἡ Παναγία Μητέρα μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής<br />
<br />
[Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ᾿Ιωσὴφ τοῦ ῾Ησυχαστοῦ, γραμμένης ἀπὸ τὰ σπήλαια τῆς Μικρᾶς ῾Αγίας ῎Αννης τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ ἔτος 1947 πρὸς Μοναχική Αδελφότητα στὸ ὁποῖο μὲ εκπληκτική χάρη καὶ τόλμη εἰσδύει στὰ βάθη καὶ πετᾶ στὰ ὕψη τῆς γνωστῆς εἰς αὐτὸν πνευματικῆς πραγματικότητος, γιὰ νὰ μᾶς μυήση στὰ «μυστήρια τοῦ Θεοῦ» καὶ μάλιστα στὸν τρόπο «συγγενείας» μας μὲ τὴν Παναγία Μητέρα μας.]<br />
<br />
<a name='more'></a> <br />
«... Ἀκούσατέ μου, λοιπόν, ἐνωτίσασθέ μου τούς λόγους, ὅτι μέλλω εἰπεῖν εἰς ὑμᾶς ὄντως φοβερόν καὶ ἀπόκρυφον καί τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ τό μέγα Μυστήριον. Οὐ φθονῶ τήν ὠφέλειαν, οὐ κρύπτω ὅ οἶδα ὡς ὁ κρύψας τό τάλαντον, οὐ δειλιῶ τάς ἀπειλὰς τῶν δαιμόνων ὅπου ὠρύονται κατ' ἐμοῦ ἐμφανίζοντος τοιαῦτα μυστήρια, ἀλλ' ἐλπίζω εἰς τάς εὐχάς σας.<br />
<br />
Ἐλᾶτε λοιπόν πᾶσαι ὅμου κατά τάξιν καθάρατε στόματα δι’ ἀληθείας, ἁγνίσατε σώματα διά νηστείας καί ἁγιάσατε πνεύματα διά προσευχῆς- γίνετε νήπια σώματα καὶ ἡγεμονικά πνεύματα- πτεροφυήσατε καὶ ἀπό σκώληκες γίνετε πεταλοῦδες- μηδέν γήινον ἀφήσετε εἰς τόν νοῦν σας- πετάσθητε πλησίον μου, κἀγὼ ὑμῶν προπορεύομαι- μέλλει γάρ νά διέλθωμεν τόν αἰθέρα! Μή φοβῆσθε ποσῶς, κἀγὼ πολλάκις ἀνῆλθον καὶ γινώσκω τόν δρόμον. Ἀκολουθῆτε λοιπόν δορκάδες τοῦ Ἰησοῦ μοῦ κατόπιν ἡ μία τήν ἄλλην- ἀφήσατε τόν νοῦν σας ἐλεύθερον νά φαντασθῆ τά οὐράνια καί ἰδού μᾶς ἀνοίγεται ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου!...<br />
<br />
Ἔνθεν κἀκεῖθεν οἱ Ἄγγελοι παραστέκονται, Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ- Ἑξαπτέρυγα περιΐπτανται δεξιά καὶ ἀριστερά- ἀδαμάντινα τείχη- μυρίπνοα ἄνθη χρυσοφαῆ εὐωδιάζουν τά πέριξ, ἔνθα στρουθία διάφορα μυριόχρωμα μελιρίζουν διάφορα τερερίσματα καί τόν νοῦν μας ἀπό θεωρίας εἰς θεωρίαν ἀνάγουν-τό ἔδαφος ὡσεὶ χιὼν λευκόν καί μέσον αὐτοῦ τῆς Ἀνάσσης ἡμῶν καί Πανάχραντου Μητρός τό μέγα Παλάτιον....<br />
<br />
Τρεχάτε, λοιπόν, διότι ἐμᾶς περιμένει ἡ γλυκειά μας Μανούλα! Μή προσέχετε εἰς τούς Ἀγγέλους, διότι γέγραπται μήτε οἱ Ἄγγελοι νά μᾶς χωρίσουν ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ...<br />
<br />
Καὶ ἰδού, ὁ καλός θυρωρός μᾶς ἀνοίγει, ὁ πυρίμορφος Ἄγγελος καὶ ἡ γλυκειά μας Μανούλα, ὡσεὶ χιὼν λευκή, ἐγείρεται καὶ μᾶς κάμνει ὑποδοχήν!...<br />
<br />
Ὦ γλυκειά μας Μανούλα, ὦ φῶς τῆς ψυχῆς μας, ὦ ἀγάπη ἀνόθευτος, ὦ ζωή τῆς ψυχῆς μας! Μέ τό ὄνομά Σου στό στόμα νά ξεψυχίσωμε, μέ ἕνα γλυκύτατον φίλημα νά μᾶς παραλάβης καί εἰς τούς κόλπους Σου νά ὑποδεχθῆς! Ὦ μάννα, μέλι καὶ νέκταρ γλυκύτατον, ὦ εὐωδία καὶ μυρίπνοον ἄρωμα!...<br />
<br />
Πέσατε, λοιπόν, χάμω καί ἀσπασθῆτε τήν γλυκειά μας Μανούλα -πόδας, χείρα καὶ στόμα- καὶ λάβετε εὐωδίαν ἄρρητον ἀπό Ἁγίαν Παρθένον! Μή διστάζετε, ὅτι Αὐτὴ μόνη τόν τρόπον μοί ἐδίδαξε καὶ τήν παρρησίαν καὶ ἄγαπην μοὶ ἔδειξε καὶ μοῦ ἔδωσε!...<br />
<br />
Φράσον εἰς ἡμᾶς, γλυκειά μας Μανούλα, τό μυστήριον τῆς ἀπορρήτου οἰκονομίας Σου καί τῆς μετά Σοῦ καὶ ἡμῶν συγγενείας. Ἐσύ, Μανούλα γλυκυτάτη, ὅπου βαστάζεις διά παντός τό γλυκύτατον Βρέφος στήν ἀγκαλιά Σου -Ἐκεῖνο ὅπου βαστάζει τά πάντα διά τοῦ νεύματος, τό Μικρουλάκι δι’ ἡμᾶς ἐν χρόνῳ καὶ Ἄχρονον καὶ Παλαιόν Ἡμερῶν- εἶπε εἰς ἡμᾶς μέ τό μυρίπνοον στοματάκι Σου αὐτά, ὅπου οὐ δύνανται Ἄγγελοι παρακύψαι, τά ὁποῖα ἡμεῖς ἠξιώθημεν!...<br />
<br />
Καὶ ἀκούσατε, ἀδελφές μου ἠγαπημένες, καὶ πάλιν: ὁπόταν τελῆται ἡ Θεία Μυσταγωγία, δίδει ἡ γλυκειά μας Μανούλα τό Βρέφος, καί θύεται δι’ ἡμᾶς καὶ ὁπόταν ἡμεῖς κοινωνοῦμεν ἀξίως διά προηγησαμένης νηστείας, διά προαιρετικῆς ἀγρυπνίας, διά κατανυκτικῆς προσευχῆς, ἐσθίομεν τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί τό Αἷμα αὐτό ποὺ ἔλαβεν ἀπό τό Πανάχραντον Αἷμα τῆς Παναγίας. Ἐπίσης, τό Σῶμα τοῦ Κυρίου ἐσθίοντες, θηλάζομεν συνεχῶς τό γάλα τῆς Παναγίας, ὁπότε τί γίνεται εἰς ἡμᾶς; Γινόμεθα γνήσια τέκνα τῆς Παναγίας καί ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ καί κατά χάριν υἱοὶ καί τέκνα Θεοῦ. Καί ὁπόταν ἡμεῖς τόν Χριστόν περιέχομεν ἀπορρήτως εἰς τήν ψυχήν καὶ εἰς τό σῶμα, ἀνουσίως (ὄχι κατ' οὐσίαν, ἀλλὰ κατά χάριν) - ἐπειδή εἶναι σύν Πατρὶ ἀδιαίρετος - καί τόν Πατέρα συνέχομεν ὁμοῦ καί τό Ἅγιον Πνεῦμα!<br />
<br />
Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑπερφυεστάτη συγγένεια ὅπου ἀπό τήν Παναγία καί γλυκειά μας Μανούλα ἐλάβομεν!<br />
<br />
Βλέπετε ὁποίας δωρεὰς μᾶς ἠξίωσε ἡ γλυκειά μας Μανούλα; Βλέπετε πόσον χρεωστοῦμεν νά ἀγαπῶμεν Αὐτήν; Δι’ αὐτό πρέπει ἀδιαλείπτως ὡς βρέφη νά προσεγγίξωμεν καί συχνά τόν θεῖον μαστόν Της νά λαμβάνωμεν νά θηλάζωμεν ὡς ἄκακα τέκνα της. Εἰς κάθε φορὰν ὅπου μέλλει νά κοινωνήσωμεν, νοερῶς νά λαμβάνωμεν τόν μαστόν νά θηλάζωμεν καί ὁ γλυκύς Ἰησοῦς ὁ μικρούλης εἰς τήν ἀγκάλήν Της, ὑποχωρεῖ καί μᾶς δίδει τήν ἄδειαν- δέν ζηλοτυπεῖ εἰς τήν ἄφθονον διανομήν τῆς Μανούλας Του, ἀλλὰ χαίρεται καὶ μᾶς προσκαλεῖ: Τυλιχθῆτε ὡς βρέφη εἰς τό φόρεμα τῆς Μανούλας μας καί πληρωθῆτε ἁγνείας ἀπό θεῖον σῶμα παρθενικόν- εὐωδιάσατε ἀπ' Αὐτήν! Δέν εἶδα ἐγὼ ἄλλον τι ὅπου τόσον νά ἀρέση ἡ Παναγία ὡς τήν ἁγνείαν, καὶ ὅποιος θέλει νά ἀπόκτηση τήν πολλήν Της ἀγάπην, ἄς φροντίζη νά καθαρεύη καί διαρκῶς θά τόν περιθάλπη στούς κόλπους Της καί κάθε οὐράνιον θά τοῦ δίδη...».<br />
<br />
<br />
<br />
http://www.agiazoni.gr/article.php?id=69985902074180217245 <br />
</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-26053779974454828422011-01-27T11:20:00.000-08:002011-01-27T11:20:58.280-08:00Περί προσευχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;">Διηγήσεις του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου<br />
<br />
Η προσευχή είναι καταπέλτης κατά των δαιμόνων, κατά των παθών, κατά της αμαρτίας και γενικά, βέβαια, κατά παντός που εναντιώνεται στο δρόμο της σωτηρίας. <br />
<br />
Κάποτε ήταν ένας μοναχός και είχε πέσει σε αμέλεια πολλή. Τόσο ώστε και τον κανόνα του άφησε και στράφηκε προς το κόσμο. Πήγε στην πατρίδα του την Κεφαλονιά. Πήγε λοιπόν να προσκύνηση τον Άγιον Γεράσιμο. Πηγαίνοντας λοιπόν να προσκυνήσει τον Άγιο, τον συναντά μια δαιμονισμένη στο δρόμο και του λέει. <br />
-Ξέρεις τι κρατάς στο χέρι σου; Αχ, να ήξερες, ταλαίπωρε τι κρατάς στο χέρι σου; Να ήξερες πόσο με καίει εμένα αυτό το κομποσκοίνι σου, και συ το κρατάς, έτσι από συνήθεια, για το τύπο! <br />
Εμβρόντητος έμεινε ο μοναχός. <br />
<a name='more'></a><br />
Από Θεού ήταν να μιλήσει το δαιμόνιο. Συνήλθε. Τον φώτισε ο Θεός και λέγει στον εαυτό του. Για δες τι κάνω ο ανόητος! Κρατώ στο χέρι μου το δυνατότερο όπλο και δεν μπορώ να χτυπήσω ένα διάβολο. Και όχι μόνο να τον κτυπήσω δεν μπορώ αλλά με σύρει και αιχμάλωτο όπου θέλει. Ήμαρτον Θεέ μου. <br />
Και την ίδια αυτή στιγμή αναχωρεί για το μοναστήρι. <br />
<div style="text-align: justify;">Μετανοιωμένος έβαλε πάλι αρχή καλή. Τόσο πρόκοψε στην ευχή ώστε έγινε υπόδειγμα ωφέλειας και για τους άλλους. Τον πρόλαβε και η ταπεινότητα μου αυτόν τον Γέροντα. Δεν άκουγες από το στόμα του άλλο, παρά το Κύριε Ιησού ελέησον με! Ακατάπαυστα. Του έλεγες κάτι, σου έλεγε δυο λέξεις και η γλώσσα του γύρισε ευθύς στην ευχή. Τόσο την είχε συνηθίσει. Τόσο τον είχε αλλοιώσει.</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
Γνωρίζω χιλιάδες ψυχές στο κόσμο, οι οποίοι βιάζουν τον εαυτό τους στην ευχή. Έχουν θαυμαστά αποτελέσματα. Η ευχή τους τονώνει τον αγώνα τον πνευματικό, τους φωτίζει μέσα τους και κάνουν βαθιά εξομολόγηση. Και τους πειρασμούς που ξεσηκώνει η ευχή, τρέχουν με λαχτάρα στα Άγια Μυστήρια. Και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς την ευχή. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LO8QcSf7jCNfMsnHtu7nuvn1rvlkSvh4lXwO7hvZ5d3ZZf-GmcUS_pY743ICmrmVoh5KDVc70B_zj8nGBGJ7v8HydDsXrG39B8S4LdeMa_GenTyPpH2Z9EUDinIIvbC6-g-RKS_xCPKB/s1600/line3.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="9" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LO8QcSf7jCNfMsnHtu7nuvn1rvlkSvh4lXwO7hvZ5d3ZZf-GmcUS_pY743ICmrmVoh5KDVc70B_zj8nGBGJ7v8HydDsXrG39B8S4LdeMa_GenTyPpH2Z9EUDinIIvbC6-g-RKS_xCPKB/s200/line3.gif" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Έλεγε για την αγαθή συνείδηση και υπακοή:</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Στην περιοχή της Άγιας Άννας στο Άθωνα ήταν ένα καλογέρι το οποίο κουβαλούσε τσουβάλια στάρι από τον αρσανά επάνω. Πολύς κόπος και πολλοί ίδρωτες. <br />
Μια στιγμή άρχισε να λέγει με το λογισμό του. «Άραγε έχουμε μισθό για το τόσο κόπο και τους τόσους ιδρώτες που χύνουμε κάνοντας υπακουή στους Γεροντάδες μας;» <br />
Ενώ, συλλογιζόταν αυτά, κάθισε λίγο να ξεκουραστεί. Τότε του ήρθε λίγος ύπνος. Μεταξύ ύπνου και εγρηγόρσεως, βλέπει την Παναγιά μπροστά του. <br />
«Μη στεναχωριέσαι, τέκνο του λέει. Οι ιδρώτες αυτοί που χύνεις για την υπάκουη, κουβαλώντας τα τρόφιμα, ως μαρτυρικό αίμα ενώπιον του Υιού μου λογίζεται». <br />
Ήρθε στον εαυτό του ύστερα και του έφυγαν οι λογισμοί, του έφυγε η στεναχώρια. Κι οι πατέρες το έγραψαν στο πεζουλάκι και όποιος περνά από κει το διαβάζει. <br />
<br />
Κοντά στο καθολικό της άγιας Άννας, υπάρχει ένα σπιτάκι, που λέγεται του «Πατριάρχου». <br />
Εκεί ασκήτευε ένας Πατριάρχης ονόματι Κύριλλος. <br />
Εγκατέλειψε τον πατριαρχικό θρόνο και ήλθε και έγινε καλόγερος. <br />
Οι πατέρες κουβαλούσαν τα πράγματα στη πλάτη. Λέγουν στον Πατριάρχη. «Εσύ γέροντας είσαι, παναγιότατε και αμάθητος, να σου πάρουμε ένα γαϊδουράκι, να φορτώνεις τα τρόφιμα σου». Του πήραν ένα γαϊδουράκι και κατέβαινε με αυτό. <br />
Μια μέρα, ενώ ανέβαινε ο Πατριάρχης με το ζώο και οι άλλοι πατέρες με τα τρόφιμα στην πλάτη τους, κάθισαν λίγο να ξεκουραστούν. Ξαφνικά ο Πατριάρχης, μεταξύ ύπνου και εγρηγόρσεως βλέπει την Παναγιά μαζί με τους αγγέλους. Και η μεν Παναγιά είχε ένα δοχείο και πότιζε τους πατέρες, που κουβαλούσαν τα πράγματα, στην πλάτη τους, οι δε Άγγελοι είχαν μαντήλια, και σκούπιζαν τον ιδρώτα τους. <br />
Βλέποντας έκπληκτος ότι σκούπιζαν και τον ιδρώτα από το γαϊδουράκι, παρακαλούσε λέγοντας. <br />
«Σκουπίστε και εμένα σας παρακαλώ». Τότε του λέει η Παναγία. <br />
«Πάτερ, εσύ δεν έχεις ίδρωτα, το γαϊδουράκι θα σκουπίσουμε που έχει». <br />
Τότε ξύπνησε και ήλθε στον εαυτό του. Λέγει προς τους πατέρες. «Πάρτε το γαϊδουράκι, γιατί ζημιώνουμε σε πολλά πράγματα. Η Παναγία και οι Άγγελοι σκούπισαν το γαϊδουράκι και όχι εμένα». Έκτοτε τα κουβαλούσε και αυτός στην πλάτη του. <br />
Πόσα και πόσα τέτοια δεν έχουν γίνει στην ζωή των πατέρων! Που να είμαστε να τα βλέπαμε! Τώρα, σπανίως συναντώνται, χάθηκαν όλα. <br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LO8QcSf7jCNfMsnHtu7nuvn1rvlkSvh4lXwO7hvZ5d3ZZf-GmcUS_pY743ICmrmVoh5KDVc70B_zj8nGBGJ7v8HydDsXrG39B8S4LdeMa_GenTyPpH2Z9EUDinIIvbC6-g-RKS_xCPKB/s1600/line3.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="9" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LO8QcSf7jCNfMsnHtu7nuvn1rvlkSvh4lXwO7hvZ5d3ZZf-GmcUS_pY743ICmrmVoh5KDVc70B_zj8nGBGJ7v8HydDsXrG39B8S4LdeMa_GenTyPpH2Z9EUDinIIvbC6-g-RKS_xCPKB/s200/line3.gif" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
Για την Θεία Κοινωνία είπε. <br />
<br />
Μετά φόβου και ευλάβειας να στέκεσαι στην εκκλησία, γιατί αοράτως ο Χριστός μας με τους αγγέλους παρευρίσκεται. <br />
Τους προσέρχοντες ευλαβείς τους γεμίζει χάρη και ευλογία. Τους απρόσεκτους κατακρίνει ως αναξίους. <br />
Προσπάθησε να κοινωνείς συχνά όσο το δυνατό, γιατί η Θεια Κοινωνία είναι άριστο βοήθημα για τον αγωνιστή κατά της αμαρτίας. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Τόνισε το εξής: </div><div style="text-align: justify;">Οι ηθικές δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, όταν καθοδηγούνται από την Προσευχή, γίνονται ισχυρότερες από όλους τους πειρασμούς και τους νικούν. <br />
Η συχνότης στην προσευχή δημιουργεί μια συνήθεια για προσευχή, που δεν αργεί να γίνει δεύτερη φύση και φέρει συχνά το νου και την καρδιά σε ανώτερη ψυχική κατάσταση. <br />
<br />
Για την προσευχή είπε πάλι: </div><div style="text-align: justify;">Εάν επιθυμείς πραγματικά να αποδιώξεις κάθε αντιχριστιανική σκέψη και να εξαγνίσεις τον νουν σου, αυτό θα το πετύχεις μόνο με την προσευχή, γιατί τίποτα δεν μπορεί τόσο καλά να ρυθμίσει τις σκέψεις σου, όσο η προσευχή. <br />
Το όνομα του Ιησού Χριστού που επικαλούμεθα στην προσευχή, περιέχει μέσα του αυτοϋπάρχουσαν και αυτενεργούσα ανορθωτική δύναμη. <br />
Μην ανησυχείς λοιπόν από την ατέλεια και ξηρασία της προσευχής σου, αλλά περίμενε με επιμονή τον καρπό της συχνής επικλήσεως του Θειου Ονόματος. <br />
Βλέπουμε ότι και λαϊκοί στην προσευχή αγίαζαν. <br />
Ο πατέρας του άγιου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Παλαμά μέσα στα βασίλεια ήταν, μέσα στο υπουργικό συμβούλιο του Ανδρόνικου, του Βυζαντινού Αυτοκράτορα. Παρ` όλο που είχε τόσες υποθέσεις και μέριμνες και σκοτούρες, δεν έμεινε αμέτοχος της προσευχής και της ωφέλειας και της προόδου από αυτήν. <br />
Έτσι φανερώνεται ότι όπου ο άνθρωπος βρεθεί, όπου και αν σταθεί, οποια ζωή και αν κάνει, όταν αδολεσχήσει στην προσευχή αυτή την θαυματουργή πετυχαίνει την χάρη του Θεού.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div>1myblog.pblogs.gr</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div>agioritikesmnimes.pblogs.gr</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-46877676205734528432011-01-27T02:27:00.000-08:002011-01-27T02:42:55.193-08:00Ο πλούσιος από το Ντητρόιτ κι ένα όραμα του Γέροντος Εφραίμ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2din0WR942YwNh7IfKCaa8C-0ay-N1lfaGoaEdWUTmC3RhDY90Ypj6dCmhWoa8cLABZGt_WopITLb4dtecwTx6y_ikauYPE7ui6uAUBS1khVRs53PsSEzaooxBH1WD3KhRNSgwy8-4KQo/s1600/tapeinwsh0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2din0WR942YwNh7IfKCaa8C-0ay-N1lfaGoaEdWUTmC3RhDY90Ypj6dCmhWoa8cLABZGt_WopITLb4dtecwTx6y_ikauYPE7ui6uAUBS1khVRs53PsSEzaooxBH1WD3KhRNSgwy8-4KQo/s1600/tapeinwsh0.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου, μου έκανε μια ερώτηση, μου είπε «προσφέρεις πενήντα χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ότι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και εκατό χιλιάδες ψυχές και διακόσιες. Συ όμως, θα σωθείς ή θα κολασθείς;» Θέλετε να το επαναλάβω; Τον κοίταξα με βουβό το στόμα και το επαναλαμβάνει «παπά μου, συ θα σωθείς ή θα κολασθείς;» </div><a name='more'></a><div style="text-align: justify;">Πριν από χρόνια, μου είπε, πήγα στο Ντητρόιτ, και κει με κάλεσαν σ’ ένα σπίτι να εξομολογήσω έναν ογδοντάχρονο, ο οποίος δεν ήθελε εξομολόγηση στην ουσία, αλλά ήθελε να του κάνω ερμηνεία ενός ονείρου που είδε. Εγώ άρπαξα όμως την ευκαιρία, και από το όνειρο έβγαλα την εξομολόγηση. Και είπε, και είπε, και είπε αυτός ο ογδοντάχρονος άνθρωπος, πολλές και φοβερές αμαρτίες, ακατανόμαστες, που δεν μπορούμε ούτε καν να τις ονομάσουμε, στις εξωτερικές μας συζητήσεις, λέει, όχι μέσ’ την εκκλησία, ούτε έξω καν. Τόσο φοβερές ήταν αυτές οι αμαρτίες. Προσπάθησα λοιπόν να του βάλω μέσα, τη συναίσθηση της βαρύτητος της αμαρτίας, και ότι αύριο μεθαύριο, είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει θα βρεθεί μπροστά στην Κρίσιν του Αγίου Θεού. </div><div style="text-align: justify;">Και τότε εκείνος ο άνθρωπος, κάτω απ’ τη χάρη του Αγίου Θεού, ως άλλος ληστής, είπε «Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», δεν είπε «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη βασιλεία Σου», είπε «Θεέ μου συγχώρεσέ με τον αμαρτωλόν», αυτό είπε, και άρχισε να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει, και να κλαίει … Μισή ώρα, μια ώρα, μιάμιση ώρα, δύο ώρες… και ’γω καθόμουν και έκλαιγα μαζί του. </div><div style="text-align: justify;">Του διάβασα τη συγχωρητική ευχή, και έφυγα. Αυτός κάλεσε όλους τους δικούς του, και είπε πόσο ανάλαφρος ένοιωθε, γιατί ήταν και πολύ γεμάτος. Πάμπλουτος εν τω μεταξύ, με εκατομμύρια εκατομμυρίων χρημάτων, και άρχισε να αγκαλιάζει όλους και το υπηρετικό προσωπικό, και να θέλει να χορεύει τους Ελληνικούς χορούς από την χαρά του την πολλή, γιατί ξελάφρωσε, πέταξε όλη τη σαβούρα του, και την πήρε ο Σταυρός του Κυρίου, και χαρά, χαρά, χαρά, «πετάω σαν άγγελος, νοιώθω νάχω φτερά, νοιώθω νάχω φτερά», και έψαλλε ό,τι θυμόταν απ’ την πατρίδα του, μικρό παιδί, γιατί ήτο Ελληνοαμερικανός. </div><div style="text-align: justify;">…Και από τα πολλά πηδήματα και την πολλή του τη χαρά, αισθάνθηκε κούραση, λέει, «Ας ξαπλώσω παιδιά μου λίγο τώρα, πέντε λεπτά έτσι, να ξεκουραστώ. Θεέ μου σ’ ευχαριστώ, που δέχτηκες εμένα τον αμαρτωλό, Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ», και πέθανε. </div><div style="text-align: justify;">Θάνατος οσιακός, όπως αυτού του ανθρώπου, που ήταν απάνω στο Σταυρό του κακούργου.</div><br />
Ένα όραμα του γέροντα Εφραίμ <br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάποτε ο γέροντάς μου, ο πατήρ Εφραίμ, είδε το εξής φοβερόν όραμα. Βρέθηκα, μας διηγείται, όπως μας το διηγείται, -μας το έχει διηγηθεί πέντε δέκα φορές μέχρι τώρα,- σε ένα απέραντο τόπο, όπου υπήρχαν χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι, πάσης ηλικίας και φύλου. Και μπροστά σ’ αυτό το πλήθος, στεκόμουν και γώ. Απέναντι από μένα βρισκόταν ένας γίγαντας, ένας δαιμόνιος άνθρωπος, ένας φοβερός κατήγορος, έτοιμος να κατηγορήσει, και να τους καταδικάσει όλους, με επιχειρήματα σατανικά. Επιχειρήματα που του έδιδε αυτό το πλήθος. Το αξιοπερίεργον λοιπόν ήτο, ότι όλο αυτό το πλήθος, ήταν βουβό, είχαν μεν όλοι στόματα, όπως και μάτια και τα λοιπά και πρόσωπο, αλλά το στόμα τους ήταν κλειστό. Ήταν όλοι τους μουγγοί. Διότι όλοι τους ήσαν αναπολόγητοι σ’ αυτή την κρίση που γινόταν, σ’ αυτό το δικαστήριο. Και τώρα τι θα γίνει; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Και αμέσως του λέγω θαρρετά. Ο γέροντας, λέει θαρρετά, στον δαιμόνιο αυτόν άνθρωπο. Δεν μπορείς να τους καταδικάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους εσύ, επειδή συ έτσι το θέλεις! Εκεί τότε εκείνο το φοβερό δαιμόνιο, άρχισε να κατηγορεί τον καθέναν χωριστά, για τα αμαρτήματά του. Και πρώτον, διότι δεν είχε κανείς μετάνοια. Το επαναλαμβάνω σε όλους. Δεν είχε κανείς μετάνοια! Δεύτερον, τρίτον, τέταρτον, πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο, ένατο, δέκατο, θα απαριθμήσω μερικά απ’ αυτά. Ο ένας ήταν κλέπτης. Ο άλλος, μέρα νύχτα έλεγε ψέματα. Ο άλλος ήταν υπερήφανος. Και για να μη λέω ο άλλος, ο άλλος, λέω, εγωιστής, κενόδοξος, πόρνος, μοιχός, παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, φονιάς, πατροκτόνος, μητροκτόνος, εκτρώσεις, αρσενοκοιτία, μέθυσοι χαρτοπαίκτες, λίδοροι, μαλακοί, δειλοί, φιλάργυροι, οργίλοι, θυμώδεις, κατακριτές, κουτσομπόληδες, αργολόγοι, αιμομίχτες, φθονεροί, ζηλιάρηδες, άδικοι, άρπαγες, δόλιοι, πονηροί, χωρίς προσευχή, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς εξομολόγηση και μετάνοια, χωρίς Θεία Κοινωνία, ανελεήμονες, άσπλαχνοι, άστοργοι, ασεβείς προς τους γονείς και μεγαλυτέρους, κακούργοι, αναρχικοί, ανήθικοι, αργόσχολοι, σκληροτράχηλοι, αγνώμονες, αχάριστοι, θέλετε να πω και άλλα; Και γώ, λέει ο γέροντας, τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς. Να τι κάνει το κομποσχοινάκι σας! Α, πούντα; Να τι κάνει η προσευχή. Να τι κάνει η αγιασμένη ζωή, να τι κάνει η παρρησία προς το Θεό! Υπερασπίζεσαι τον άνθρωπο που είναι αμετανόητος. Και τους παίρνεις φώς! Και θείον φόβον! Για να έρθει στη μετάνοια ! Και όμως αυτός τους καταδίκαζε, με βάση την Αγία Γραφή διότι όλες αυτές οι αμαρτίες που ανέφερα, είναι όντως γραμμένες, σε ολόκληρη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και στο Ευαγγέλιο. Και συνεχίζει ο γέροντας: Κι όμως εγώ τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς, επικαλούμενος την ευσπλαχνία του Θεού, την άκρα μακροθυμία Του και το έλεός Του. Όχι, φώναζε αυτός, θα καταδικαστούν όλοι τους, στους αιώνας των αιώνων, διότι δεν είχαν μετάνοια ειλικρινή, θείον φόβον, αγάπη, μυστήρια, προσευχή, ελεημοσύνη, θεία μυστήρια, και δε συγχωρούσε ο ένας τον άλλον. Και άμα ξέρετε, θυμώσουμε λιγάκι, κατεβάζουμε μια μούρη μέχρι κει κάτω, έτσι, μέχρι κει κάτω πάει η μούρη μας. Ιδίως μεταξύ των συζύγων. Μη παρεξηγείται κανένας. Και μεταξύ φίλων, και μεταξύ συνεργατών, και μεταξύ γειτόνων, και μεταξύ παπάδων, και μεταξύ δεσποτάδων, και μεταξύ μοναχών, και μεταξύ όλων ημών. Έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους μουγκούς και βουβούς, και τους λυπόμουνα κατάβαθα. Δεμένες οι γλώσσες τους. Κλειστά τα στόματά τους. Και όμως εγώ δεν σταματούσα να αντιμάχομαι, -προσέξτε τώρα με τι αντιμάχομαι,- όχι εγώ, ο γέροντας. Με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μετάνοιες, κομποσχοίνι, ελεημοσύνη, εγκράτεια, δάκρυα παρακλητικά προς τον φιλάνθρωπον Κύριον, και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν και την Παναγία Μητέρα Του. Και ενώ συνεχώς μαχόμουν μαζί του, λέγοντας αυτός τα δικά του, και ’γω αντιλέγοντας, υπερασπιζόμενος όλους αυτούς, ακριβώς τότε, από τις πολλές φορές, που έλεγε κείνος και έλεγε και ο γέροντας, ήλθε εις εαυτόν. Και ερχόμενος εις εαυτόν, είπα. «Και τώρα τι γίνεται; Παναγία μου φώναξα μέσα στο κελί μου, Χριστέ μου, σε τι μέρες ζούμε; Χάνονται εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ψυχές. Χριστέ μου, πού πάμε; Πού πάμε; Πού πάμε; <br />
<br />
Η ώρα του θανάτου έρχεται, οι άνθρωποι και μείς μαζί τους περπατάμε αδιάφοροι. Μας κατέλαβε όλους μια απέραντη πνευματική νάρκη και ραθυμία. Ούτε πίστις, ούτε Θεός, ούτε αγάπη, ούτε έλεος προς τον πλησίον, ούτε συμμετοχή στα άγια μυστήρια, ούτε προσευχή, ούτε μετάνοια, ούτε δάκρυα. Πώς θα σώσουμε; Πώς; </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>(agia-varvara2.blogspot.com)</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-12835813680330107742011-01-26T12:56:00.000-08:002011-01-26T12:58:09.853-08:00Περί του πνευματικού ζήλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Γέροντος Εφραίμ, προηγουμένου Ι. Μονής Φιλοθέου<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmj2c0PtwG9S2wtjKPTdQj_1Qo62eDlDQxLTBeFUuLN-AcjMeN9er4Jgbfh8ElZ7_O9jvcMD7B3wEiDg0K_3QMGCPXBD0dp2D1pPBXJKFCGqdoNfAgeJnpJZqgEPWeWIaSkprmO8-j_eI2/s1600/ladder.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmj2c0PtwG9S2wtjKPTdQj_1Qo62eDlDQxLTBeFUuLN-AcjMeN9er4Jgbfh8ElZ7_O9jvcMD7B3wEiDg0K_3QMGCPXBD0dp2D1pPBXJKFCGqdoNfAgeJnpJZqgEPWeWIaSkprmO8-j_eI2/s200/ladder.jpg" width="140" /></a>Ο σκύλος όταν αντιληφθή, ότι κάτι έρχεται να κάνη κακό στα πρόβατα, φωνάζει, γαυγίζει έντονα, απειλητικά, νιώθοντας ότι έχει κάποια ευθύνη πάνω στα πρόβατα, στο αφεντικό που τον έχει, που τον ταΐζει. Είναι φυσικό του να το κάνει αυτό. Και όσο γαυγίζει και φωνάζει, ο κλέφτης, ο λύκος, το αγρίμι, δεν πλησιάζει το κοπάδι. Εάν στο σκυλί αυτό έρθει ο λογισμός, ότι δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει λύκος, δεν κρύβεται κάποιος κλέφτης και αρχίζει να σπάζει η προσοχή του, το άγρυπνο για το κοπάδι, τον πλησιάζει ο νυσταγμός, κάθεται και τον παίρνει ο ύπνος. Και έτσι ησυχάζει ο τόπος, το κοπάδι από τα γαυγίσματα, αυτό γίνεται αντιληπτό από τον κλέφτη, από τον λύκο, που παραμονεύουν. Όταν, λοιπόν, σταματήσει ο λύκος να αγρυπνεί και να φωνάζει∙ όταν δούνε την περίπτωση αυτή, σιγά -σιγά προχωρούν πλησιάζουν, προσβάλλουν το κοπάδι και αρχίζουν ένα - ένα να ρημάζουν τα πρόβατα.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">Ο ζήλος ο πνευματικός είναι σαν το σκυλί. Γεννάται η επιθυμία στον άνθρωπο τον πνευματικό να αγωνιστεί, να αποκτήσει κάποια αρετή και στη συνέχεια να φυλάξει την αρετή. Η επιθυμία που διεγείρεται μέσα στον άνθρωπο, γεννά τον ζήλο. Ο ζήλος, όταν γεννηθεί, φωνάζει σαν το σκυλί. Πλέκει λογισμούς, πώς να αγωνιστεί σκέπτεται πώς να φυλαχθεί, πώς να φυλάξει, πώς να αποκτήσει ο άνθρωπος την αρετή, Διεγείρεται η αδιάλειπτη προσοχή, η νήψις, για να κατορθωθεί η αρετή την οποία επεθύμησε η ψυχή του ανθρώπου. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
Ας πάρουμε μία περίπτωση, μια αρετή που σκέπτεται μάλλον επιθυμεί να αποκτήσει ο πνευματικός άνθρωπος. Ας πάρουμε την αρετή της προσευχής. Επιθυμεί ο άνθρωπος από την μελέτη, από την φώτιση του Θεού, να αποκτήσει, να κερδίσει την αδιάλειπτη προσευχή. Την προσευχή που δεν έχει σταματημό. Η επιθυμία γεννά τον ζήλο, την θέρμη αυτή, την ορμητικότητα της ψυχής. Και η επιθυμία, ο ζήλος, η θέρμη δημιουργούν ορμητικότητα, εις το να αποκτήσει κανείς αυτή την μεγάλη αρετή. Ο ζήλος γεννά τους λογισμούς της παραφυλακής και σκέπτεται ο άνθρωπος, ότι για να αποκτήσει αυτήν την αρετή, χρειάζεται να αγωνιστεί νόμιμα, κατά τους Πατέρας. Ότι πρέπει συνεχώς να ελέγχει την κατάσταση, να αγωνίζεται στην αρχή, με την προφορική επίκληση με το στόμα να λέει την ευχή. Ο ζήλος παρακολουθεί τώρα να μην σταματήσει η προφορική επίκληση, να μην αργολογήσει, να μην σκεφτεί μάταια πράγματα, να μην σκορπίζει το μυαλό του εδώ κι εκεί. Και συνεχώς την προφορική έτσι εργασία της προσευχής, την παρακολουθεί ο ζήλος, η προσοχή, η νήψις. Το αγωνιστικό πνεύμα να μην σταματήσει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Μόλις συμβεί κάτι, που να εμποδίζεται ο ζήλος, πάλι δίνει τους λογισμούς τους φωτισμένους, τους θερμούς, ότι αυτό το εμπόδιο πρέπει να ξεπεραστεί. Μία αργολογία ήτανε, μία σκέψις ήρθε έτσι μάταιη στον λογισμό και σταμάτησε το στόμα να λέει την προσευχή∙ αμέσως ο ζήλος ξεκινάει πάλι ότι πρέπει να αγωνιστεί, αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει. Μόλις δεις την περίπτωση, να την υπερπηδήσεις, και έτσι διατηρείται αυτή η εργασία της προσευχής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Φωτίζει τώρα ο ζήλος, αποδιώκει κάθε κακό λογισμό, και δέχεται τους φωτεινούς λογισμούς που λένε ότι σαν αγωνιστείς κατ' αυτόν τον τρόπο προφορικά, όπως μας συμβουλεύουν οι μεγάλοι πατέρες, μετά από την προφορική, θα φθάσουμε στη διανοητική, στην νοερά προσευχή. Η όρεξη της ψυχής να φτάση στην νοερά επίκληση, δίνει τόνωση, ορμητικότητα στην προφορική επίκληση, να μη σταματήσει, γιατί πρόκειται να φτάσουμε στην νοερά. Εάν δεν αγωνιστεί σωστά στην προφορική, δεν θα φθάσεις στο υψηλότερο επίπεδο της προσευχής. Και έτσι ο ζήλος παρακολουθεί τον αγώνα συστηματικά και κανονικά. Τον περιφράττει, τον περιβάλλει, τον σκεπάζει κατά κάποιο τρόπο, από την κακία του δαίμονος. Και έτσι σιγά - σιγά, η αγία αυτή επιθυμία, με την φρούρηση του πνευματικού ζήλου, προχωρεί στην απόκτηση της τελείας προσευχής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Όταν όμως νυστάξει αυτός ο ζήλος, οι θερμοί λογισμοί αρχίζουν να κρυώνουν αρχίζει η αυτοπεποίθησις μέσα μας, ότι καλά πάμε. Θα αποκτήσω αυτό το πράγμα. Λογισμοί μάταιοι έρχονται και προσβάλλουν και σπάζουν τον τόνο του ζήλου. Αρχίζει ο νυσταγμός της ψυχής, και πέφτει ο αγώνας. Υποχωρώντας ο ζήλος, παύει το στόμα φερ' ειπείν να λέει συνέχεια την προσευχή. Αρχίζει να κάνει διαλείψεις, να κάνει σκαμπανεβάσματα, πλημμελώς να εργάζεται το στόμα την προσευχή. Οπότε την κλέβει τελείως ο εχθρός την προσευχή, και κλείνουμε το στόμα και οι λογισμοί μέσα μας οι άσχημοι, δουλεύουνε άνετα. Τότε το στόμα από την προφορική επίκληση έρχεται στην παρρησία και έτσι ερημώνεται το πνευματικό ποίμνιο της ψυχής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Και για κάθε αρετή, έτσι γίνεται, από την πλευρά του πνευματικού ζήλου. Όσο η επιθυμία θα φρουρείται και θα θερμαίνεται από τον ζήλο, η επιθυμία αυτή της αρετής θα γίνει έργο, θα γίνει κτήμα της ψυχής. Και πρέπει συνεχώς να πυροδοτούμε τον πνευματικό ζήλο, για να φρουρείται η ψυχή μας από τους νοητούς λύκούς και από τους νοητούς κλέφτες, οι οποίοι καιροφυλακτούν ανά πάσαν στιγμήν, να ερημώσουν την ψυχή μας.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ο διάβολος της κακής επιθυμίας στέκει απέναντι μας, στέκει μπροστά μας, έχει αναμμένη, όπως λένε οι πατέρες, την δάδα και ζητεί ευκαιρία, κατάλληλη στιγμή αμελείας και ραθυμίας για να μας δώσει μπουρλότο, να εμπρήσει τον ναό του Θεού, να μας ανάψει την κακή επιθυμία μέσα μας και να αποτεφρώσει τελείως κάθε υπόστασι καθαρότητος της ψυχής.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Το σώμα του ανθρώπου, του πνευματικού ανθρώπου κατά τον Απ. Παύλο, είναι ναός του Θεού. Ουκ οίδατε ότι είσαστε ναός του Θεού, και το Πνεύμα του Θεού ενοίκει (κατοικεί) εντός υμών; Μέσα μας κατοικεί το πνεύμα του Θεού. Από την στιγμή που αναγεννηθήκαμε πνευματικώς, με τη ιεροπραξία αυτή, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε μέσα στην καρδιά το βαπτισμένου ανθρώπου. Αλλά η χάρις αυτή, όταν δεν προσέξει ο άνθρωπος και αμαρτάνει, καταπλακώνεται, καταχώνεται βαθιά στην καρδιά και η λαμπρότης αυτής της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, δεν λάμπει στον νου του ανθρώπου, ώστε η λάμψις, ο φωτισμός αυτής της χάριτος, να δώσει την δυνατότητα, να γνωρίση ο άνθρωπος τον Θεό μέσα του.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Η χάρις αυτή του Αγίου Πνεύματος δια του Ιερού Βαπτίσματος, κάνει το σώμα του ανθρώπου, την ψυχή του ανθρώπου, ναό του Θεού. Ο ναός του Θεού, όταν δεν είναι καθαρός, ο Θεός δεν τον επισκέπτεται, δεν μπαίνει μέσα στο ναό αυτό, αλλά φεύγει. Τον αφήνει έρημο. Και γίνεται ένας τόπος άχρηστος, ένας τόπος βρώμικος. Έρχονται όλα τα δαιμόνια και κατοικούν εκεί μέσα. Άρα η καθαρότης του ψυχοσωματικού ανθρώπου, είναι η καθαρότης του ναού, είναι η ευωδία του ναού, είναι η ευπρέπεια του ναού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Αγιάζεται ο άνθρωπος όταν βρίσκεται καθαρός στην ψυχή και στο σώμα. Και έρχεται όλος ο Θεός μέσα στον άνθρωπο. Τότε η Χάρις του Αγίου Πνεύματος ανακύπτει, έρχεται στην επιφάνεια. Αποβάλλει όλη την σαβούρα, που είχε πάνω της δια της αμαρτίας. Και οι λαμπηδόνες και οι ακτίνες και οι λάμψεις αυτής της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, καταυγάζουν όλον τον νου του ανθρώπου και τον κάνουν θεοειδή.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Λοιπόν ο διάβολος, όπως είπαμε, στέκεται απέναντι μας και έχει στο χέρι του την κακή επιθυμία της αμαρτίας και ζητά ευκαιρία να πετάξει επάνω μας αυτή την φλόγα της κακής επιθυμίας, να μας πυρπολήσει και να μας αποξενώσει τελείως από τον Θεό, να μην έχουμε υπόστασι του θείου ναού. Ο πνευματικός όμως ζήλος, όταν αυτόν τον ναό τον περιβάλλει, τον περιπολεί, τον περιτριγυρίζει και υλακτεί και φωνάζει σαν τον σκυλί, τότε ο εχθρός ο απέναντί μας, δεν βρίσκει την ευκαιρία να μας κάψει, να μας αχρηστεύσει, να μας κάνει αμαρτωλούς μπροστά στα μάτια του Θεού! Και έτσι διατηρούμεθα εν τω Θεώ.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Όταν η ψυχή μας προσεύχεται, όταν ο νους μας περπατάει στον Θεό, πλησιάζει τον Θεό, με την θεωρία και την θεία μελέτη, ο ναός θυσιάζεται με το άρωμα της Χάριτος του Θεού. Το άρωμα είναι η πράξις της ψυχής η πράξις της προσευχής είναι ο καρπός της προσευχής, η ευωδία του θυμιάματος, Και όταν ένας ναός θυμιάζεται και ευωδιάζεται και είναι ευπρεπισμένος και καλλωπισμένος, ο Θεός ευχαρίστως έρχεται και κατοικεί εκεί μέσα και θυσιάζεται επάνω στο θυσιαστήριο της καρδιάς. Και η καρδιά αναπέμπει δοξολογίες και ευχαριστίες στον Θεό, που κάμει αυτό το μυστήριο, που δέχεται αυτήν την εξιλαστήριο θυσία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Εάν όμως ο ζήλος δεν περιφρουρήσει αυτόν τον ναό, τότε ο ναός είναι ανοχύρωτος, είναι απροστάτευτος, είναι αφύλακτος, και ερημώνεται από τον διάβολο. Εμείς σαν μοναχοί, που κατά κάποιο τρόπο γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού, διδασκόμεθα συνέχεια από τους θεοφόρους Πατέρες μας, πως πρέπει να αγωνιστούμε. Η ζωή τους, το παράδειγμά τους, οι νουθεσίες τους, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά να μας ανάψουν τον ζήλο για να τους μιμηθούμε. Να τους μιμηθούμε στην αρετή τους, και στην χάρι που απόκτησαν από τον αγώνα τους, </div><div style="text-align: justify;"><br />
Και αυτοί ήταν άνθρωποι, είχαν πάθη και αδυναμίες, αλλά πρόσεξαν πάρα πολύ τον πνευματικό τους ζήλο. Δεν τον άφησαν να νυστάξη, να κοιμηθή. Τον είχαν πάντα άγρυπνο, νηφάλιο και προσεκτικό και σιγά - σιγά ο ναός της ψυχής των και του σώματός τους έγινε άγιος και ο Θεός κατοίκησε μέσα τους και έγιναν άγιοι.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Τώρα ακολουθούμε εμείς∙ ήρθαμε εμείς στο στίβο της πάλης∙ ήρθαμε στη θέσι τους∙ ήρθαμε στη ζωή που έζησαν αυτοί. Πρέπει να τους μιμηθούμε και πρώτος εγώ. Πρέπει να τους μιμηθούμε, να δούμε πως εζήλωσαν αυτοί τον Νόμο του Θεού, να τον ζηλώσουμε και εμείς. Να έχουμε προσοχή σε όλα μας. Να θερμαίνουμε συνεχώς τον πόθο, το πώς θα αγνίσουμε ψυχοσωματικά τον εαυτό μας.<br />
Αλλά σαν άνθρωποι που είμεθα και έχουμε τόσες αδυναμίες, που πολλές φορές μας ξεφεύγουν από την προσοχή, πρέπει τον δικό μας ζήλο να τον διατηρούμε συνέχεια. Η μνήμη του θανάτου, δίνει μεγάλη θέρμη στον ζήλο! Και όταν κανείς σκέπτεται, ότι ίσως πεθάνει μετά από λίγη ώρα, μετά από μία μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, η σκέψις αυτή είναι μία θέρμανση στον ζήλο, ώστε να προσέξη τον εαυτό του. Να προσέξη να μην αμαρτήση να μην σκεφθή κακό, να μην μιλήση άσχημα, να μην πράξη κακό, γιατί ο θάνατος άμα έρθη, τι θα γίνει μετά;</div><div style="text-align: justify;"><br />
Γνωρίζουμε ότι τα πάντα μας είναι γνωστά στον Θεό και στον διάβολο. Ο πειρασμός τα γράφει με κάθε λεπτομέρεια όλα μας τα έργα, όλους μας τους λογισμούς και τα λόγια στα κατάστιχά του. Και την ώρα που θα πρόκειται να φύγουμε ή και όταν θα ανεβαίνουμε προς τον Θεό, τα ειδικά τελώνεια θα μας παρουσιάσουν όλο αυτό το πλήθος των αμαρτιών, που εμείς τις έχουμε λησμονήσει. Και όταν τοις δούμε και είναι όλες γραμμένες και να μας δοθή η δυνατότητα να τις ενθυμηθούμε, τότε, θα απορήσουμε για το μέγεθος, για το πλήθος, που θα έχουν γραμμένα εκεί οι δαίμονες. <br />
<br />
Τότε θα έρθη το μυαλό στη θέση του, τότε θα σκεφθούμε ώριμα και σωστά. Το όφελος ποιο θα ‘ναι; Να μεταμεληθούμε βέβαια, αλλά με την έννοια ότι μεταμέλεια πλέον δεν φέρνει την ωφέλεια, δεν φέρνει την μετάνοια, δεν έχει αξία πλέον η μετάνοια εκείνη την ώρα, διότι το πανηγύρι έχει λήξει, ο καιρός της μετανοίας δεν υπάρχει και η δυσκολία είναι άμεση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Όλα αυτά, όταν τα υπενθυμίζει ο ζήλος στην ψυχή, η ψυχή φυλάγεται από το κακό. Γι' αυτό πρέπει ο ζήλος να μας συνέχει και να μας δίνει την δυνατότητα της αδειαλείπτου προσοχής. Δεν πρέπει η προσοχή μας να αποσπάται. Να προσέχουμε συνέχεια και πρώτος εγώ διότι έχω μεγαλύτερη την ευθύνη και ο λόγος της απολογίας μου σκληρότερος ενώπιον του Θεού.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ας προσέξουμε τώρα πατέρες μου, να έχουμε τον ζήλο μας θερμό, αδιάλειπτον προσεκτικό και ανύστακτον. Και όταν έρθη, θα προσέχουμε την ζωή μας, ο ναός του Θεού θα φυλαχθή, θα διατηρηθή και ο Θεός θα κατοική μέσα του. Και όταν ο Θεός είναι μέσα μας, τα πάντα κατευθύνονται σωστά. Η πορεία μας είναι προς το φως, προς την Ουράνιο Πύλη. Η ελπίδα του Θεού θα δίνη την καλύτερη δροσιά και ανακούφιση.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, μ' αυτόν τον τρόπο, τον πνευματικό ζήλο, και ας ελπίσουμε τότε, ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, θα συντρέξη με την καλή αυτή επιθυμία της ψυχής μας, εις το να βοηθήση τον ζήλο, την θέρμη. Ας ελπίσουμε ότι θα μας αξιώση να φτάσουμε στην μεγάλη πατρίδα, που υπάρχει εις τον Ουρανόν. Εκεί που έχει κάμει ο Θεός την άνω Ιερουσαλήμ, την Εκκλησία των πρωτοτόκων, εκεί όπου υπάρχει το Άκτιστον φως, εκεί που όλη η βασιλεία του Θεού είναι Ουράνιος ναός του Θεού και ο Θεός είναι το φέγγος. Ο Θεός είναι ο ήλιος και το φως που φωτίζει αυτόν τον Ναό. Εκκλησίασμα είναι οι σωσμένες ψυχές, που πέρασαν μέσα από το καμίνι της θλίψεως του εδώ αγώνος, και εκεί ξεκουράζονται πλέον από αυτή την θλίψη, από τους πειρασμούς, από τον αγώνα, από τους αναστεναγμούς, απηλλαγμένοι πλέον από τα δάκρυα, από τους φόβους∙ και έτσι αυτό το εκκλησίασμα θα βρίσκεται σ' αυτό τον ναό, εις τους αιώνας των αιώνων!</div><br />
<br />
(www.impantokratoros.gr)</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-72968974531157168142011-01-26T12:41:00.000-08:002011-01-26T12:44:41.503-08:00Η δύναμη της ευχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxQUTuNQRrkO89jdeWWLT8NWMrlJ7bHLnyZ1TaWkMK46hrz9NCOv-YAqVs-ZC1qgo7vrwiYFgR0lUfBTeVSCBt9_du2Ci-NyH7HOrcYstOQrM04IKuHW2G_o2u2dFeV8XVnKDj3U9iS-P/s1600/nun-praying.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTxQUTuNQRrkO89jdeWWLT8NWMrlJ7bHLnyZ1TaWkMK46hrz9NCOv-YAqVs-ZC1qgo7vrwiYFgR0lUfBTeVSCBt9_du2Ci-NyH7HOrcYstOQrM04IKuHW2G_o2u2dFeV8XVnKDj3U9iS-P/s200/nun-praying.jpg" width="200" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου <br />
<a name='more'></a><br />
Στο σπίτι μας παραπάνω καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο πάτερ-Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα. Πήγαινα στο Ιερό, έβγαζα το Αρτοφόριο, ερχόντουσαν οι γέροι στην Ωραία Πύλη εκεί και τους μετελάμβανα. Αυτός μού 'λεγε: «Ο διάβολος εκεί κάθεται στην άκρη, στη Λιτή». Του λέω: «Τον βλέπεις;» «Τον βλέπω», λέει. Και ο ίδιος έλεγε ότι: «Όταν λέω την ευχή ταράττεται ο διάβολος, όταν λέω δεύτερη φορά αφρίζει· την τρίτη ευχή άφαντος γίνεται!» Να η δύναμις της ευχής. Αυτό που λένε τα βιβλία μας ότι: <br />
<br />
-Παιδί μου, λέει ο Γέροντας, πες την ευχή. <br />
<br />
-Μα λέω και δεν καταλαμβάνω τίποτες. <br />
<br />
-Δεν καταλαμβάνεις, λέει, εσύ, αλλά ο διάβολος καταλαμβάνει και φεύγει. <br />
<br />
Να, σ' αυτόν τον καλόγηρο. <br />
<br />
Α, να πούμε και τον άλλο με το καλάθι. <br />
<br />
Ένας υποτακτικός, σαν ο Γέροντας τώρα, λέει τον πατερ-Αρσένιο: <br />
<br />
-Λέγε την ευχή. <br />
<br />
-Λέω την ευχή, δεν καταλαμβάνω τίποτε. <br />
<br />
-Ο διάβολος καταλαμβάνει και φεύγει. <br />
<br />
-Ε, και πού θα καταλάβω εγώ; <br />
<br />
-Ε, καλά, παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα; <br />
<br />
-Ναί, θαύμα θέλω να δω, Γέροντα. <br />
<br />
-Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει θαύμα, να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. (Τα γράφουν τα πατερικά βιβλία). <br />
<br />
-Καλά. <br />
<br />
Έκανε προσευχή ο Γέροντας, έκανε και νηστεία, τριήμερο νηστεία. <br />
<br />
-Έλα εδώ, παιδί μου, τώρα, πάρε το καλάθι, πήγαινε απάνω στη βρύση να το γιομίσεις νερό. <br />
<br />
-Γέροντα, με συγχωρείς, εγώ, λέει, τα μυαλά μου τά 'χω, το καλάθι θα γιομώσω νερό έξω; <br />
<br />
-Καλά, παιδί μου, δεν είπες ότι θέλεις να δεις θαύμα; Να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Δεν θέλεις; <br />
<br />
-Ναί, λέει. <br />
<br />
-Ε, κάνε αυτό που σου λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή θα λες. <br />
<br />
-Νά 'ναι ευλογημένο. <br />
<br />
Πάει. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», βάζει το καλάθι στη βρύση από κάτω. Το νερό γιομίζει το καλάθι, δεν τρέχει το καλάθι, αλλά λέει την ευχή. Εννοείται ο Γέροντας στο δωμάτιο προσηύχετο να του δείξει ο Θεός θαύμα στον παραγυιό του. Το γιόμωσε το καλάθι. <br />
<br />
Μόλις το είδε, τρέχει λοιπόν να το δείξει στον Γέροντα. <br />
<br />
«Γέροντα, γιόμωσε το καλάθι νερό!» Στο δρόμο λοιπόν φανερώνεται ο διάβολος με μορφή ανθρώπινη, λέει: <br />
<br />
-Καλόγερε, πού πας; <br />
<br />
-Πάω στον Γέροντά μου. <br />
<br />
-Πώς σε λένε; <br />
<br />
-Γεώργιο. <br />
<br />
-Πόσα χρόνια έχεις καλόγερος; <br />
<br />
-Πέντε-έξι. <br />
<br />
-Τι δουλειά κάνεις; <br />
<br />
-Σφραγίδια. <br />
<br />
Πάει, έφυγε το νερό κάτω! Έπιασε την αργολογία, άφησε την ευχή, πήγε στον Γέροντα με άδειο το καλάθι! <br />
<br />
-Τι συμβαίνει, παιδί μου; <br />
<br />
-Γέροντα, έτσι κι έτσι. <br />
<br />
-Άφησες την ευχή, παιδί μου, γι' αυτό έφυγε το νερό. Βλέπεις όταν έλεγες την ευχή, το καλάθι κρατούσε το νερό, όταν σταμάτησες κι άρχισες την αργολογία, έφυγε το νερό. <br />
<br />
Και ο Θεός μας δοκιμάζει καμιά φορά να μας ξυπνήσει, να πούμε. Σου στέλνει έναν πειρασμό ο Θεός, ο Θεός θέλει να σε ξυπνήσει, μην κοιμάσαι· μην κοιμάσαι, λέγε την ευχούλα. <br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;">Και ο άνθρωπος, όταν προσεύχεται εις το Θεό, απορροφά, τρόπον τινά, τις ιδιότητες του Θεού. Ο Θεός, να πούμε, είναι αγαθός, δεν οργίζεται, μακροθυμεί. Και 'συ μετά την προσευχή, σού 'ρχεται ένα τέτοιο πράγμα, μακρόθυμος, ό,τι να σου κάνει ο άλφα, ο βήτα, δεν πειράζει, ε, δεν πειράζει αυτό. Επειδή η χάρις σε χαρίτωσε. Θα σε κάνει κατόπιν, πώς να πούμε, πάντα προσευχόμενον. Ναι. Επήρες αυτή την ιδιότητα, προσευχόμενος εις το Θεό, την πήρες αυτή την ιδιότητα του Θεού.<br />
<br />
nektarios.gr </div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-80239447416540572152011-01-26T12:28:00.000-08:002011-01-26T12:32:36.399-08:00Πατρική αγάπη - Υπακοή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;">Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Πολλὰ μὲ δίδαξε καὶ ἡ ὑπακοή, πολλὰ διδάχτηκα καὶ ὡς Γέροντας. Ἔτσι εἶναι. Νὰ θυσιάσω τὸν ἑαυτό μου, μόνο νὰ σὲ δῶ ἐσένα, τὸ παιδί μου, νὰ πᾶς στὸν Παράδεισο• αὐτὸς εἶναι ὁ δικός μου ὁ παράδεισος, νὰ εἶσαι 'συ στὸν παράδεισο κι ἐγὼ ἂς καῶ, ἂς καῶ. Ἔτσι εἶναι. Δὲν μετριέται ἡ πατρικὴ ἀγάπη. Καὶ ὡς Γέροντας καὶ ὡς ὑποτακτικός, πῆρα μία πείρα. Σαράντα χρόνια ὑποτακτικὸς καὶ δέκα-δεκαπέντε χρόνια ὡς Γέροντας. Εἶδα καὶ τὴ μία ἀγάπη καὶ τὴν ἄλλη ἀγάπη. Ἡ πατρικὴ ἀγάπη, πάτερ μου, εἶναι πολὺ ψηλά, πολὺ ψηλά!<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span></div><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span></div><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"> <a name='more'></a><br />
</span><br />
<div style="text-align: justify;">Μά, πῶς ἀναπαύεται ἡ ψυχὴ τοῦ Γέροντα ὅταν κάνει ὑπακοὴ ὁ ὑποτακτικός! Μὰ πῶς ἀναπαύεται! Πῶς, δηλαδή, ἀπὸ μέσα ἀπ' τὴν ψυχὴ βγαίνει ἡ ἀνάπαυσις, ἡ εὐχὴ «ὁ Θεός, παιδί μου, νὰ σ' εὐλογήσει», καὶ σὲ πιάνει ἡ εὐχὴ αὐτή.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ὅσο ἰσχύει ἡ εὐχὴ τοῦ Γέροντά σου, δὲν ἰσχύει ὅλη ἡ οἰκουμένη. Πῆρες τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντά σου; Μὴ φοβᾶσαι πουθενά<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">.</span><br />
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span></div><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"> <br />
</span><br />
<div style="text-align: justify;">Σοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: «Μὴ φοβᾶσαι»; Μὴ φοβᾶσαι!</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ἂν κάνεις διάκριση σ' ὅ,τι σοῦ λέει ὁ Γέροντας, δὲν εἶσαι ὑποτακτικός, εἶσαι ἐλεγκτὴς τοῦ Γέροντος.<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"><br />
</span>Ὁ ὑποτακτικὸς δὲν ἔχει λογοθέσιο, δὲν ἔχει τελώνια, διότι ἔχει τὸ μητρῶο του λευκό. Ὅταν ἔχεις τὸ μητρῶο σου λευκό, δὲν μποροῦν νὰ σὲ πιάσουν οἱ δαίμονες• ἐννοῶ, ὅταν κάνεις ὑπακοή.<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;">Ὁ ὑποτακτικὸς εἶναι, βασιλιάς, δὲν ἐλέγχεται.<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><br />
<div style="text-align: justify;">Ξέρετε πῶς ἤμουνα τότε, ὅταν ἤμουν ὑποτακτικός; Ἤμουνα ἀετός!</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;">Ὁ ὑποτακτικὸς δὲν φοβᾶται, Θεό, ὄχι ὅτι εἶναι ἀθεόφοβος, ὄχι• «ἡ πολλὴ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α' Ἰω. 4, 18).</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Αὐτὸς ὁ ὁποῖος κάνει ὑπακοή, αὐτὸς βραβεύεται, αὐτὸς ἀμείβεται, αὐτὸς στεφανώνεται. Καὶ ὁ πρῶτος (ὁ ἐντελλόμενος) βέβαια, ἀλλὰ περισσότερο ὁ ὑποτακτικός. Διότι ὁ ὑποτακτικὸς εἶναι ἴδιος ὁ Χριστός, μιμεῖται τὸν Χριστόν. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ἀπὸ τὸ «Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης», ἔκδ. Ι. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγίου Ὄρους 2000. αναδημοσίευση από nektarios.gr<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;"> </span></div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-81078073974241425392011-01-26T11:29:00.000-08:002011-01-26T12:42:25.594-08:00Επιστολή Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9nfteGhB5ozj_vp3C13NAXBRnhOKAB-hP8I8Mx6DW_fYs_IJis-RsxJJkkwUGodfHI0cHZ6BXnkRvKb37C-2Pdurhyl009J3XYbFmpFlyx-c90X-89ac9Lw8NvaWK8KRfdUooUVSShqn/s1600/efraim1-e1262470063299.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9nfteGhB5ozj_vp3C13NAXBRnhOKAB-hP8I8Mx6DW_fYs_IJis-RsxJJkkwUGodfHI0cHZ6BXnkRvKb37C-2Pdurhyl009J3XYbFmpFlyx-c90X-89ac9Lw8NvaWK8KRfdUooUVSShqn/s400/efraim1-e1262470063299.jpg" width="400" /><a name='more'></a> </a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju46wnel4qNY_m-6kiMi3HInr60o0SInmkbvNfavfiRei7mLmxLyWAqwK-lr5wMbDVEhvU7I2TqFnIrHqplkU2KETn33BR8iVdPPj_oXttXLnZ3a-vJhDopB-u-AcfngmmSNYvfrr6xh_U/s1600/efraim2-e1262470126220.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju46wnel4qNY_m-6kiMi3HInr60o0SInmkbvNfavfiRei7mLmxLyWAqwK-lr5wMbDVEhvU7I2TqFnIrHqplkU2KETn33BR8iVdPPj_oXttXLnZ3a-vJhDopB-u-AcfngmmSNYvfrr6xh_U/s400/efraim2-e1262470126220.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHrq_sviaGUVwSLgqri1t0Q-Z5dtU9RwktzLLFoYQ7GNVytPtxfY3P-6XuAOk2_Inw8lNIXKP-dOJCGvuWwRBp9v9URNLCmTv3CWVhDeTg62yGGSKSRvhvhdLxrV9ReO1WzB2I29lCt37n/s1600/efraim3-e1262470270604.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHrq_sviaGUVwSLgqri1t0Q-Z5dtU9RwktzLLFoYQ7GNVytPtxfY3P-6XuAOk2_Inw8lNIXKP-dOJCGvuWwRBp9v9URNLCmTv3CWVhDeTg62yGGSKSRvhvhdLxrV9ReO1WzB2I29lCt37n/s640/efraim3-e1262470270604.jpg" width="443" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdcK79N449ENGlZc5oJ8WF14wLCSsrScxT-RylhUFuNLt2-81t9AAyfcp763wAiybZqHSFo1jVC-sgBQg3zwdkF3fs0Mac7FXfrEriTtcXrSHp8UvRrt8XYUrY4BgkThvmATI3Mb4O1SwZ/s1600/efraim4-e1262470361577.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdcK79N449ENGlZc5oJ8WF14wLCSsrScxT-RylhUFuNLt2-81t9AAyfcp763wAiybZqHSFo1jVC-sgBQg3zwdkF3fs0Mac7FXfrEriTtcXrSHp8UvRrt8XYUrY4BgkThvmATI3Mb4O1SwZ/s400/efraim4-e1262470361577.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCDvHdtPJYv_NuffUC_b_EPxsrGTp6zox5PaeTWGyVulHEqcqUr_-LgGtzg5803nQnHOzYqj_okLwhU36AqxvdsY4Mq57nOx1yr3aIZAU1em1sKLE0lWkHIR0X3UvLiH3nxnEq3v9nzFqz/s1600/efraim4-e1262470361577.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-47003535095157191492011-01-22T01:14:00.000-08:002011-01-22T01:14:49.548-08:00Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzN0t-4cYFz7UElFr-gvAKVnf_m_bHea6wSEKytxTKyota1FrjUAEmuXhIgMRsNIPUhc7vzdDlJJ6swVlswZg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<div style="text-align: justify;">Βρήκαμε στον ιστό αυτό το βίντεο που αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση του βίου του μέσα από εικόνες και φωτογραφίες. Οι περισσότερες είναι από το γνωστό βιβλίο του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου "Ο Γέροντας μου - Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης". Τι να πει κανείς γι αυτόν τον άγιο γέροντα...</div><b>Ἀρκεῖ μοι μόνον τοῦ βλέπειν σε, Πάτερ!</b></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-12616779686527978402011-01-21T01:06:00.000-08:002011-01-21T01:06:15.436-08:00Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="my_content"><b>Διονύσιος Σολωμὸς</b><br />
</span><br />
<span class="my_content"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQcXgJlqcBFEC6GKBFg559h2xUB468rWvUMMPl1KxnQXEwcgSBrLm2rG773tq49nHaQ-Y0gKGVGllgAjlwujgVZPJ_EUxEoqCq45yc69Cnk5ehbauGnBFP60zWjGfRcwbVWOW6a1Mok48R/s1600/ceb5cf80ceb1cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-18211.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQcXgJlqcBFEC6GKBFg559h2xUB468rWvUMMPl1KxnQXEwcgSBrLm2rG773tq49nHaQ-Y0gKGVGllgAjlwujgVZPJ_EUxEoqCq45yc69Cnk5ehbauGnBFP60zWjGfRcwbVWOW6a1Mok48R/s320/ceb5cf80ceb1cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-18211.jpg" width="235" /></a></div><span class="my_content"><br />
</span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="my_content"> 1.- Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,</span><br />
<span class="my_content"> σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 2.- Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη</span><br />
<span class="my_content"> τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,</span><br />
<span class="my_content"> χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριὰ !</span><br />
<span class="my_content"> </span><a name='more'></a><span class="my_content"> </span></div><div style="text-align: center;"><span class="my_content">3.- Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες</span><br />
<span class="my_content"> πικραμένη, ἐντροπαλή,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,</span><br />
<span class="my_content"> «ἔλα πάλι» νὰ σοῦ πεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 4.- Ἄργειε νὰ 'λθει ἐκείνη ἡ μέρα,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἦταν ὅλα σιωπηλά,</span><br />
<span class="my_content"> γιατί τὰ 'σκιαζε ἡ φοβέρα</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 5.- Δυστυχής! ΙΙαρηγορία</span><br />
<span class="my_content"> μόνη σου ἔμενε νὰ λὲς</span><br />
<span class="my_content"> περασμένα μεγαλεῖα</span><br />
<span class="my_content"> καὶ διηγώντας τὰ νὰ κλαῖς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 6.- Καὶ ἀκαρτέρει καὶ ἀκαρτέρει</span><br />
<span class="my_content"> φιλελεύθερη λαλιά,</span><br />
<span class="my_content"> ἕνα ἐκτύπαε τ' ἄλλο χέρι</span><br />
<span class="my_content"> ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 7.- Κι ἔλεες: «Πότε, ἅ, πότε βγάνω</span><br />
<span class="my_content"> τὸ κεφάλι ἀπὸ τσ' ἐρμιές;».</span><br />
<span class="my_content"> Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω</span><br />
<span class="my_content"> κλάψες, ἅλυσες, φωνές.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 8.- Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα</span><br />
<span class="my_content"> μὲς στὰ κλάιματα θολό,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἒσταζ' αἷμα,</span><br />
<span class="my_content"> πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 9.- Μὲ τὰ ροῦχα αἱματωμένα</span><br />
<span class="my_content"> ξέρω ὅτι ἔβγαινες κρυφὰ</span><br />
<span class="my_content"> νὰ γυρεύεις εἰς τὰ ξένα</span><br />
<span class="my_content"> ἄλλα χέρια δυνατά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 10.- Μοναχὴ τὸ δρόομο ἐπῆρες,</span><br />
<span class="my_content"> ἐξανάλθες μοναχή.</span><br />
<span class="my_content"> δὲν εἲν' εὔκολες οἱ θύρες,</span><br />
<span class="my_content"> ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 11.- Ἄλλος σου ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια,</span><br />
<span class="my_content"> ἀλλ' ἀνάσαση καμιά.</span><br />
<span class="my_content"> ἄλλος σου ἔταξε βοήθεια</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὲ γέλασε φριχτά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 12.- Ἄλλοι, ὀϊμέ, στὴ συμφορά σου</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ ἐχαίροντο πολύ,</span><br />
<span class="my_content"> «σύρε νάβρεις τὰ παιδιά σου,</span><br />
<span class="my_content"> σύρε», ἐλέγαν οἳ σκληροί.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 13.- Φεύγει ὀπίσω τὸ ποδάρι</span><br />
<span class="my_content"> καὶ ὁλογλήγορο πατεῖ</span><br />
<span class="my_content"> ἢ τὴν πέτρα ἢ τὸ χορτάρι</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ τὴ δόξα σου ἐνθυμεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 14,- Ταπεινότατή σου γέρνει</span><br />
<span class="my_content"> ἡ τρισάθλια κεφαλή,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν πτωχοῦ ποὺ θυροδέρνει</span><br />
<span class="my_content"> κι εἶναι βάρος του ἢ ζωή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 15.- Ναί, ἀλλὰ τώρα ἀντιπαλεύει</span><br />
<span class="my_content"> κάθε τέκνο σου μὲ ὁρμή,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ ἀκατάπαυστα γυρεύει</span><br />
<span class="my_content"> ἢ τὴ νίκη ἢ τὴ θανή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 16.- Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη</span><br />
<span class="my_content"> τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,</span><br />
<span class="my_content"> χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 17.- Μόλις εἶδε τὴν ὁρμή σου</span><br />
<span class="my_content"> ὁ οὐρανός, ποὺ γιὰ τσ' ἐχθροὺς</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὴ γῆ τὴ μητρική σου</span><br />
<span class="my_content"> ἒτρεφ' ἄνθια καὶ καρπούς,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 18.- ἐγαλήνευσε. καὶ ἐχύθη</span><br />
<span class="my_content"> καταχθόνια μία βοή,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τοῦ Ρήγα σου ἀπεκρίθη</span><br />
<span class="my_content"> πολεμόκραχτη ἡ φωνὴ</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 19.- Ὅλοι οἱ τόποι σὸν σ' ἐκράξαν</span><br />
<span class="my_content"> χαιρετώντας σὲ θερμά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ στόματα ἐφωνάξαν</span><br />
<span class="my_content"> ὅσα αἴσθανετο ἢ χαρδιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 20.- Ἐφωνάξανε ὡς τ' ἀστέρια</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ Ἰονίου καὶ τὰ νησιά,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἐσηκώσανε τὰ χέρια</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ νὰ δείξουνε χαρά,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 21.- μ' ὄλον ποὺ 'ναι ἁλυσωμένο</span><br />
<span class="my_content"> τὸ καθένα τεχνικά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ εἰς τὸ μέτωπο γραμμένο</span><br />
<span class="my_content"> ἔχει: «Ψεύτρα Ἐλευθεριά».</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 22.- Γκαρδιακὰ χαροποιήθη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τοῦ Βάσιγκτον ἡ γῆ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ σίδερα ἐνθυμήθη</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ τὴν ἔδεναν κι αὐτή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 23.- Ἀπ' τὸν πύργο τοῦ φωνάζει,</span><br />
<span class="my_content"> σὰ νὰ λέει σὲ χαιρετῶ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὴ χήτη τοῦ τινάζει</span><br />
<span class="my_content"> τὸ λιοντάρι τὸ Ἰσπανο.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 24.- Ἐλαφιάσθη τῆς Ἀγγλίας</span><br />
<span class="my_content"> τὸ θηρίο, καὶ σέρνει εὐθὺς</span><br />
<span class="my_content"> κατὰ τ' ἄκρα της Ρουσίας</span><br />
<span class="my_content"> τὰ μουγκρίσματα τσ'ὀργῆς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 25.- Εἰς τὸ κίνημά του δείχνει</span><br />
<span class="my_content"> πῶς τὰ μέλη εἲν' δυνατά.</span><br />
<span class="my_content"> καὶ στοῦ Αἰγαίου τὸ κύμα ρίχνει</span><br />
<span class="my_content"> μία σπιθόβολη ματιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 26.- Σὲ ξανοίγει ἀπὸ τὰ νέφη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ μάτι τοῦ Ἀετοῦ,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ φτεράκαι νύχια θρέφει</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὰ σπλάχνα τοῦ Ἰταλοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 27.- καὶ σ ἐσὲ καταγυρμένος,</span><br />
<span class="my_content"> γιατί πάντα σὲ μισεῖ,</span><br />
<span class="my_content"> ἒκρωζ' ἔκρωζε ὁ σκασμένος,</span><br />
<span class="my_content"> νὰ σὲ βλάψει, ἂν ἠμπορεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 28.- Ἄλλο ἐσὺ δὲν συλλογιέσαι</span><br />
<span class="my_content"> πάρεξ ποὺ θὰ πρωτοπᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> δὲν μιλεῖς καὶ δὲν κουνιέσαι</span><br />
<span class="my_content"> στὲς βρισὶες ὀποῦ ἀγρικᾶς,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 29.- σὰν τὸ βράχον ὀποῦ ἀφήνει</span><br />
<span class="my_content"> κάθε ἀκάθαρτο νερὸ</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὰ πόδια του νὰ χύνει</span><br />
<span class="my_content"> εὐκολόσβηστον ἀφρό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 30.- ὀποῦ ἀφήνει ἀνεμοζάλη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ χαλάζι καὶ βροχὴ</span><br />
<span class="my_content"> νὰ τοῦ δέρνουν τὴ μεγάλη,</span><br />
<span class="my_content"> τὴν αἰώνιαν κορυφή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 31.-Δυστυχιά του, ὤ, δυστυχιά του,</span><br />
<span class="my_content"> ὁποιανοὺ θέλει βρεθεῖ</span><br />
<span class="my_content"> στὸ μαχαίρι σου ἀποκάτου</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σ' ἐκεῖνο ἀντισταθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 32.- Τὸ θηρίο π' ἀνανογιέται</span><br />
<span class="my_content"> πῶς. τοῦ λείπουν τὰ μικρά,</span><br />
<span class="my_content"> περιορίζεται, πετιέται,</span><br />
<span class="my_content"> αἷμα ἀνθρώπινο διψᾶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 33.- τρέχει, τρέχει ὅλα τὰ δάση,</span><br />
<span class="my_content"> τὰ λαγκάδια, τὰ βουνά,</span><br />
<span class="my_content"> κι ὅπου φθάσει, ὅπου περάσει,</span><br />
<span class="my_content"> φρίκη, θάνατος, ἐρμιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 34.- Ἐρμιά, θάνατος καὶ φρίκη,</span><br />
<span class="my_content"> ὅπου ἐπέρασες κι ἐσύ.</span><br />
<span class="my_content"> ξίφος ἔξω ἀπὸ τὴ θήκη</span><br />
<span class="my_content"> πλέον ἀνδρείαν σου προξενεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 35.- Ἰδού, ἐμπρός σου ὁ τοῖχος στέκει</span><br />
<span class="my_content"> τῆς ἀθλίας Τριπολιτσᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> τώρα τρόμου ἀστροπελέκι</span><br />
<span class="my_content"> νὰ τῆς ρίψεις πιθυμᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 36.- Μεγαλόψυχο τὸ μάτι</span><br />
<span class="my_content"> δείχνει, πάντα ὅπως νικεῖ,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἃς εἲν ἅρματα γεμάτη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ πολέμιαν χλαλοή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 37.- Σοὺ προβαίνουνε καὶ τρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ νὰ ἰδεῖς πὼς εἲν' πολλά.</span><br />
<span class="my_content"> δὲν ἀκοῦς ποὺ φοβερίζουν</span><br />
<span class="my_content"> ἄνδρες μύριοι καὶ παιδιά;</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 38.- Λίγα μάτια, λίγα στόματα</span><br />
<span class="my_content"> θὰ σᾶς μείνουνε ἀνοιχτὰ</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ νὰ κλαύσετε τὰ σώματα</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ θὲ νὰ 'βρει ἡ συμφορά!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 39.- Κατεβαίνουνε καὶ ἀνάφτει</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ πολέμου ἀναλαμπή.</span><br />
<span class="my_content"> τὸ τουφέκι ἀνάβει, ἀστράφτει,</span><br />
<span class="my_content"> λάμπει, κόφτει τὸ σπαθί.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 40.- Γιατί ἡ μάχη ἐστάθη ὀλίγη;</span><br />
<span class="my_content"> Λίγα τὰ αἵματα γιατί;</span><br />
<span class="my_content"> Τὸν ἐχθρὸ θωρῶ νὰ φύγει</span><br />
<span class="my_content"> καὶ στὸ κάστρο ν' ἀνεβεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 41.- Μέτρα ! Εἲν' ἄπειροι οἱ φευγάτοι,</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ φεύγοντας δειλιοῦν.</span><br />
<span class="my_content"> τὰ λαβώματα στὴν πλάτη</span><br />
<span class="my_content"> δέχοντ', ὥστε ν' ἀνεβοῦν.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 42.- Ἐκεῖ μέσα ἀκαρτερεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> τὴν ἀφεύγατη φθορά.</span><br />
<span class="my_content"> νά, σᾶς φθάνει. ἀποκριθεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> στῆς νυκτὸς τὴ σκοτεινιά!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 43.-Ἀποκρίνονται καὶ ἡ μάχη</span><br />
<span class="my_content"> ἔτσι ἀρχίζει, ὀποῦ μακριὰ</span><br />
<span class="my_content"> ἀπὸ ράχη ἐκεῖ σὲ ράχη</span><br />
<span class="my_content"> ἀντιβούιζε φοβερά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 44.- Ἀκούω κούφια τὰ τουφέκια,</span><br />
<span class="my_content"> ἀκούω σμίξιμο σπαθιῶν,</span><br />
<span class="my_content"> ἀκούω ξύλα, ἀκούω πελέκια,</span><br />
<span class="my_content"> ἀκούω τρίξιμο δοντιῶν.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 45.- Ἅ, τί νύκτα ἦταν ἐκείνη</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ τὴν τρέμει ὁ λογισμός!</span><br />
<span class="my_content"> Ἄλλος ὕπνος δὲν ἐγίνη</span><br />
<span class="my_content"> πάρεξ θάνατου πικρός.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 46.- Τῆς σκηνῆς ἡ ὥρα, ὁ τόπος,</span><br />
<span class="my_content"> οἱ κραυγές, ἡ ταραχή,</span><br />
<span class="my_content"> ὁ σκληρόψυχος ὁ τρόπος</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ πολέμου, καὶ οἱ καπνοί,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 47.- καὶ οἱ βροντές, καὶ τὸ σκοτάδι</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ ἀντίσκοφτε ἡ φωτιά,</span><br />
<span class="my_content"> ἐπαράστεναν τὸν Ἅδη</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ ἀκαρτέρειε τὰ σκυλιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 48.- Τ' ἀκαρτέρειε. Ἐφαῖνοντ' ἴσκιοι</span><br />
<span class="my_content"> ἀναρίθμητοι, γυμνοί,</span><br />
<span class="my_content"> κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,</span><br />
<span class="my_content"> βρέφη ἀκόμη εἰς τὸ βυζί.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 49.- Ὅλη μαύρη μυρμηγκιάζει,</span><br />
<span class="my_content"> μαύρη ἡ ἐντάφια συντροφιά,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τὸ ροῦχο ὀποῦ σκεπάζει</span><br />
<span class="my_content"> τὰ κρεβάτια τὰ στερνά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 50.- Τόσοι, τόσοι ἀνταμωμένοι</span><br />
<span class="my_content"> ἐπετιοῦντο ἀπὸ τὴ γῆ,</span><br />
<span class="my_content"> ὅσοι εἲν' ἄδικα σφαγμένοι,</span><br />
<span class="my_content"> ἀπὸ τούρκικην ὀργή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 51.- Τόσα πέφτουνε τὰ θερι-</span><br />
<span class="my_content"> σμένα ἀστάχια εἰς τοὺς ἀγρούς.</span><br />
<span class="my_content"> σχεδὸν ὅλα ἐκειὰ τὰ μέρη</span><br />
<span class="my_content"> ἐσκεπάζοντο ἀπ' αὐτούς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 52.- Θαμποφέγγει κανέν' ἄστρο,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ ἀναδεύοντο μαζί,</span><br />
<span class="my_content"> ἀνεβαίνοντας τὸ κάστρο</span><br />
<span class="my_content"> μὲ νεκρώσιμη σιωπή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 53.- Ἔτσι χάμου εἰς τὴν πεδιάδα,</span><br />
<span class="my_content"> μὲς στὸ δάσος τὸ πυκνό,</span><br />
<span class="my_content"> ὅταν στέλνει μίαν ἀχνάδα</span><br />
<span class="my_content"> μισοφέγγαρο χλωμό,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 54.- ἐὰν οἱ ἄνεμοι μὲς στ' ἄδεια</span><br />
<span class="my_content"> τὰ κλαδιὰ μουγκοφυσοῦν,</span><br />
<span class="my_content"> σειοῦνται, σειοῦνται τὰ μαυράδια,</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ οἱ κλῶνοι ἀντικτυποῦν.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 55.- Μὲ τὰ μάτια τοὺς γυρεύουν</span><br />
<span class="my_content"> ὅπου εἲν' αἵματα πηχτά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ μὲς στὰ αἵματα χορεύουν</span><br />
<span class="my_content"> μὲ βρυχίσματα βραχνά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 56.- καὶ χορεύοντας μανίζουν</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τοὺς Ἕλληνες κοντά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ στήθια τοὺς ἐγγίζουν</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὰ χέρια τὰ ψυχρά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 57.- Ἐκειὸ τὸ ἔγγισμα πηγαίνει</span><br />
<span class="my_content"> βαθιὰ μὲς στὰ σωθικά,</span><br />
<span class="my_content"> ὅθεν ὅλη ἡ λύπη βγαίνει,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἄκρα αἰσθάνονται ἀσπλαχνιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 58.- Τόοτε αὐξαίνει τοῦ πολέμου</span><br />
<span class="my_content"> ὁ χορὸς τρομακτικά,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τὸ σκόρπισμα τοῦ ἀνέμου</span><br />
<span class="my_content"> στοῦ πελάου τὴ μοναξιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 59.- Κτυποῦν ὅλοι ἀπάνου κάτου.</span><br />
<span class="my_content"> κάθε κτύπημα ποὺ ἐβγεῖ</span><br />
<span class="my_content"> εἶναι κτύπημα θανάτου</span><br />
<span class="my_content"> χωρὶς νὰ δευτερωθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 60.- Κάθε σῶμα ἱδρώνει, ρέει.</span><br />
<span class="my_content"> λὲς κι ἐκείθενε ἡ ψυχὴ</span><br />
<span class="my_content"> ἀπ' τὸ μίσος ποὺ τὴν καίει</span><br />
<span class="my_content"> πολεμάει νὰ πεταχθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 61.- Τῆς καρδίας κτυπίες βροντᾶνε</span><br />
<span class="my_content"> μὲς στὰ στήθια τοὺς ἀργά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ χέρια ὀποῦ χουμᾶνε</span><br />
<span class="my_content"> περισσότερο εἲν' γοργά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 62.- Οὐρανὸς γι' αὐτοὺς δὲν εἶναι,</span><br />
<span class="my_content"> οὐδὲ πέλαγο, οὐδὲ γῆ.</span><br />
<span class="my_content"> γι' αὐτοὺς ὅλους τὸ πᾶν εἶναι</span><br />
<span class="my_content"> μαζωμένο ἀντάμα ἐκεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 63.- Τόση ἡ μάνητα κι ἡ ζάλη,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ στοχάζεσαι μὴ πὼς</span><br />
<span class="my_content"> ἀπὸ μία μεριὰ καὶ ἀπ' ἄλλη</span><br />
<span class="my_content"> δὲν μείνει ἒ ν ἃ ς ζωντανός.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 64.- Κοίτα χέρια ἀπελπισμένα</span><br />
<span class="my_content"> πῶς θερίζουνε ζωές!</span><br />
<span class="my_content"> Χάμου πέφτουνε κομμένα</span><br />
<span class="my_content"> χέρια, πόδια, κεφαλές,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 65.- καὶ παλάσκες καὶ σπαθὶα</span><br />
<span class="my_content"> μὲ ὁλοσκόρπιστα μυαλά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ μὲ ὁλόσχιστα κρανία,</span><br />
<span class="my_content"> σωθικὰ λαχταριστά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 66.- Προσοχὴ καμία δὲν κάνει</span><br />
<span class="my_content"> κανείς, ὄχι, εἰς τὴ σφαγή.</span><br />
<span class="my_content"> πᾶνε πάντα ἐμπρός. Ὤ, φθάνει,</span><br />
<span class="my_content"> φθάνει. ἕως πότε οἱ σκοτωμοί;</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 67.- Ποὶος ἀφήνει ἐκεῖ τὸν τόπο,</span><br />
<span class="my_content"> πάρεξ ὅταν ξαπλωθεῖ;</span><br />
<span class="my_content"> Δὲν αἰσθάνονται τὸν κόπο</span><br />
<span class="my_content"> καὶ λὲς κι εἶναι εἰς τὴν ἀρχή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 68.- Ὀλιγόστευαν οἱ σκύλοι,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ «Ἀλλά», ἐφώναζαν, «Ἀλλά»,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τῶν Χριστιανῶν τὰ χείλη</span><br />
<span class="my_content"> «φωτιά», ἐφώναζαν, «φωτιά».</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 69.- Λιονταρόψυχα ἐκτυπιοῦντο,</span><br />
<span class="my_content"> πάντα ἐφώναζαν «φωτιά»,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ οἱ μιαροὶ κατασκορπιοῦντο,</span><br />
<span class="my_content"> πάντα σκούζοντας «Ἀλλά».</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 70.- Παντοῦ φόβος καὶ τρομάρα</span><br />
<span class="my_content"> καὶ φωνὲς καὶ στεναγμοί.</span><br />
<span class="my_content"> παντοῦ κλάψα, παντοῦ ἀντάρα,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ παντοῦ ξεψυχισμοί.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 71.- Ἦταν τόσοι ! Πλέον τὸ βόλι</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τ' αὐτιὰ δὲν τοὺς λαλεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> Ὅλοι χάμου ἐκεῖτοντ' ὅλοι</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὴν τέταρτην αὐγή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 72.- Σὰν ποτάμι τὸ αἷμα ἐγίνη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ κυλάει στὴ λαγκαδιά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ ἀθῶο χόρτο πίνει</span><br />
<span class="my_content"> αἷμα ἀντὶς γιὰ τὴ δροσιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 73.- Τῆς αὐγῆς δροσάτο ἀέρι,</span><br />
<span class="my_content"> δὲν φυσᾶς τώρα ἐσὺ πλιο</span><br />
<span class="my_content"> στῶν ψευδόπιστων τὸ ἀστέρι.</span><br />
<span class="my_content"> φύσα, φύσα εἰς τὸ ΣΤΑΥΡΟ!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 74.- Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη</span><br />
<span class="my_content"> τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,</span><br />
<span class="my_content"> χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριά!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 75.- Τῆς Κορίνθου ἰδοὺ καὶ οἱ κάμποι.</span><br />
<span class="my_content"> δὲν λάμπ' ἥλιος μοναχὰ</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τοὺς πλάτανους, δὲν λάμπει</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τ' ἀμπέλια, εἰς τὰ νερά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 76.- Εἰὶς τὸν ἥσυχον αἰθέρα</span><br />
<span class="my_content"> τώρα ἀθώα δὲν ἀντηχεῖ</span><br />
<span class="my_content"> τὰ λαλήματα ἡ φλογέρα,</span><br />
<span class="my_content"> τὰ βελάσματα τὸ ἄρνι.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 77.- Τρέχουν ἅρματα χιλιάδες</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τὸ κύμα εἰς τὸ γιαλό,</span><br />
<span class="my_content"> ἀλλ' οἱ ἀνδρεῖοι παλληκαράδες</span><br />
<span class="my_content"> δὲν ψηφοῦν τὸν ἀριθμό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 78.- Ὢ τρακόσιοι, σηκωθεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> καὶ ξανάλθετε σέ μας.</span><br />
<span class="my_content"> τὰ παιδιά σας θέλ' ἰδεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> πόσο μοιάζουνε μέ σας.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 79.- Ὅλοι ἐκεῖνοι τὰ φοβοῦνται</span><br />
<span class="my_content"> καὶ μὲ πάτημα τυφλὸ</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὴν Κόρινθο ἀποκλειοῦνται</span><br />
<span class="my_content"> κι ὅλοι χάνουνται ἀπ' ἐδῶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 80.- Στέλνει ὁ ἄγγελος τοῦ ὀλέθρου</span><br />
<span class="my_content"> πείνα καὶ θανατικό,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ μὲ σχῆμα ἑνὸς σκελέθρου</span><br />
<span class="my_content"> περπατοῦν ἀντάμα οἱ δυό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 81.- καὶ πεσμένα εἰς τὰ χορτάρια</span><br />
<span class="my_content"> ἀπεθαίνανε παντοῦ</span><br />
<span class="my_content"> τὰ θλιμμένα ἀπομεινάρια</span><br />
<span class="my_content"> τῆς φυγῆς καὶ τοῦ χαμοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 82.- Κι ἐσὺ ἀθάνατη, ἐσὺ θεία,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ ὅ,τι θέλεις ἠμπορεῖς,</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὸν κάμπο, Ἐλευθερία,</span><br />
<span class="my_content"> ματωμένη περπατεῖς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 83.- Στηὴ σκιὰ χεροπιασμένες,</span><br />
<span class="my_content"> στὴ σκιὰ βλέπω κι ἐγὼ</span><br />
<span class="my_content"> κρινοδάκτυλες παρθένες</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ κάνουνε χορό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 84.- Στὸ χορὸ γλυκογυρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> ὡραία μάτια ἐρωτικά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ εἰς τὴν αὔρα κυματίζουν</span><br />
<span class="my_content"> μαῦρα, ὁλόχρυσα μαλλιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 85.- Ἡ ψυχή μου ἀναγαλλιάζει</span><br />
<span class="my_content"> πῶς ὁ κόρφος καθεμιᾶς</span><br />
<span class="my_content"> γλυχοβύζαστο ἑτοιμάζει</span><br />
<span class="my_content"> γάλα ἀνδρείας κι ἐλευθεριᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 86.- Μὲς στὰ χόρτα, τὰ λουλούδια,</span><br />
<span class="my_content"> τὸ ποτήρι δὲν βαστῶ.</span><br />
<span class="my_content"> φιλελεύθερα τραγούδια</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τὸν Πίνδαρο ἐκφωνῶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 87.- Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη</span><br />
<span class="my_content"> τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη,</span><br />
<span class="my_content"> χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριὰ !</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 88.- Πῆγες εἰς τὸ Μεσολόγγι</span><br />
<span class="my_content"> τὴν ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ,</span><br />
<span class="my_content"> μέρα ποὺ ἄνθισαν οἱ λόγγοι</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ τὸ τέκνο τοῦ Θεοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 89.- Σοὺ 'λθε ἐμπρὸς λαμποκοπώντας</span><br />
<span class="my_content"> ἡ Θρησκεία μ' ἕνα σταυρό,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ δάκτυλο κινώντας</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ ἀνεῖ τὸν οὐρανό,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 90.- «σ' αὐτό», ἐφώναξε, «τo χῶμα</span><br />
<span class="my_content"> στάσου ὁλόρθη, Ἐλευθεριά!».</span><br />
<span class="my_content"> Καὶ φιλώντας σου τὸ στόμα</span><br />
<span class="my_content"> μπαίνει μὲς στὴν ἐκκλησιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 91.- Εἰς τὴν τράπεζα σιμώνει,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ σύγνεφο τὸ ἀχνὸ</span><br />
<span class="my_content"> γύρω γύρω τῆς πυκνώνει</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ σκορπάει τὸ θυμιατό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 92.- Ἀγρικάει τὴν ψαλμωδία</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ ἐδίδαξεν αὐτή.</span><br />
<span class="my_content"> βλέπει τὴ φωταγωγία</span><br />
<span class="my_content"> στοὺς Ἁγίους ἐμπρὸς χυτή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 93.- Ποιοὶ εἲν' αὐτοὶ ποὺ πλησιάζουν</span><br />
<span class="my_content"> μὲ πολλὴ ποδοβολή,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἂρματ', ἅρματα ταράζουν;</span><br />
<span class="my_content"> Ἐπετάχτηχες ἐσύ!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 94.- Ἅ, τὸ φῶς ποὺ σὲ στολίζει,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν ἡλίου φεγγοβολῆ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ μακρόθεν σπινθηρίζει,</span><br />
<span class="my_content"> δὲν εἶναι, ὄχι, ἀπὸ τὴ γῆ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 95.- Λάμψιν ἔχει ὅλη φλογώδη</span><br />
<span class="my_content"> χεῖλος, μέτωπο, ὀφθαλμός.</span><br />
<span class="my_content"> φῶς τὸ χέρι, φῶς τὸ πόδι,</span><br />
<span class="my_content"> κι ὅλα γύρω σου εἶναι φῶς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 96.- Τὸ σπαθί σου ἀντισηκώνεις,</span><br />
<span class="my_content"> τρία πατήματα πατᾶς,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τὸν πύργο μεγαλώνεις,</span><br />
<span class="my_content"> κι εἰς τὸ τέταρτο κτυπᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 97.- Μὲ φωνὴ ποὺ καταπείθει</span><br />
<span class="my_content"> προχωρώντας ὁμιλεῖς:</span><br />
<span class="my_content"> «Σήμερ', ἄπιστοι, ἐγεννήθη,</span><br />
<span class="my_content"> ναὶ τοῦ κόσμου ὁ Λυτρωτής.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 98.- Αὐτὸς λέγει, ἀφοκρασθεῖτε:</span><br />
<span class="my_content"> "Ἐγὼ εἲμ' Ἄλφα, Ὠμέγα ἔγω.</span><br />
<span class="my_content"> πέστε, ποὺ θ' ἀποκρυφθεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> ἐσεῖς ὅλοι, ἂν ὀργισθῶ;</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 99.- Φλόγα ἀκοίμητήν σας βρέχω,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ, μ' αὐτὴν ἂν συγκριθεῖ</span><br />
<span class="my_content"> κείνη ἡ κάτω ὀποῦ σας ἔχω,</span><br />
<span class="my_content"> σὰν δροσιὰ θέλει βρεθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 100.- Κατατρώγει, ὡσὰν τὴ σχίζα,</span><br />
<span class="my_content"> τόπους ἄμετρα ὑψηλούς,</span><br />
<span class="my_content"> χῶρες, ὅρη ἀπὸ τὴ ρίζα,</span><br />
<span class="my_content"> ζῶα καὶ δέντρα καὶ θνητούς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 101.- Καὶ τὸ πᾶν τὸ κατακαίει,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ δὲν σώζεται πνοή,</span><br />
<span class="my_content"> πάρεξ τοῦ ἄνεμου ποὺ πνέει</span><br />
<span class="my_content"> μὲς στὴ στάχτη τὴ λεπτή"».</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 102.- Κάποιος ἤθελε ἐρωτήσει:</span><br />
<span class="my_content"> Τοῦ θυμοῦ Τοῦ εἶσαι ἀδελφή;</span><br />
<span class="my_content"> Ποὶος εἲν' ἄξιος νὰ νικήσει</span><br />
<span class="my_content"> ἢ μὲ σὲ νὰ μετρηθεῖ;</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 103.- Ἡ γῆ αἰσθάνεται τὴν τόση</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ χεριοῦ σου ἀνδραγαθιά,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ ὅλην θέλει θανατώσει</span><br />
<span class="my_content"> τὴ μισόχριστη σπορά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 104.- Τὴν αἰσθάνονται καὶ ἀφρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> τὰ νερά, καὶ τ' ἀγρικῶ</span><br />
<span class="my_content"> δυνατὰ νὰ μουρμουρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> σὰν νὰ ρυάζετο θηριό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 105.- Κακορίζικοι, ποὺ πάτε</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ Ἀχελώου μὲς στὴ ροὴ</span><br />
<span class="my_content"> καὶ πιδέξια πολεμᾶτε</span><br />
<span class="my_content"> ἀπὸ τὴν καταδρομὴ</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 106.- νὰ ἀποφύγετε; Τὸ κύμα</span><br />
<span class="my_content"> ἔγινε ὅλο φουσκωτό.</span><br />
<span class="my_content"> ἐκεῖ εὐρήκατε τὸ μνῆμα</span><br />
<span class="my_content"> πρὶν νὰ εὐρεῖτε ἀφανισμό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 107.- Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει</span><br />
<span class="my_content"> κάθε λάρυγγας ἐχθροῦ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ ρεῦμα γαργαρίζει</span><br />
<span class="my_content"> τὲς βλασφήμιες τοῦ θυμοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 108.- Σφαλερὰ τετραποδίζουν</span><br />
<span class="my_content"> πλῆθος ἄλογα, καὶ ὀρθὰ</span><br />
<span class="my_content"> τρομασμένα χλιμιτρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> καὶ πατοῦν εἰς τὰ κορμιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 109.- Ποὶος στὸ σύντροφον ἁπλώνει</span><br />
<span class="my_content"> χέρι, ὡσὰν νὰ βοηθηθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> ποὶος τὴ σάρκα τοῦ δαγκώνει</span><br />
<span class="my_content"> ὅσο ὀποῦ νὰ νεκρωθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 110.- Κεφαλὲς ἀπελπισμένες,</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὰ μάτια πεταχτά,</span><br />
<span class="my_content"> κατὰ τ' ἄστρα σηκωμένες</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ τὴν ὕστερη φορᾶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 111.- Σβιέται -αὐξαίνοντας ἡ πρώτη</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ Ἀχελώου νεροσυρμή-</span><br />
<span class="my_content"> τὸ χλιμίτρισμα καὶ οἱ κρότοι</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ γογγυσμοί,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 112.- Ἔτσι ν' ἄκουα νὰ βουΐξει</span><br />
<span class="my_content"> τὸ βαθὺν Ὠκεανό,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ στὸ κύμα του νὰ πνίξει</span><br />
<span class="my_content"> κάθε σπέρμα ἀγαρηνό!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 113.- Καὶ ἐκεῖ ποὺ 'ναι ἡ Ἁγία Σοφία,</span><br />
<span class="my_content"> μὲς στοὺς λόφους τοὺς ἑπτά,</span><br />
<span class="my_content"> ὅλα τ' ἄψυχα κορμία,</span><br />
<span class="my_content"> βραχοσύντριφτα, γυμνά,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 114.- σωριασμένα νὰ τὰ σπρώξει</span><br />
<span class="my_content"> ἡ κατάρα τοῦ Θεοῦ,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἀπ' ἐκεῖ νὰ τὰ μαζώξει</span><br />
<span class="my_content"> ὁ ἀδελφός του Φεγγαριοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 115.- Κάθε πέτρα μνῆμα ἂς γένει,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἡ Θρησκεία κι ἡ Ἐλευθεριὰ</span><br />
<span class="my_content"> μ' ἀργὸ πάτημα ἂς πηγαίνει</span><br />
<span class="my_content"> μεταξύ τους καὶ ἂς μετρᾶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 116.- Ἕνα λείψανο ἀνεβαίνει</span><br />
<span class="my_content"> τεντωτό, πιστομητό,</span><br />
<span class="my_content"> κι ἄλλο ξάφνου κατεβαίνει</span><br />
<span class="my_content"> καὶ δὲν φαίνεται, καὶ πλιο</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 117.- καὶ χειρότερα ἀγριεύει</span><br />
<span class="my_content"> καὶ φουσκώνει ὁ ποταμός.</span><br />
<span class="my_content"> πάντα, πάντα περισσεύει.</span><br />
<span class="my_content"> πολὺ φλοίσβισμα καὶ ἀφρὸς</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 118.- Ἅ, γιατί δὲν ἔχω τώρα</span><br />
<span class="my_content"> τὴ φωνὴ τοῦ Μωυσῆ;</span><br />
<span class="my_content"> Μεγαλόφωνα τὴν ὥρα</span><br />
<span class="my_content"> ὀποῦ ἐσβιοῦντο οἱ μισητοί,</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 119.- τὸ Θεὸν εὐχαριστοῦσε</span><br />
<span class="my_content"> στοῦ πελάου τὴ λύσσα ἐμπρός,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ λόγια ἠχολογοῦσε</span><br />
<span class="my_content"> ἀναρίθμητος λαός.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 120.- Ἀκλουθάει τὴν ἁρμονία</span><br />
<span class="my_content"> ἡ ἀδελφή του Ἀαρῶν,</span><br />
<span class="my_content"> ἡ προφήτισσα Μαρία,</span><br />
<span class="my_content"> μ' ἕνα τύμπανο τερπνὸν</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 121.- καὶ πηδοῦν ὅλες οἱ κόρες</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τσ' ἀγκάλες ἀνοικτές,</span><br />
<span class="my_content"> τραγουδώντας, ἀνθοφόρες,</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὰ τύμπανα κι ἐκειές.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 122.- Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,</span><br />
<span class="my_content"> σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 123.- Εἰς αὐτήν, εἲν' ξακουσμένο,</span><br />
<span class="my_content"> δὲν νικιέσαι ἐσὺ ποτέ.</span><br />
<span class="my_content"> ὅμως, ὄχι, δὲν εἲν' ξένο</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ πέλαγο γιὰ σέ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 124.- Τὸ στοιχεῖον αὐτὸ ξαπλώνει</span><br />
<span class="my_content"> κύματ' ἄπειρα εἰς τὴ γῆ,</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὰ ὁποία τὴν περιζώνει,</span><br />
<span class="my_content"> κι εἶναι εἰκόνα σου λαμπρή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 125.- Μὲ βρυχίσματα σαλεύει</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ τρομάζει ἡ ἀκοή.</span><br />
<span class="my_content"> κάθε ξύλο κινδυνεύει</span><br />
<span class="my_content"> καὶ λιμνιώνα ἀναζητεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 126.- Φαίνετ' ἔπειτα ἡ γαλήνη</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ λάμψιμο τοῦ ἥλιου,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ χρώματα ἀναδίνει</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ γλαυκότατου οὐρανοῦ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 127.- Δὲν νικιέσαι, εἲν' ξακουσμένο,</span><br />
<span class="my_content"> στὴν ξηρὰν ἐσὺ ποτέ.</span><br />
<span class="my_content"> ὅμως, ὄχι, δὲν εἲν' ξένο</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ πέλαγο γιὰ σέ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 128.- Περνοῦν ἄπειρα τὰ ξάρτια,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σὰν λόγγος στριμωχτὰ</span><br />
<span class="my_content"> τὰ τρεχούμενα κατάρτια,</span><br />
<span class="my_content"> τὰ ὁλοφούσκωτα πανιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 129.-Σὺ τὲς δύναμές σου σπρώχνεις,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ ἀγκαλὰ δὲν εἲν' πολλές,</span><br />
<span class="my_content"> πολεμώντας, ἄλλα διώχνεις,</span><br />
<span class="my_content"> ἄλλα παίρνεις, ἄλλα καῖς.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 130.- Μ' ἐπιθύμια νὰ τηράζεις</span><br />
<span class="my_content"> δυὸ μεγάλα σὲ θωρῶ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ θανάσιμον τινάζεις</span><br />
<span class="my_content"> ἐναντίον τοὺς κεραυνό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 131.- Πιάνει, αὐξαίνει, κοκκινίζει,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ σηκώνει μία βροντή,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ πέλαο χρωματίζει</span><br />
<span class="my_content"> μὲ αἱματόχροη βαφή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 132.- Πνίγοντ' ὅλοι οἱ πολεμάρχοι</span><br />
<span class="my_content"> Καὶ δὲν μνέσκει ἕνα κορμί.</span><br />
<span class="my_content"> χαίρου, σκιὰ τοῦ Πατριάρχη,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ σὲ πέταξαν ἐκεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 133.- Ἐκρυφόσμιγαν οἱ φίλοι</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τσ' ἐχθρούς τους τὴ Λαμπρή,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τοὺς ἔτρεμαν τὰ χείλη</span><br />
<span class="my_content"> δίνοντας τὰ εἰς τὸ φιλί.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 134.- Κειὲς τὲς δάφνες ποὺ ἐσκορπίστε</span><br />
<span class="my_content"> τώρα πλέον δὲν τὲς πατεῖ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ χέρι ὀποῦ ἐφιλῆστε</span><br />
<span class="my_content"> πλέον, ἅ, πλέον δὲν εὐλογεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 135.- Ὅλοι κλάψτε. ἀποθαμένος</span><br />
<span class="my_content"> ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιᾶς.</span><br />
<span class="my_content"> κλάψτε, κλάψτε. κρεμασμένος</span><br />
<span class="my_content"> ὡσὰν νὰ 'τανε φονιάς!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 136.- Ἔχει ὀλάνοικτο τὸ στόμα</span><br />
<span class="my_content"> π' ὦρες πρῶτα εἶχε γευθεῖ</span><br />
<span class="my_content"> τ' Ἅγιον Αἷμα, τ' Ἅγιον Σῶμα.</span><br />
<span class="my_content"> λὲς πὼς θὲ νὰ ξαναβγεῖ</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 137.- ἡ κατάρα ποὺ εἶχε ἀφήσει,</span><br />
<span class="my_content"> λίγο πρὶν νὰ ἀδικηθεῖ,</span><br />
<span class="my_content"> εἰς ὁποῖον δὲν πολεμήσει</span><br />
<span class="my_content"> καὶ ἠμπορεῖ νὰ πολεμεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 138.- Τὴν ἀκούω, βροντάει, δὲν παύει</span><br />
<span class="my_content"> εἰς τὸ πέλαγο, εἰς τὴ γῆ,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ μουγκρίζοντας ἀνάβει</span><br />
<span class="my_content"> τὴν αἰώνιαν ἀστραπή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 139.- Ἡ καρδιὰ συχνοσπαράζει.</span><br />
<span class="my_content"> Πλὴν τί βλέπω; Σοβαρὰ</span><br />
<span class="my_content"> νὰ σωπάσω μὲ προστάζει</span><br />
<span class="my_content"> μὲ τὸ δάχτυλο ἡ θεά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 140.- Κοιτάει γύρω εἰς τὴν Εὐρώπη</span><br />
<span class="my_content"> τρεῖς φορὲς μ' ἀνησυχιά.</span><br />
<span class="my_content"> προσηλώνεται κατόπι</span><br />
<span class="my_content"> στὴν Ἑλλάδα, καὶ ἀρχινᾶ:</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 141.- «Παλληκάρια μου, οἱ πολέμοι</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ σᾶς ὅλοι εἶναι χαρά,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὸ γόνα σας δὲν τρέμει</span><br />
<span class="my_content"> στοὺς κινδύνους ἐμπροστά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 142.- Ἀπ' ἐσᾶς ἀπομακραίνει</span><br />
<span class="my_content"> κάθε δύναμη ἐχθρική,</span><br />
<span class="my_content"> ἀλλὰ ἀνίκητη μία μένει</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ τὲς δάφνες σας μαδεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 143.- Μία, ποὺ ὅταν ὡσὰν λύκοι</span><br />
<span class="my_content"> ξαναρχόστενε ζεστοί,</span><br />
<span class="my_content"> κουρασμένοι ἀπὸ τὴ νίκη,</span><br />
<span class="my_content"> ἄχ, τὸ νοῦ σας τυραννεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 144.- Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει</span><br />
<span class="my_content"> ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ</span><br />
<span class="my_content"> καθενὸς χαμογελάει,</span><br />
<span class="my_content"> "πάρ' τό", λέγοντας, "καὶ σύ".</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 145.- Κειο τὸ σκῆπτρο πού σας δείχνει</span><br />
<span class="my_content"> ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά.</span><br />
<span class="my_content"> μὴν τὸ πιάστε, γιατί ρίχνει</span><br />
<span class="my_content"> εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 146.- Ἀπὸ στόμα ὀποῦ φθονάει,</span><br />
<span class="my_content"> παλληκάρια, ἂς μὴν πωθεῖ,</span><br />
<span class="my_content"> πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 147.- Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους</span><br />
<span class="my_content"> τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:</span><br />
<span class="my_content"> "Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους</span><br />
<span class="my_content"> δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά".</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 148.- Τέτοια ἀφήστενε φροντίδα.</span><br />
<span class="my_content"> ὅλο τὸ αἷμα ὀποῦ χυθεῖ</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ θρησκεία καὶ γιὰ πατρίδα</span><br />
<span class="my_content"> ὅμοιαν ἔχει τὴν τιμή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 149.- Στὸ αἷμα αὐτό, ποὺ δὲν πονεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειά,</span><br />
<span class="my_content"> σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλιασθεῖτε</span><br />
<span class="my_content"> σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 150.- Πόσο λείπει, στοχασθεῖτε,</span><br />
<span class="my_content"> πόσο ἀκόμη νὰ παρθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> πάντα ἡ νίκη, ἂν ἑνωθεῖτε,</span><br />
<span class="my_content"> πάντα ἐσᾶς θ' ἀκολουθεῖ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 151.- Ὢ ἀκουσμένοι εἰς τὴν ἀνδρεία,</span><br />
<span class="my_content"> καταστῆστε ἕνα Σταυρὸ</span><br />
<span class="my_content"> καὶ φωνάξετε μὲ μία:</span><br />
<span class="my_content"> "Βασιλεῖς, κοιτάξτ' ἐδῶ!</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 152.- Τὸ σημεῖον ποὺ προσκυνᾶτε</span><br />
<span class="my_content"> εἶναι τοῦτο, καὶ γι' αὐτὸ</span><br />
<span class="my_content"> ματωμένους μας κοιτᾶτε</span><br />
<span class="my_content"> στὸν ἀγώνα τὸ σκληρό.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 153.- Ἀκατάπαυστα τὸ βρίζουν</span><br />
<span class="my_content"> τὰ σκυλιὰ καὶ τὸ πατοῦν</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὰ τέκνα τοῦ ἀφανίζουν,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ τὴν πίστη ἀναγελοῦν.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 154.- Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐσπάρθη, ἐχάθη</span><br />
<span class="my_content"> αἷμα ἀθῶο χριστιανικό,</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ φωνάζει ἀπὸ τὰ βάθη</span><br />
<span class="my_content"> τῆς νυκτός: Νὰ ἐκδικηθῶ.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 155.- Δὲν ἀκοῦτε, ἐσεῖς εἰκόνες</span><br />
<span class="my_content"> τοῦ Θεοῦ, τέτοια φωνή;</span><br />
<span class="my_content"> Τώρα ἐπέρασαν αἰῶνες</span><br />
<span class="my_content"> καὶ δὲν ἔπαυσε στιγμή.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 156.- Δὲν ἀκοῦτε; Εἰς κάθε μέρος</span><br />
<span class="my_content"> σὰν τοῦ Ἀβὲλ καταβοᾶ.</span><br />
<span class="my_content"> δὲν εἲν' φύσημα τοῦ ἀέρος</span><br />
<span class="my_content"> ποῦ σφυρίζει εἰς τὰ μαλλιά.</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 157.- Τί θὰ κάμετε; Θ' ἀφῆστε</span><br />
<span class="my_content"> νὰ ἀποκτήσομεν ἐμεῖς</span><br />
<span class="my_content"> λευθεριᾶν, ἢ θὰ τὴν λύστε</span><br />
<span class="my_content"> ἐξ αἰτίας πολιτικῆς;</span><br />
<span class="my_content"> </span><br />
<span class="my_content"> 158.- Τοῦτο ἀνίσως μελετᾶτε,</span><br />
<span class="my_content"> ἰδοὺ ἐμπρός σας τὸν Σταυρό:</span><br />
<span class="my_content"> Βασιλεῖς, ἐλᾶτε, ἐλάτε,</span><br />
<span class="my_content"> καὶ κτυπήσετε κι ἐδῶ!"».</span></div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-79858734994227854012011-01-21T00:54:00.000-08:002011-01-21T01:06:52.845-08:00Εἰς Μοναχὴν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Διονύσιος Σολωμὸς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-D0ZuRiTc_aUwU-jJHSFcwaQiA08wTNiQDWOLry24cYJUpQov4pW0mxdYldxzLIApbINzu9z5Ml0635yW9frIT1DgicE8J06D9g7OST1moHO4ryxSyDnYUMMw6lGlVY419QE3KBw3tWYp/s1600/65737636.fABi15Ou.IMG_0471.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-D0ZuRiTc_aUwU-jJHSFcwaQiA08wTNiQDWOLry24cYJUpQov4pW0mxdYldxzLIApbINzu9z5Ml0635yW9frIT1DgicE8J06D9g7OST1moHO4ryxSyDnYUMMw6lGlVY419QE3KBw3tWYp/s200/65737636.fABi15Ou.IMG_0471.jpg" width="131" /></a></div><div style="text-align: center;"><span class="my_content"><br />
Πρoς τὴν κυρὰ Ἄννα Μαρία Ἀναστασία Γουράτο Γεωργομίλα, ὅταν ἑντύθηκε τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα εἰς τὸ μοναστήρι τῶν Ἁγίων Θεοδώρου καὶ Γεωργίου εἰς Κέρκυρα τὴν 18 Ἀπριλίου 1829.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<b>1</b><br />
Ἀπὸ τὸν Θρόνο τ' Ἄπλαστου<br />
οἱ Ἀγγέλοι ἐκατεβήκαν,<br />
καὶ μὲς στοῦ μοσχολίβανου<br />
τὸ σύγνεφον ἐμπήκαν,<br />
νὰ ἰδοῦν ποὺ τὸ κοράσιο<br />
κινάει στὴν ἐκκλησιά.<br />
<br />
<b>2</b><br />
«Χριστὸς ἀνέστη» ἐψάλλανε<br />
μὲ τὰ χρυσά τους χείλη,<br />
«Χριστὸς ἀνέστη» ἐκάνανε<br />
κι ἀστράφτανε σὰν ἥλιοι<br />
καὶ λόγια ἐτραγουδούσανε<br />
ἐγκάρδια καὶ θερμά.<br />
<br />
<b>3</b><br />
Ἕνας Ἄγγελος<br />
Χαῖρε, ἀδελφὴ ! Μ' ἀρέσουνε<br />
τῆς ὄψης σου οἱ χλωμάδες.<br />
εἰς τὰ περίσσια ἀνάμεσα<br />
κεριὰ καὶ στὲς λαμπάδες<br />
κάλλιο ἀπὸ ρόδα πιάνουνε<br />
τῆς Νύμφης τοῦ Χριστοῦ.<br />
<br />
<b>4</b><br />
Ἄλλος<br />
Ἀφοῦ τὸν θάνατο ἔκλαψες<br />
τῆς δόλιάς σου μητέρας<br />
καὶ τοῦ πατρός, σοὺ ἀπόμεινε<br />
μόνος Αὐτὸς πατέρας.<br />
Ἄλλος<br />
Πάντα περνάει τὰ σπλάχνα του<br />
τὸ δάκρυ τοῦ ὀρφανοῦ.<br />
<br />
<b>5.</b><br />
Ἄλλος<br />
Γλυκὸ 'ναι τῆς Παράδεισος<br />
νὰ μελετᾶς τὰ κάλλη.<br />
Ἄλλος<br />
Πικρὴ 'ναι ἡ φοβερότατη<br />
τοῦ κόσμου ἀνεμοζάλη.<br />
μον' ἐδῶ φθάνει ὁ ἀντίλαλος,<br />
δὲ φθάνει ἡ τρικυμιά.<br />
<br />
<b>6</b><br />
Ἄλλος<br />
Ἐδῶ ὁ Χριστὸς στὰ ὀνείρατα<br />
σ' ἐσένα κατεβαίνει.<br />
Ἄλλος<br />
Ἐκεῖ ταράζουν ἅρματα<br />
καὶ θρόνοι αἱματωμένοι.<br />
Ἄλλος<br />
Ἐδῶ εὐτυχία καὶ θρίαμβος.<br />
Ἄλλος<br />
Ἐκεῖ 'ναι συμφορά.<br />
<br />
<b>7</b><br />
Ἄλλος<br />
Ὁ κόσμος ἐρωτεύτηκε<br />
στὰ μάτια, στὴ φωνή σου,<br />
τὰ μελετάει συχνότατα,<br />
κι ἡ ἀγγελικὴ ψυχή σου<br />
φωνὴ καὶ μάτια ἐγύρισε<br />
κατὰ τὸν Οὐρανό.<br />
<br />
<b>8</b><br />
Ἄλλος<br />
Ὁ Πλάστης κατ' εἰκόνα του<br />
τὸν ἄνθρωπο ἐποιοῦσε.<br />
Ἄλλος<br />
Μὲς στὰ κρυφία της γνώσης του<br />
τὴ Χτίση ἐμελετοῦσε,<br />
γιὰ νὰ 'ναι τοῦ λιγόζωου<br />
ἀνθρώπου ἡ κατοικιά.<br />
<br />
<b>9.</b><br />
Ἄλλος<br />
Ἀπάνου ἀπάνου ἐχύθηκε<br />
στὴν Ἄβυσσο ποὺ ἐσειότουν<br />
καὶ μὲ τρομάρα ἐμούγκριζε,<br />
κι αὐτὶ δὲν ἐσωζότουν.<br />
ὁ Πλάστης ὁλομόναχος<br />
ἀγρίκαε μὲ χαρά.<br />
<br />
<b>10.</b><br />
Ἄλλος<br />
Ἔρως καὶ Χάρος πάντοτε<br />
δουλεύουν ἐδῶ κάτου,<br />
ὥσπου ὁ Καιρὸς ὁ γέροντας<br />
νὰ χάσει τὰ φτερά του.<br />
Ἄλλος<br />
Φριχτὴ 'ναι ἡ ὥρα ποὺ ἄνθρωπος<br />
βαριὰ ψυχομαχᾶ.<br />
<br />
<b>11</b><br />
Ἄλλος<br />
Μὴ φοβηθεῖς νὰ 'σ' ἔρημη<br />
τότε ἀπὸ κάθε μάτι.<br />
ἰδοὺ ὁ Χριστὸς ποὺ γέρνοντας<br />
στοῦ πόνου τὸ κρεβάτι<br />
σοὺ σιάζει τὸ προσκέφαλο<br />
καὶ σὲ παρηγορά.<br />
<br />
<b>12</b><br />
Ἄλλος<br />
Εὐτυχισμένο λείψανο,<br />
θέλει σου δώσει πάλι<br />
τὸν ἀρραβώνα ὁ ἴδιος<br />
ὀποῦ σου πῆρε ἀγάλι<br />
τὴν ὥρα ποὺ ἀπομείνανε<br />
τὰ στήθια σου νεκρά.<br />
<br />
<b>13.</b><br />
Ἄλλος<br />
Τὰ κόκαλα ἐβαρέθηκαν,<br />
στὸ μνῆμα καρτερώντας<br />
καὶ τρίζουνε ἀκατάπαυτα<br />
τὴν Κρίση ἀναζητώντας.<br />
Ἄλλος<br />
Ξύπνα, ἀδελφὴ ! Τὴ Σάλπιγγα<br />
τὴν ὕστερη ἀγρικῶ.<br />
<br />
<b>14</b><br />
Ἄλλος<br />
Τὰ μάτια τῆς ἀστράψανε<br />
τοῦ τάφου ἀπὸ τὴν κλίνη.<br />
κοίτα, πετιέται ὁλόχαρη<br />
καὶ μὲς στὸ λάκκο ἀφήνει<br />
τοὺς μόσχους τοῦ Μαϊάπριλου<br />
ποῦ δὲν ὑπάρχει πλιο!<br />
<br />
<b>15</b><br />
Ὅλοι οἱ Ἄγγελοι<br />
Τὰ μάτια τῆς ἀστράψανε<br />
τοῦ τάφου ἀπὸ τὴν κλίνη.<br />
κοίτα, πετιέται ὁλόχαρη<br />
καὶ μὲς στὸ λάκκο ἀφήνει<br />
τοὺς μόσχους τοῦ Μαϊάπριλου<br />
ποῦ δὲν ὑπάρχει πλιο!</span></div></div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-37302533161179630182011-01-21T00:00:00.000-08:002011-01-21T00:00:54.498-08:00Η δύναμις της Πίστεως και της Προσευχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Θα παρακαλούσα να μου δώσετε την ευχή σας, για να φωτίση ο Θεός το σκότος μου και να μπορέσω να σας μιλήσω δυο λόγια.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt7scJUH7uDFbQ37pfdpfpqd63friaDn8IfaM5DNQ0nZQwD4QmCyNtXppYVwaUFYAhyphenhyphena8qoHkPaiDOWxfeiauznVLdGH8a49Nefs74XMevSw9KbQVgW4gFFVm1RqAy-DbBgzn_N9FaGc8D/s1600/121.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt7scJUH7uDFbQ37pfdpfpqd63friaDn8IfaM5DNQ0nZQwD4QmCyNtXppYVwaUFYAhyphenhyphena8qoHkPaiDOWxfeiauznVLdGH8a49Nefs74XMevSw9KbQVgW4gFFVm1RqAy-DbBgzn_N9FaGc8D/s320/121.jpg" width="202" /></a></div><div> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"> Θα σας διαβάσω μια μικρή περικοπή του Ευαγγελίου μας: «Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.<strong><em> </em></strong>ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης<strong><em>» (Ματθ. ιε’, 21-28).</em></strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"></div><a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Εδώ βλέπουμε μία γυναίκα Χαναναία, εννοείται ειδωλολάτρισσα, η οποία είχε μία κόρη, που ήταν δαιμονισμένη. και πάρα πολύ φυσικό ήταν να υποφέρη αυτή η μητέρα μαζί με την κόρη. Εκείνη σαν δαιμονισμένη βέβαια δεν καταλάβαινε, όταν το δαιμόνιο την τυραννούσε και την έθλιβε. αλλά η μητέρα βλέπουσα το παιδί της σ’ αυτήν την κατάστασι -άρρωστη για πολλά χρόνια- είχε πληγή μέσα της πολύ μεγάλη και φλεγόταν. Οπωσδήποτε θα την πήγε σε γιατρούς, θα έτρεξε εδώ κι εκεί. θεραπεία μηδεμία. Άκουσε ότι στο Ισραήλ υπάρχει ένας άνθρωπος, ένας προφήτης, ο οποίος κάνει θαύματα. Δαιμόνια βγάζει, ασθένειες θεραπεύει, αμαρτωλούς συγχωρεί, τους πάντας δέχεται, κανένα δεν διώχνει. Έτσι πήρε το θάρρος. Σκέφθηκε: «Αυτός θα είναι ο Σωτήρας μου, σ’ Αυτόν θα τρέξω. το βλέπω στην πράξι, ότι κάνει τόσες θεραπείες και τόσα καλά στους ανθρώπους».</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και ήρθε. ήρθε με πολλή πίστι και Τον προσκύνησε τον Χριστό μας και του είπε: «Κύριε, η θυγάτηρ μου κακώς, δηλαδή πολύ άσχημα, δαιμονίζεται και υποφέρει τρομερά και θεραπεία από πουθενά. Παρακαλώ, Σε ικετεύω, Σε προσκυνώ, Σε λατρεύω, κάνε τη θεραπεία, κάνε το θαύμα Σου και στο δικό μου κορίτσι». Φαίνεται ότι Τον πίεζε τον Χριστό με τις κραυγές και τις παρακλήσεις της ακολουθώντας από πίσω Του, Τον έθλιβε, Τον κούραζε. Αλλά ο Κύριος δεν κουράζεται. Οι μαθηταί βλέποντας τη Χαναναία να ακολουθή με τόση επιμονή και νομίζοντας ότι τον Κύριο τον στενοχωρεί, Τον παρεκάλεσαν να την απολύση, να τη διώξη, να τελείωση το θέμα της. Αυτή όμως ήρθε με περισσότερη επιμονή και Τον παρακαλούσε, κι έπεφτε στα πόδια Του λέγοντας: «Κύριε, κάνε έλεος». Τότε ο Κύριος στράφηκε στους αποστόλους Του και είπε: «Δεν ήρθα εγώ εδώ κάτω στη γη να θεραπεύσω αλλοτρίους, παρά μόνον τα χαμένα, τα απολωλότα πρόβατα του Ισραήλ». </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqZlulD8e4McVU2fWLslbWekgbN14zpQZghiQ6NMlVD2Ii0Xw9JL1ua4f7pyY_LcbgJsXdQSqiAz7J_U99y8R7zMtcoy537IfKtInnVsvOqBJfbVQRy48e4k67Lc1NjMize9PS61p6XHyW/s1600/m_matthew0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqZlulD8e4McVU2fWLslbWekgbN14zpQZghiQ6NMlVD2Ii0Xw9JL1ua4f7pyY_LcbgJsXdQSqiAz7J_U99y8R7zMtcoy537IfKtInnVsvOqBJfbVQRy48e4k67Lc1NjMize9PS61p6XHyW/s200/m_matthew0.jpg" width="147" /></a></div><div style="text-align: justify;">Επειδή ο Ισραήλ ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού, οι Ισραηλίται πίστευαν ότι αυτοί ήταν αποκλειστικά τα παιδιά του Θεού κι όλους τους άλλους ανθρώπους τους θεωρούσαν για τίποτα. Βέβαια ο Κύριος είχε το σκοπό Του, που το είπε αυτό. Το έκανε για να προκαλέση τη γυναίκα να πέση με περισσότερη θερμότητα, να αναπτύξη περισσότερο τη μεγάλη της πίστι, ώστε να θεατρίση τους Γραμματείς και Φαρισαίους, τους νομοδιδασκάλους, που ενομίζοντο ότι ήταν σπουδαίοι, ότι ήταν τα κατ’ εξοχήν παιδιά του Θεού, οι ευπειθείς και υπάκουοι στο νόμο του Θεού. Και στη συνέχεια είπε ο Κύριος: «Ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρίοις», δηλαδή δεν είναι δυνατόν, δεν είναι καλό να στερήσω τη θεραπεία, την οποία έχω να δώσω στα παιδιά του Ισραήλ και να τη δώσω στα κυνάρια, στα σκυλάκια, όπως ελογίζοντο οι αλλότριοι, οι έξω από την πίστι στο Θεό, οι ειδωλολάτρες.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν αυτή ήκουσε τον Κύριο να λέγη αυτό το πράγμα, φαίνεται ότι πόνεσε πολύ και με το φόβο μήπως αποτύχη αυτής της μεγάλης θεραπείας, αυτού του μεγάλου καλού, αυτής της λυτρώσεως, που προσδοκούσε από τον Κύριο, έπεσε κάτω στα πόδια Του και είπε: «Ναι, Κύριε, πράγματι εμείς είμαστε κυνάρια, ενώ τα παιδιά του Ισραήλ είναι τα παιδιά του Θεού. Αλλά και τα κυνάρια πολλές φορές τρώγουν τα ψιχία, τα ψίχουλα, αυτά που πέφτουν από το τραπέζι των παιδιών!» Σαν να έλεγε: «Ψίχουλα δώσε και σε μένα, μια και λογίζομαι κυνάριο και όχι ένα από τα παιδιά του Ισραήλ τα διαλεχτά». Κι όταν είδε ο Κύριος την τόσο μεγάλη της πίστι, αμέσως της είπε: «Γυναίκα μεγάλη είναι η πίστις σου! Να γίνη ό,τι επιθυμείς!» Κι από την στιγμή εκείνη το κορίτσι της έγινε καλά. Εθριάμβευσε η πίστις!</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έχουμε επίσης και την αιμορροούσα γυνή. Κι αυτή όπως βλέπουμε στο Ιερό Ευαγγέλιο έπασχε επί δώδεκα έτη από χρόνια αιμορραγία. δεν έβρισκε πουθενά θεραπεία. Ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα σε γιατρούς και φάρμακα και θεραπεία μηδεμία. Με την πίστι της στο Χριστό μας Τον πλησίασε. Πίστευε ακράδαντα ότι αν Τον ακουμπήση τον Ιησού, θα γίνη καλά. Και δεν απέτυχε του αιτήματος της καρδιάς της. Ο Χριστός για να δείξη τη μεγάλη της πίστι και τη θεραπεία συγχρόνως, είπε στους μαθητάς Του: «Κάποιος με ακούμπησε, ποιος είναι;» Απάντησαν οι απόστολοι: «Μα, Κύριε, τόσος κόσμος είναι εδώ και οι όχλοι Σε συνθλίβουν και λες τώρα, ποιος Σε ακούμπησε ιδιαίτερα;» «Ναι, κάποιος με ακούμπησε. Εγώ γνώρισα ότι από μένα βγήκε κάποια δύναμι. ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;» Βλέποντας η γυναίκα ότι δεν λανθάνει του Χριστού αυτό που έκανε, Τον πλησίασε και τρέμοντας έπεσε στα πόδια Του κι ομολόγησε ενώπιον όλου του λαού το θαύμα, ότι δηλαδή από τη στιγμή εκείνη που Τον άγγιξε, σταμάτησε η αιμορραγία και εθεραπεύθη αμέσως. Τότε της είπε ο Ιησούς: «Έχε θάρρος, κόρη μου, η πίστις σου σε έσωσε. </div><div style="text-align: justify;">Πορεύου εις ειρήνην» (Λουκ. η’, 43-48).</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Και σε μία άλλη παραβολή του Ευαγγελίου βλέπουμε κάποια χήρα να ενοχλή φορτικά, να «υποπιάζη» έναν κριτή, ο οποίος δεν είχε φόβο Θεού και εντροπή ανθρώπων, να την «εκδικήση», δηλαδή να την προστατεύση και να την απαλλάξη από κάτι, που ηδικείτο από κάποιον αντίδικο. Και είδατε τί έκανε ο κριτής της αδικίας; Μετά από την πολλή πίεσι και ενόχλησι, που του δημιούργησε αυτή η γυναίκα, για να την ξεφορτωθή, της έκανε το αίτημα (Λουκ. ιη’, 1-8). Εάν αυτός ο κριτής ο αθεόφοβος κατέληξε να κάνη το αίτημα της χήρας, γιατί τον ενοχλούσε και τον πίεζε, πολλώ μάλλον ο Ουράνιος Πατέρας θα κάνη τα αιτήματα των τέκνων του! Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Να αιτούμεθα, να παρακαλούμε, να κρούωμε την θύρα του ελέους του Κυρίου και θα τύχουμε απαντήσεως. Γι’ αυτό να πάρουμε το θάρρος, να εγκολπωθούμε την πίστι και να μη σταματήσουμε ποτέ να αιτούμεθα δια της προσευχής τα όσα μας απασχολούν, τόσο σαν αμαρτήματα, όσο και σαν πάθη ή και ακόμη σαν υποθέσεις ζωής. Έχουμε την προσευχή, η οποία τόσα πολλά καλά επιφέρει στον προσευχόμενο, όταν πιστεύη ακράδαντα ότι θα τύχη της απαντήσεως.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsCT-TPvmrxdsOmDSnY91rqiO_9PASvpF0C6pksAXsg3IyVdKVk0erU_T9A9Tz1jzjyrwSbXTR2nt6RPonAQnVWvjnoOmf4GRojvspsQttZ8cBRPQb1F91RhljZmKqazg_GEjmxEYw6W5N/s1600/transfig.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsCT-TPvmrxdsOmDSnY91rqiO_9PASvpF0C6pksAXsg3IyVdKVk0erU_T9A9Tz1jzjyrwSbXTR2nt6RPonAQnVWvjnoOmf4GRojvspsQttZ8cBRPQb1F91RhljZmKqazg_GEjmxEYw6W5N/s1600/transfig.gif" /></a></div><div style="text-align: justify;">Όταν κατέβηκε ο Κύριος από το Όρος Θαβώρ μετά την Μεταμόρφωσι, ήρθε ένας πατέρας ο οποίος είχε κι αυτός παιδί σεληνιαζόμενο και προσέπεσε στα πόδια του Χριστού μας και του είπε: «Κύριε, δέομαί σου, Σε παρακαλώ, ελέησε το παιδί μου, γιατί σεληνιάζεται και κακώς πάσχει. Το ωδήγησα στους μαθητάς σου, αλλά δεν μπόρεσαν να το θεραπεύσουν. Λυπήσου μας και όσο δύνασαι βοήθησέ μας». Και ο Κύριος του είπε: «Εάν μπορής να πιστεύσης ότι δύναμαι να κάνω καλά το παιδί σου, τα πάντα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει». Φοβούμενος δε ο φτωχός μήπως τυχόν δεν πιστεύει, όπως χρειάζεται και όσο χρειάζεται, για να θεραπευθή το παιδί του, λέγει με δάκρυα στον Κύριο: «Πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ μου την απιστία, ενίσχυσέ μου την απιστία, για να γίνη η πίστις μου δυνατή, ώστε το παιδί μου να γίνη καλά». Και τότε ο Κύριος επετίμησε το ακάθαρτο πνεύμα κι αφού εσπάραξε πολύ το παιδί βγήκε από μέσα του, αφήνοντάς το κάτω στη γη σαν νεκρό. Τότε ο Χριστός μας το έπιασε από το χέρι, το σήκωσε και το παρέδωσε στον πατέρα του θεραπευμένο (Ματθ. ιζ’, 14-20, Μάρκ. θ’, 17-27, και Λουκ. θ’, 37-43).</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κι εμείς όταν έχουμε τα αιτήματά μας, όταν έχουμε τις ανάγκες μας, όταν μας προσβάλλη η αμαρτία, μας προσβάλλουν, μας στριμώχνουν, μας πρεσσάρουν τα πάθη, να γονατίζουμε με όλη μας την καρδιά και να φωνάζουμε -ει δυνατόν οι προσευχές μας να συνοδεύωνται από δάκρυα- και τα αιτήματά μας θα γίνουν εισακουστά από τον Θεό. Βλέπουμε και τον Δαυίδ στον ρμ’ (140) Ψαλμό του, στον Εσπερινό να λέγη: «Κύριε, εκέκραξα προς Σε, εισάκουσόν μου, εισάκουσόν μου Κύριε». Κύριε κράζω προς Σε, φωνάζω σε Σένα με όλη την καρδιά μου, με όλη την ψυχή μου. ας εισακουσθούν τα λόγια της προσευχής μου, ας έρθουν στα αυτιά Σου και εκπλήρωσε τα αιτήματά μου. «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου». Πράγματι μια τέτοια προσευχή είναι αδύνατον να μην εισακουσθή. Αλλά οι προσευχές μας και ιδιαίτερα οι δικές μου, είναι αυτές που δεν παίρνουν απάντησι. Γιατί; Γιατί όταν προσευχόμαστε ο νους μας δεν είναι εκεί.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Κάποιος ειδωλολάτρης ιερεύς είπε σε κάποιους μοναχούς:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Όταν εσείς προσεύχεσθε στο Θεό σας, σας απαντά ο Θεός σας;</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Όχι, είπαν οι μοναχοί.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Εμένα μου απαντά ο θεός μου. Για να μη σας απαντά, λέει, ο Θεός σας, σημαίνει ότι έχετε κακούς λογισμούς. Και είπαν οι πατέρες:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Όντως έτσι έχει η αλήθεια.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Βέβαια σ’ αυτόν απαντούσε ο διάβολος, αλλά οι πατέρες είδαν ότι είπε την αλήθεια. Όταν προσευχώμεθα, ο νους μας, η διάνοιά μας σκορπάει εδώ κι εκεί και δεν ξέρουμε τι λέμε. Κι αφού εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι λέμε, πώς θα καταλάβη ο Θεός την προσευχή μας; Γι’ αυτό χρειάζεται, όταν προσευχώμεθα, προηγουμένως να συλλάβουμε την αμαρτωλότητά μας, να την κάνουμε αίσθησι και να τοποθετούμεθα με ταπείνωσι και με συντριβή καρδίας. Και όταν γίνη αίσθησις η αμαρτωλότητα μέσα στην καρδιά μας, τότε γίνεται καταστολή του μετεωρισμού. Η δε καταστολή του μετεωρισμού θα δημιουργήση τη διάθεσι και το αμετεώριστο της προσευχής. Τότε τα λόγια μας θα έχουν απήχησι.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όπως βλέπουμε τον Τελώνη και τον Φαρισαίο. Ο Φαρισαίος έκανε προσευχή πολύ περισσότερη από τον τελώνη κι έλεγε: «Νηστεύω, αποδεκατώ… κ.λπ. και δεν είμαι σαν και τούτον εδώ τον τελώνη τον άδικο, ο οποίος κάνει καταχρήσεις και τόσα άλλα» (Λουκ. ιη’ 9-14). Ο μεν Φαρισαίος ήταν δίκαιος, διότι είχε τη δικαιοσύνη, έκανε πράξεις εξωτερικά βέβαια καλές, νήστευε, αγρυπνούσε, έκανε για το «θεαθήναι» ελεημοσύνη, έκανε προσευχές στα σταυροδρόμια όπου σήκωνε ψηλά τα χέρια του, ένιπτε τα χέρια του προτού να φάγη κι όλα τα άλλα τα τυπικά του Νόμου και ενόμιζε κατά τη συνείδησί του ότι ήταν πολύ εντάξει.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Ο τελώνης δεν έκανε πολλή προσευχή. Τί έλεγε; «Ιλάσθητί μοι, Κύριε, τω αμαρτωλώ». Δεν είπε πολλά πράγματα, αλλά τί είχε η προσευχή του; Είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ποιο ήταν αυτό; Η αναγνώρισις ότι πράγματι ήταν τελώνης. και οι τελώνες τότε εθεωρούντο άδικοι, είχαν εις βάρος τους την κατηγορία του αμαρτωλού, του τελευταίου ανθρώπου, γιατί έκλεβαν. Κι επομένως ο καημένος ο τελώνης αισθανόταν τις αδικίες του. Πώς θα μπορούσε να σηκώση ο φτωχός κεφάλι και να πη: «Αποδεκατώ όσα κτώμαι και νηστεύω δις του Σαββάτου, ότι κάνω καλές πράξεις και τόσα άλλα;» Αυτός βλέποντας τη μαυρίλα της αδικίας και της αμαρτίας του, έπεσε χάμω και δεν σήκωνε τα μάτια του να κοιτάξη ψηλά, διότι θεωρούσε τον εαυτό του σαν τον πιο τελευταίο άνθρωπο, τον πιο υπεύθυνο αμαρτωλό. Κι όμως αυτό το σκύψιμο, αυτό το ότι δεν τολμούσε να κοιτάξη ψηλά, όλα αυτά ήταν προσευχή, όλα αυτά συγκλόνιζαν τον θρόνο του θείου ελέους. Και κατέβηκε, λέει, ο τελώνης δεδικαιωμένος, ο δε Φαρισαίος καταδικασμένος. Η ταπείνωσις αυτή, το σκύψιμο κάτω με τα μάτια χαμηλά, η εντροπή που ένοιωθε, ο έλεγχος της συνειδήσεως που τον συνείχε, όλα αυτά συνετέλεσαν και κατέβηκε δεδικαιωμένος, δηλαδή συγχωρημένος από τον Θεό.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS7KcY4YOTX0-wctMiFH5UP0is8-qZki2vOa171V9OWrl1tD9jyDQ8ssAQNiqsbm8X-KTFoYuYIDGs1k5_xXIeD59DGhJzFPtcz_EHD1h-LBdj7IVX65vWYGTlGO52BLrzRSLH3yFqFrHr/s1600/%25CE%25A4%25CE%25B5%25CE%25BB+%25CE%25A6%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS7KcY4YOTX0-wctMiFH5UP0is8-qZki2vOa171V9OWrl1tD9jyDQ8ssAQNiqsbm8X-KTFoYuYIDGs1k5_xXIeD59DGhJzFPtcz_EHD1h-LBdj7IVX65vWYGTlGO52BLrzRSLH3yFqFrHr/s200/%25CE%25A4%25CE%25B5%25CE%25BB+%25CE%25A6%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583.JPG" width="146" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το παράδειγμα ιδιαίτερα αυτού του τελώνου μας δίνει το δίδαγμα, μας φωτίζει το δρόμο, μας δίνει την ευκαιρία να σκεφθούμε, να δούμε πως ακούγεται η προσευχή του προσευχομένου. Ας ελέγξουμε λίγο τον εαυτό μας κι ας κάνουμε μία παρατήρησι, μία αυτοεξέτασι. Όταν προσευχηθήκαμε και το μυαλό μας, ο νους μας γύρισε όλο τον κόσμο και δεν καταλάβαμε καν τι είπαμε, νοιώσαμε καμμία αλλοίωσι μέσα μας; Νοιώσαμε ξηρασία σαν να μη κάναμε προσευχή. Αυτή είναι η απάντησις που πήραμε. Το γνωρίσαμε κι αυτό από την πράξι. Όταν όμως σαν τον τελώνη έτσι κι εμείς προσευχώμεθα, γονατισμένοι, με δάκρυα, με ταπείνωσι, με αυτογνωσία, να πιστεύουμε ότι οι προσευχές μας θα τύχουν απαντήσεως.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η Άννα η Προφήτις, η μητέρα του Σαμουήλ του Προφήτου, ήταν στείρα, όπως γνωρίζουμε από τη Γραφή και δεν είχε παιδιά καθόλου. Η άλλη γυναίκα του ανδρός της είχε πολλά παιδιά. Σαν στείρα πονούσε κι επιθυμούσε κι αυτή να αποκτήση ένα παιδάκι. Ο πόνος αυτός της ψυχής την ωδήγησε στο ναό του Θεού να προσευχηθή. Γονατισμένη μέσα στο ναό γοερώς έκλαιγε και παρακαλούσε το Θεό. Από την πολλή της προσευχή κι από το πολύ δόσιμο στο Θεό, δεν καταλάβαινε τίποτα, τι γινόταν γύρω της, γιατί ήταν εξ ολοκλήρου δοσμένη ψυχή τε και σώματι στο αίτημα. τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι, η καρδιά της φλεγόταν και η φωνή της ανέκραζε γοερώς. Ο Ηλί ο ιερεύς ήταν μέσα στο ιερό, στα Άγια των Αγίων, καθώς και ο υπηρέτης. Λέγει ο υπηρέτης στον ιερέα του Θεού:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Τί γίνεται μ’ αυτή τη μεθυσμένη έξω; Να τη βγάλουμε απ’ το ναό.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Όχι, δεν θα τη βγάλουμε, διότι η ψυχή της είναι κατώδυνος, πονάει πάρα πολύ. Άφησέ την εκεί να εκχύση τον πόνο της ενώπιον του Θεού. Και γνωρίζουμε ότι αυτή η προσευχή της έφερε τον καρπό τον άγιο μέσα στην κοιλία της και εγέννησε τον μεγάλο Προφήτη Σαμουήλ.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Βλέπετε, τί προσευχές χρειάζονται για να πάρουμε απάντησι στα αιτήματά μας από τον Θεό και ιδιαίτερα, όταν αυτά είναι σοβαρά και δυσεπίλυτα; Πόσα προβλήματα μας απασχολούν, οικογενειακά, οικονομικά, προβλήματα σχετικά με τα παιδιά, για τα οποία όλοι οι γονείς έχουν τρομερή αγωνία σήμερα, εντός του δικαίου βέβαια. Διότι έξω από το σπίτι καιροφυλακτούν λύκοι και λέοντες να τα καταβροχθίσουν. Επομένως η αγωνία αυτών των ανθρώπων είναι πολύ μεγάλη, γιατί βλέπουμε πως ακριβώς ο σατανάς περιπλέκει τα παιδιά με το δίχτυ του, τα αγκιστρώνει και τα τραβάει έξω από τη θάλασσα και έτσι δημιουργείται όλη αυτή η σήψις και ο ψυχικός θάνατος των παιδιών. Όλα αυτά τα παιδιά θέλουν πολλή προσευχή.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;">Έχουμε βέβαια πολλά παραδείγματα μητέρων, που η προσευχή τους έσωσε τα παιδιά τους, όπως την Αγία Μόνικα. Όπως γνωρίζετε η Αγία Μόνικα ήταν η μητέρα του Ιερού Αυγουστίνου. Ο Ιερός Αυγουστίνος πριν γίνη «Ιερός», ήταν ο άσωτος Αυγουστίνος, ένας από τους πολύ μεγάλους αμαρτωλούς. Αλλά η αγία αυτή μητέρα δεν γονάτισε προ του μεγίστου κινδύνου, προ της μεγάλης απώλειας του παιδιού της. Δεν δειλίασε, που το έβλεπε στην ασωτεία να καταρρέη συνέχεια, αλλά το θάρρος της ήταν μεγάλο και η πίστις της μεγάλη. Αγωνιζόταν στην προσευχή. ανάλογα και τα δάκρυά της. Και ο πόνος της τον έφερε εις μετάνοιαν. Μετανόησε ο Ιερός Αυγουστίνος. Αλλά και όταν αργότερα έπεσε σε αίρεσι, έκανε άλλον αγώνα μεγάλο η μητέρα, για να τον επαναφέρη στην Ορθόδοξη πίστι. Έφτασε στα Μεδιόλανα και συνάντησε τον Άγιο Αμβρόσιο και έκλαιγε και θρηνούσε μπροστά του εκθέτοντας τα όσα το παιδί της είχε κάνει στη ζωή του. Βλέποντας ο άγιος τα δάκρυα, βλέποντας τον πόνο και την πίστι της, της είπε:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">- Γύναι, αυτά τα δάκρυα που χύνεις, δεν θα μείνουν έτσι, θα φέρουν καρπό. Πίστευε ότι το παιδί σου θα αλλάξη. Και άλλαξε και έγινε ο Ιερός Αυγουστίνος, που εορτάζεται μεταξύ των Αγίων από την Εκκλησία μας.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibMKOoF0Dmlrv-b_O3Nao9J3_GCZ-T6C2leu5kxQC99U_-hLlxxfE8dfFWm7bi4vcayrqWbdOsnT_VHsqtXiBN3XgN0l6h4IRq-lYR65LFsIosyXjRLwqcRqXh9IiUZqvfIKrJPIieS8mY/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibMKOoF0Dmlrv-b_O3Nao9J3_GCZ-T6C2leu5kxQC99U_-hLlxxfE8dfFWm7bi4vcayrqWbdOsnT_VHsqtXiBN3XgN0l6h4IRq-lYR65LFsIosyXjRLwqcRqXh9IiUZqvfIKrJPIieS8mY/s1600/images.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Βλέπετε των μεγάλων μητέρων τα κατορθώματα! Δεν εδειλίασαν, δεν απελπίστηκαν, όταν έβλεπαν τα παιδιά τους να καταστρέφωνται. Ποτέ απελπισία. Η απελπισία είναι πάρα πολύ μεγάλο κακό. Γι’ αυτό πρέπει να ενισχύουμε τα παιδιά, να τους σπέρνουμε τον σπόρο της ευσεβείας και να μη χάνουμε το θάρρος μας, διότι ό,τι σπέρνουμε, δεν χάνεται. Εισέρχεται ο σπόρος στην ψυχή τους κι ας φαίνεται ότι τώρα, που είναι στη νεανική τους ηλικία, δεν δέχονται τίποτα, αντιλογούν, βγαίνουν προς τα έξω, δεν έρχονται στην εκκλησία και κάνουν ωρισμένα λάθη. Στο βάθος έχουν πίστι, στο βάθος έχουν ένα πάρα πολύ όμορφο άνθρωπο. Να ξέρετε ότι ο σπόρος αυτός θα βλαστήση. Θα έρθη καιρός που ο Θεός θα δώση ούριο άνεμο, θα βρέξη, θα ανατείλη ο ήλιος της δικαιοσύνης και τα παιδιά αυτά θα καρποφορήσουν καρπόν εκατονταπλασίονα. Αν ο Θεός το καλέση, όπως περιμένουμε να γίνη, και αξιωθούν του μαρτυρίου, τότε θα δήτε ότι τίποτα δεν χάθηκε. Διότι ο Χριστός μας σταυρώθηκε για όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα για τα παιδιά, τα οποία στη σημερινή εποχή κινδυνεύουν άμεσα.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και οι γονείς και η εκκλησία ολόκληρη και ιδιαίτερα εμείς οι πνευματικοί που βλέπουμε τα βαθύτερα του κάθε παιδιού και γνωρίζουμε το τι συμβαίνει, πρέπει να προσευχώμεθα. Να παρακαλούμε νύχτα μέρα και ιδιαίτερα για εκείνα τα παιδιά, που είναι γεννημένα στις αιρέσεις και για εκείνα, που τα έχουν καταστρέψει τα ναρκωτικά και γυρίζουν έρημα μέσα στους δρόμους, χωρίς καμμία σχετική προστασία, χωρίς κανένας να λαβαίνη πρόνοια γι’ αυτά. Όλοι έχουν ανάγκη από μια ανακούφισι κι από τον πόνο κι από την ασθένεια κι από τα προβλήματα τα ψυχολογικά, τα οποία είναι μία μόνιμη κατάστασι πλέον στο νεανικό κόσμο.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Εμείς οι χριστιανοί οι οποίοι γνωρίζουμε την αγάπη του Θεού, θα πρέπη να προσευχώμεθα για κάθε πλάσμα επάνω στη γη, για κάθε χαμένο, για κάθε πονεμένο άνθρωπο, για κάθε πονεμένη ψυχή, διότι τότε θα εκπληρώσουμε το χρέος μας απέναντι στον Θεό και τότε θα είμεθα πραγματικά παιδιά του Θεού. Και ο Θεός έτσι κάνει. Είναι απλωμένος σε όλον τον κόσμο, άσχετα αν οι άνθρωποι Τον βλασφημούν, αν ασεβούν, αν Τον έχουν ξεχάσει ή κι αν δεν Τον γνωρίζουν καθόλου. Η αγάπη μας πρέπει να απλωθή, να μην περιορίζεται μόνο στη δική μας οικογένεια ή στη διπλανή μας, αλλά σε όλον τον κόσμο. Οι άγιοι Πατέρες και για τα κτήνη ακόμη είχαν ευσπλαχνία και οικτιρμούς. Τα ελυπούντο και τα αγαπούσαν από την αγιότητα της ψυχής των.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τα δεινά χρόνια πλησιάζουν. Όταν δούμε πολέμους και σεισμούς και διάφορα γεγονότα, εγγύς το τέλος. Περιμένουμε πολλά να μας συμβούν σύμφωνα με τις προφητείες των αγίων, εις τους εσχάτους χρόνους θα συμβούν μεγάλα γεγονότα. Και ο λόγος του Θεού και των αγίων είναι αλήθεια. Το άθλημα, το οποίον περιμένουμε να δώσουμε είναι για την πίστι στην Θεανθρωπία του Ιησού, αφού βέβαια πιστεύουμε ότι ο Χριστός ήτο Θεός κι έγινε άνθρωπος κι ότι κατέβηκε στη γη, να δώση τη λύτρωσι και να διώξη το σκοτάδι της απιστίας και της αθεΐας. Κι εμείς σαν στρατιώτες του Χριστού μας, αφού αποτελούμε το στράτευμα του Χριστού, οφείλουμε να προετοιμαστούμε, να οπλισθούμε. Ένα κράτος, όταν αντιληφθή ότι κάποιο άλλο κράτος ετοιμάζει επίθεσι αρχίζει την προετοιμασία της άμυνας και της αντεπιθέσεως. Ούτω πως και εμείς. Και η προετοιμασία είναι γνωστή.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Να πιστεύουμε κατά πρώτον, ότι εάν έχουμε πίστι και ταπείνωσι θα ελκύσουμε την Χάρι κι αυτή τη μεγάλη δύναμι του Χριστού, για να μαρτυρήσουμε. Ποτέ να μη πιστέψουμε και να τολμήσουμε να σκεφθούμε, ότι εμείς μόνοι μας έχουμε αυτή τη δύναμι. Θα λέμε: «Εγώ είμαι αδύναμος, είμαι ανίκανος, είμαι αμαρτωλός, είμαι τίποτα, είμαι μηδέν, είμαι ο πιο άχρηστος άνθρωπος». Μόνον η ταπείνωσις θα ελκύση τη δύναμι του Χριστού και θα νικήση. Διότι όπου ο Χριστός επιφοιτά με την υπερφυσική Του δύναμι, υπέρ φύσιν ποιεί πράγματα. Μη νομίσετε ότι με τις προσωπικές και τις ανθρώπινες δυνάμεις θα αντιμετωπίσουμε οιανδήποτε ενέργεια και επέμβασι του διαβόλου και των συνεργατών του. Ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ασθενικός, δεν έχει καμμία δύναμι να αντιμετωπίση όλα αυτά τα δεινά, παρά μόνο με τη δύναμι του Θεού. Να πιστέψουμε ότι, όταν ο Θεός μας καλέση σ’ αυτό το μαρτύριο, θα δώση «συν τω πειρασμώ και την έκβασιν» (Α’ Κορινθ. ι’ 13) κι ότι όταν εν ταπεινώσει δεχθούμε να δώσουμε αυτή τη μαρτυρία, θα πάρουμε τη Χάρι του Θεού, για να νικήσουμε τον πονηρό και να στεφανωθούμε.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Εν συνεχεία πρέπει να διορθώσουμε τη ζωή μας, να την κάνουμε ορθόδοξη από απόψεως αρετών και αγωνισμάτων, για να αισθανθούμε, να γευθούμε και να πιστέψουμε πραγματικά στον Θεό. Όταν πιστέψουμε ότι ο Χριστός εις τον καιρό των μαρτυρίων έκανε θαύματα στους αγίους και τους ενίσχυε στον αγώνα, θα νοιώσουμε την ύπαρξί Του μέσα μας ζωντανή, όπως την ένοιωσαν οι Μάρτυρες. Βλέπουμε στα μαρτύρια των αγίων, ότι και οι Μάρτυρες και οι Ασκηταί εδέχοντο επίσκεψι θεϊκή, μαρτυρική, οράματα θεία και επεμβάσεις Χάριτος, χωρίς οι γύρω τους να το αντιλαμβάνωνται, κι έτσι έπαιρναν δύναμι. Κι όλα αυτά τους βοηθούσαν και ξεπερνούσαν τη μαρτυρική δυσκολία και έτσι ετελειώνοντο εν Κυρίω. Ο Απόστολος Παύλος σε μία από τις Επιστολές του λέγει: «Δια πίστεως οι άγιοι πάντες κατηγωνίσαντο βασιλείας, ….επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, …» (Εβρ. ια’, 33-40) και τόσα άλλα έπαθον. Δια της πίστεως οι Μάρτυρες κατώρθωσαν όλα αυτά τα μεγάλα. αγωνίσθηκαν εναντίον βασιλέων, εναντίον τυράννων, εναντίον βασάνων, εναντίον του πυρός και τόσων άλλων δεινών και εθριάμβευσαν και εστεφανώθησαν και ηγίασαν.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Αλλά λέμε: Αφού τώρα δεν βλέπουμε αρετή, έχουμε βαθύ σκότος αμαρτίας και απιστίας και ιδιαίτερα στις χώρες αυτές, που μας κατακλύζουν όλες οι θρησκείες, όλες οι φυλές, όλα τα χρώματα, οι σατανιστές, που έχουν μεγάλη ισχύ, και τόσες άλλες δοξασίες και βλασφημίες και αιρέσεις, πώς θα αναδειχθούν σήμερα οι Άγιοι; Αφού έχει εκλείψει κάθε αρετή, αφού ασκητάς δεν έχουμε τώρα, όπως τα παληά χρόνια, που ηγίαζαν στας ερήμους, αφού η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια, ποιοι θα είναι οι Άγιοι των τελευταίων χρόνων;</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και όμως οι Άγιοι δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας των αιώνων. Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία η Εκκλησία θα καρποφορή Αγίους. Και επειδή τα χρόνια αυτά θα είναι πολύ κοντινά και περιμένουμε να δώσουμε αυτή τη μεγάλη μαρτυρία, οφείλουμε όλοι να προετοιμαζώμεθα και να ενισχύουμε συνεχώς και τα παιδιά μας, έστω και με τα λίγα, που γνωρίζουμε, και να τα τονώνουμε την Ορθόδοξη πίστι και στο μαρτύριο. Όποιος θα αξιωθή να δώση αυτή τη μαρτυρία της πίστεως τα επόμενα χρόνια, τα οποία θα είναι τα τελευταία και τα ένδοξα, αυτός ο Μάρτυς θα είναι δέκα φορές λαμπρότερος εις την Βασιλείαν των Ουρανών από τους προηγουμένους Μάρτυρας, που εορτάζει η Εκκλησία μας. Ας ελπίσουμε κι εμείς, με τη Χάρι του Κυρίου, ότι θα αξιωθούμε αυτής της μεγάλης τιμής του μαρτυρίου στους εσχάτους χρόνους. Αμήν. Γένοιτο.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»</div>gerontes.wordpress.com<br />
www.impantokratoros.gr </div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-87886771302061712862010-12-21T10:49:00.000-08:002010-12-21T10:50:27.285-08:00Η Ορθοδοξία είναι η βασιλική οδός του ΕυαγγελίουΑγαπητά μου παιδιά,<br />
<br />
…Είμεθα Ορθόδοξοι και ουσιαστικά δεν γνωρίζου με το ύψος, το βάθος, το πλάτος της Ορθοδοξίας. Θα πρέπει να την δούμε σε όλη την αγιότητα της.<br />
<br />
Τι είναι Ορθοδοξία; Ορθοδοξία είναι η αλήθεια, το ορθό δόγμα περί του Θεού, περί του ανθρώπου και περί του κόσμου, όπως μας την έδωσε ο Ίδιος ο ενανθρωπήσας Θεός με την υπέροχη διδασκαλία Του, με την αγία ζωή Του και με την λυτρωτική θυσία Του, όπως την διετύπωσε κατόπιν η θεόπνευστος διάνοια και καρδία του Αποστόλου Παύλου, όπως την «ζωντάνεψε» ο μαθητής της αγάπης και οι άλλοι Ευαγγελισταί και Απόστολοι με το ουράνιον φως του Άγιου Πνεύματος, όπως την παρέδωσαν και σε μας οι πνευματοκίνητοι Πατέρες της Αλεξανδρείας, της Κωνσταντινουπόλεως, της Καππαδοκίας, της Συρίας, της Παλαιστίνης και του Αγίου Όρους αργότερα. Όλοι αυτοί από τον Ιερό Πολύκαρπο, τον μαθητή των Αποστόλων, μέχρι τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο όποιος εκοιμήθη στις αρχές του 19ου αιώνος, με την σοφία τους και την αγιότητα τους, με τις θυσίες και τους αγώνες τους μας παρέδωκαν την παρακαταθήκη της ορθής πίστεως και ζωής, τον θησαυρό της ορθοδόξου παραδόσεως.<span id="more-42163"></span><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Ορθοδοξία είναι η θαυμαστή εκείνη σύνθεσις δόγματος και ήθους, θεωρίας και πράξεως. Ορθοδοξία είναι ακόμα εκείνο που διετύπωσαν επισημότερα αι Σύνοδοι, τα οικουμενικά εκείνα ευλογημένα συνέδρια της ανά τον κόσμον Εκκλησίας του Χρίστου. Τότε οι θεοφόροι Πατέρες «όλην συγκροτήσαντες την της ψυχής επιστήμην και τω θείω πνεύματι συνδιασκεψάμενοι» απεφάνθησαν για τα μεγαλύτερα προβλήματα, που απασχολούν τον πνευματικό άνθρωπο και έθεσαν τα βάθρα, τα θεμέλια της πνευματικής ζωής, που είναι ο πραγματικός πνευματικός πολιτισμός.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDiIzLxG2karX8VwV1h472UnMi7z8Uo_cqUp8MjnU34PZtfsT7LJ4gKrHPiS-OcsM1GeE2T_hlMJ0HYBs9NSeTGRXL6zPx2F1jbXD0miEsDD7iVYLimDTHpuRLRlr5eenl1KlIRW4IRevb/s1600/0725_165_pateres_e_oikoymenikis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDiIzLxG2karX8VwV1h472UnMi7z8Uo_cqUp8MjnU34PZtfsT7LJ4gKrHPiS-OcsM1GeE2T_hlMJ0HYBs9NSeTGRXL6zPx2F1jbXD0miEsDD7iVYLimDTHpuRLRlr5eenl1KlIRW4IRevb/s320/0725_165_pateres_e_oikoymenikis.jpg" width="236" /></a></div><br />
Την Ορθοδοξία επεσφράγισαν οι μάρτυρες όλων των εποχών όλη η ιερή στρατιά των εκατομμυρίων ηρώων και ομολογητών, ανδρών, γυναικών και παιδιών με το τίμιο αίμα τους. Από τα αμφιθέατρα της Ρώμης μέχρι τα στρατόπεδα της Ρωσίας, απέδειξαν ότι ο χριστιανισμός δεν είναι μια απλή θεωρία, αλλά η αλήθεια και η ζωή ο ωραιότερος ηρωισμός, η νίκη κατά της ωμής βίας και της υλικής δυνάμεως, η επικράτησις και η βασιλεία του πνεύματος.<br />
<br />
Ήρθε κατόπιν να ύμνηση την Ορθοδοξία η λατρεία με την υπέροχη ποίησι και την εμπνευσμένη υμνογραφία της, η οποία συνδυάζει το φυσικό με το υπερφυσικό, τα εγκόσμια με τα επουράνια, την ατομικότητα με την κοινωνικότητα, την οικειότητα και τον βαθύ σεβασμό, το εύληπτο και το μυστήριο.<br />
<br />
Μέσα στον ναό σε κάθε Λειτουργία, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανατάσεως και ιερότητος τελείται η Θυσία του Θεανθρώπου, όπου συμμετέχουν όλοι οι πιστοί. Εκεί επίσης υμνούνται και προβάλλονται τα κατορθώματα των γιγάντων της πίστεως με επικεφαλής του χορού αυτού την Θεοτόκο Μαρία. Εκεί εξυμνείται το δόγμα, όχι μόνον ως αληθές, αλλά και ως ανταποκρινόμενο στις ανθρώπινες εφέσεις….<br />
<br />
Ένα άλλο γνώρισμα της Ορθοδοξίας ήταν πάντοτε ο ηρωισμός που τον είδαμε στο μαρτύριο, ο όποιος δεν σταμάτησε μόνον στην θυσία του αίματος. Τα τέκνα της Ορθοδοξίας πάντα έδειξαν σθένος και γενναιότητα μπροστά σε κάθε είδος αυθαιρεσίας, είτε προερχόταν από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, είτε από τους αρειανούς και μονοφυσίτες, είτε από τους εικονομάχους και λατινόφρονες μοναχούς. Η φάλαγγα αυτή των ηρώων της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν περιλαμβάνει μόνον τον Μέγα Αθανάσιο, τον Μέγα Βασίλειο, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά και τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, ηγούμενο της του Στουδίου Μονής με όλους τους μοναχούς του, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, τον μέγα ήρωα, τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και άπειρο πλήθος ομολογητών και υπερασπιστών της πίστεως μας….<br />
<br />
Η Ορθοδοξία εβάδισε πάντοτε την βασιλική οδό του Ευαγγελίου. Εκράτησε ανόθευτο, γνήσιο το πνεύμα του χριστιανισμού έναντι του σκοτεινού μυστικισμού των ανατολικών αιρέσεων, της παποκαισαρικής συγκεντρωτικότητος των Λατίνων και του ορθολογιστικού υποκειμενισμού των Προτεσταντών. Πάντοτε εκράτησε το μέτρο και την αρμονία, δεν είχε τίποτε το λάθος, διότι οι Πατέρες ήταν πνευματοκίνητοι, αγιοπνευματικώς οδηγούμενοι.<br />
<br />
Δεν περιφρόνησε η Ορθοδοξία τον άνθρωπο, ούτε την σοφία, ούτε την φύσι, ούτε την τέχνη, δεν υπήρξε απάνθρωπος. Όλα τα εξηγίασε και δημιούργησε πολιτισμό. «Την φύσιν», κατά το τροπάριον των Τριών Ιεραρχών «των όντων ετράνωσε, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησε».<br />
Η Ορθοδοξία είναι η πορεία του ολοκληρωμένου ανθρώπου προς τον Πλάστη του, προς την θέωσι. Οδηγεί τον άνθρωπο στην πλήρη ανάπτυξί του εν τω Χριστώ και για τον Χριστό. Η Ορθοδοξία δεν είναι μόνον η κατ’ εξοχήν θεολογία, αλλά είναι συγχρόνως και η αληθινή ψυχολογία, ο γνήσιος ανθρωπισμός και κοινωνισμός. Είναι ένα πολύεδρο διαμάντι, το όποιον από όλες τις πλευρές παρουσιάζει νέες αντανακλάσεις της αληθείας.<br />
<br />
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, την Ορθοδοξία μας. Όχι θεωρητικά. Ας την αισθανθούμε και ας την ζήσουμε σε όλο το βάθος και το πλάτος της. Ετσι μόνο θα μπορού με να την προβάλουμε και να την αξιοποιήσουμε.<br />
<br />
Διότι η Ορθοδοξία μας δεν είναι μουσείο και παρελθόν, αλλά ζωή, δημιουργία και ακτινοβολία. Είναι η μεγάλη ιδέα του έθνους μας, είναι η χρυσή ελπίδα της σωτηρίας μας, είναι το καύχημα μας εν Χριστώ. Ας την κηρύττουμε με ηρωισμό και γενναιότητα ως τέκνα γνήσια των μεγάλων ηρώων της.<br />
<br />
Πανέμορφη Ορθοδοξία, αιματοστόλιστη νύμφη του Χριστού, ποτέ, ποτέ να μη σε αρνηθούμε οι ανάξιοι, αλλά αν το καλέσουν οι περιστάσεις και οι καιροί, αξίωσε μας, ω φίλη, δια σε να χύσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματός μας. Αμήν.<br />
<br />
(Αποσπάσματα από το βιβλίο Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, τόμος Α’, εκδ. Ι. Μ. Φιλόθεου 2004<br />
<b><i>Η ομιλία αυτή έγινε το 1984 εις Αμερική από τον Γέροντα Έφραίμ.</i></b>Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου<br />
vatopaidi.wordpress.com)kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-57243624281147050382010-12-21T10:06:00.000-08:002010-12-21T10:33:19.142-08:00Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός<b></b><br />
Γέροντος Εφραίμ, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλόθεου.<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
Σήμερα θα μιλήσουμε για την μεγάλη πνευματική ασθένεια που λέγεται εγωισμός.</div><div></div><div style="text-align: justify;">Ο εγωισμός είναι ένα παράλογο πάθος που μαστίζει κυριολεκτικά όλο το ανθρώπινο γένος· όλοι οι άνθρωποι πάσχουμε από αυτή τη μεγάλη ασθένεια. Τον εγωιστή άνθρωπο ο εγωισμός τον ρεζιλεύει και τον θεατρίζει. Αυτόν τον εγωισμό καλούμεθα από το Θεό να αγωνιστούμε, να τον καταπολεμήσουμε, για να απαλλαγούμε απ’ αυτόν.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG8MD5WlCCozwFlAgGTk3b5sTLUpz-PQXpugd_q8XKywbSdlAg-eF4tjsIir8aL3BaopRGMdAPVTuCUrlPhDLcX3aTr5FJVvUb0098FEchhnhcuxzT_1Ech3oGT0gXsiaRIPvcprYGEXZ0/s1600/exoria_adam.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG8MD5WlCCozwFlAgGTk3b5sTLUpz-PQXpugd_q8XKywbSdlAg-eF4tjsIir8aL3BaopRGMdAPVTuCUrlPhDLcX3aTr5FJVvUb0098FEchhnhcuxzT_1Ech3oGT0gXsiaRIPvcprYGEXZ0/s200/exoria_adam.jpg" width="148" /></a></div></div><div style="text-align: justify;">Ο παλαιός άνθρωπος είναι η εμπαθής κατάσταση της ψυχής και στην κυριολεξία είναι εγωισμός.<span id="more-45922"></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Όλα τα πάθη, όλα τα αμαρτήματα, όλες οι πτώσεις, έχουν την αρχή τους, την αφετηρία τους στον εγωισμό. Μεγάλο κακό. Δεν αφήνει τον άνθρωπο ήσυχο· τον τυραννά νύχτα -μέρα. Όλοι γενικά οι άνθρωποι πάσχουν από αυτό το κακό, και περισσότερο από όλους εγώ ο αμαρτωλός.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Στον πρώτο καιρό που ήμουνα κοντά στον άγιο Γέροντά μου, όταν πρωτοπήγα κοντά του εκεί σ’ εκείνον τον απαράκλητο τόπο της ερήμου, εκεί κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο, γνώρισα και είδα στην πράξη τον εγωισμό μου.<b> </b></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν ήμουν στον κόσμο, οι άνθρωποι της Εκκλησίας με νόμιζαν ότι ήμουν ένα αγιασμένο παιδί. Εγώ αντιδρούσα σ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς, πλην όμως σιγά-σιγά οι έπαινοι μου κάνανε κακό. Και το κακό, αυτό το είδα στη πράξη, όταν έβαλα την κατά Θεόν αρχή να θεραπευθώ ψυχικά από όλα μου τα πάθη.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν πρωτοπήγα στο Γέροντα Ιωσήφ, από την πρώτη μέρα αμέσως άρχισε την επίβλεψή του, άρχισε τη θεραπεία του. Και με μεταχειριζόταν αυστηρά· με ήλεγχε συνέχεια, με μάλωνε, και με κούραζε αρκετά, διότι ήμουν αδύνατος ψυχικά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Είναι αλήθεια ότι, όταν μου έκανε τους ελέγχους, δηλαδή όταν έβαζε το φάρμακο πάνω στην πληγή μου, εγώ πονούσα. Ο εγωισμός μου κλωτσούσε μέσα μου και μου έλεγε· γιατί μόνο σε μένα ο Γέροντας εξασκεί αυτή την αυστηρή παιδεία, γιατί να με μαλώνει, γιατί και γιατί…; Εγώ με την ευχή του Γέροντά μου αντιδρούσα, αντέλεγα, άνοιγα μαζί του πόλεμο. Και πολλές φορές, μετά από έναν κραταιό αγώνα, πήγαινα μέσα στο κελάκι μου και έπαιρνα τον Εσταυρωμένο και έκλαιγα επάνω του και του έλεγα:</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">«Ιησού μου γλυκύτατε! Εσύ που ήσουν ο αναμάρτητος Θεός, υπέμεινες τόσα και τόσα κακά, τόση αντιλογία, τόσες ύβρεις και χλευασμούς από ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων που σε μισούσαν και είχαν μεγάλη κακία απέναντι σου. Και εσύ με ανεξικακία όλα αυτά τα υπέμεινες για τη δική μου αγάπη και σωτηρία. Και εγώ ένας αμαρτωλός άνθρωπος, ένας εμπαθής και ελεεινός να διαμαρτύρομαι και να λέω, γιατί μου βάζει ο Γέροντας το πικρό φάρμακο της σωτηρίας μου; Άξια αυτών που έπραξα απολαμβάνω. Επομένως δεν έχω ούτε μια δικαιολογία αλλά μόνο πρέπει να κάνω υπομονή να σηκώσω το Σταυρό τον οποίο μου χάρισε η αγαθότητά Σου προς σωτηρία μου».</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Αυτά του έλεγα του Χριστού και πράγματι δεχόμουνα μεγάλη ανακούφιση. Μετά από ένα τέτοιο κλάμα ένοιωθα μια δύναμη μέσα στην καρδιά μου, στο να υπομείνω μέχρι τέλους, έως ότου να σταυρωθώ ψυχικά για να δεχθώ στη συνέχεια την ανάσταση της ψυχής μου.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πολλά παραδείγματα αγίων ανθρώπων μας δίνουν πολύ κουράγιο για να σηκώσουμε και εμείς αυτόν το σταυρό, αυτή τη δυσκολία στην αντιμετώπιση του τρομερού εγωισμού.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Κακό πάθος, δύσκολο. Την καρδιά την έχει περιπλέξει πολύ δύσκολα. Γι’ αυτό ο μεγάλος Πατέρας της ερήμου, ο Ποιμήν, λέει, ότι, εκείνος που θέλει να ξεριζώνει τα πάθη του, πονάει και αιμορραγεί. Και πράγματι έτσι έχει η αλήθεια.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν κάποιος μας ελέγξει, μας προσβάλει, αμέσως μέσα μας γίνεται ένα κλώτσημα, μια δυσκολία εσωτερική, μια στενοχώρια, ένας πνιγμός, μια πίεση που μας σπρώχνει να αντιμιλήσουμε, να ανταποδώσουμε, να θυμώσουμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο που μας έκανε τον μεγάλο. Εκείνη την ώρα χρειάζεται σφίξιμο, χρειάζεται να καταπιούμε μέσα βαθειά στη ψυχή μας, το φαρμάκι αυτό του εγωισμού. Να πνίξουμε το θηρίο που έρχεται να βγει προς τα έξω για να μας ενοχοποιήσει. Και όταν στη συνέχεια, σε κάθε τέτοια περίπτωση, αντιμετωπίσουμε το κακό κατ’ αυτό τον τρόπο, πνίγοντας το θηρίο όταν πρόκειται να βγει προς τα έξω, με το πέρασμα του χρόνου, εσωτερικά θα ψοφήσει. Όταν ένα θηρίο το κλείσει κανείς μέσα σ’ ένα κλειστό χώρο και δεν το τροφοδοτεί, δεν του ρίχνει τροφή, κατά φυσική συνέπεια, μετά από ένα διάστημα χρόνου θα πεθάνει. Έτσι και με το θηρίο αυτό του εγωισμού, εάν δεν το τροφοδοτούμε με υποχωρήσεις, με τη χάρη του Θεού σιγά-σιγά θα εκλείψει.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μια παρθένος πήγε στον Αββά Παμβώ και του λέγει: «Αββά, εγώ νηστεύω πολύ και τρώω ανά επτά ημέρες. Κάνω και διάφορες άλλες ασκήσεις. Έχω αποστηθίσει τη Πάλαια και Καινή Διαθήκη. Τί μου υπολείπεται ακόμη να πράξω, ώστε να φθάσω στην τελειότητα;»</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο σοφός γέροντας της λέει:</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Παιδί μου, όταν κανείς σε βρίσει, σε χλευάσει, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε επαινεί;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxdje7fzb3vLHjeGoBOg1PxioK7AW6jEW49wCH32n0JscH9Gz1Goiw9LkDFIopRRqUFOG1Kzd875PlzBsCgI8qI3tG9naz_UdkX1A-EwrJ2pG2hucYBv9nunyZnDNeCR3eLfiFmLmk7sPJ/s1600/%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxdje7fzb3vLHjeGoBOg1PxioK7AW6jEW49wCH32n0JscH9Gz1Goiw9LkDFIopRRqUFOG1Kzd875PlzBsCgI8qI3tG9naz_UdkX1A-EwrJ2pG2hucYBv9nunyZnDNeCR3eLfiFmLmk7sPJ/s200/%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="200" /></a>-Όχι.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Όταν σε επαινεί κάποιος, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε βρίζει;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Όχι Αββά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, και τίποτα δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο Αββάς Ποιμήν είχε άλλους έξι αδελφούς. Ο μεγαλύτερος ήταν ο Αββάς Ανούβ. Και κάποτε όλοι μαζί πήγανε και κατοικήσανε σε ένα κελί, σε ένα παλιό ειδωλολατρικό ναό που έξω από αυτόν ήταν στημένο ένα άγαλμα, μία θεότητα. Και κάποια μέρα ο Αββάς Ανούβ, κατά παράδοξο τρόπο, πήγε και άρχισε να ρίχνει πέτρες στο άγαλμα και να το βρίζει. Την άλλη μέρα πήγε και το προσκυνούσε και του έλεγε πολλά επαινετικά λόγια.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν είδαν τον Αββά να κάνει κάτι τέτοιο, οι αδελφοί τον ρώτησαν:</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Γέροντα μ’ αυτό που έκανες τί θέλεις να μας διδάξεις;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Να, λέγει, όταν με είδατε που πήγα και το λιθοβολούσα και το έβριζα το είδωλο αυτό, μου απαντούσε;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Όχι.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Όταν την άλλη μέρα, είδατε να το προσκυνώ και να το επαινώ, είδατε πάλι να μου πει τίποτα;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Όχι, Αββά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Ε, αν θέλετε κι εσείς να μείνουμε όλοι μαζί και να βιώσουμε με αγάπη, έτσι πρέπει να κάνουμε. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Να υπομένουμε ο ένας τον άλλο.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ο εγωισμός είναι μια κληρονομιά που δεχθήκαμε από τους πρωτοπλάστους, από τον Αδάμ και την Εύα. Και οι πρωτόπλαστοι νικήθηκαν από το διάβολο, τον εωσφόρο. Εκείνος ξεκίνησε το θέμα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Ο εωσφόρος είχε το πρώτο τάγμα των αγγέλων. Ήταν το πλησιέστερο προς τη δόξα του Θεού. Απολάμβανε την πρώτη χάρη. Δεχόταν τις πληροφορίες, τις αποκαλύψεις πιο μπροστά από τα άλλα 9 τάγματα. Για όλη αυτή τη δόξα του και τη χάρη του, σκέφτηκε πονηρά κατά του Θεού. Έλεγε στο λογισμό του: «Γιατί ο Θεός να είναι τόσο ψηλά; Γιατί να έχει αυτή τη δόξα; Γιατί να τον προσκυνούμε; Γιατί να του υποτάσσονται τα πάντα. Και εγώ δεν μπορώ να γίνω Θεός; Θ’ ανεβώ κι’ εγώ ψηλά και θα καθίσω δίπλα Του, θα γίνω και εγώ όμοιός Του. Και θα με προσκυνούν τα πάντα. Και θα έχω και εγώ την ιδία δόξα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν σκέφτηκε αυτά και τα πίστεψε, αμέσως ο Θεός τον απέρριψε από το πρόσωπό Του, τον πέταξε κάτω. Όλο το τάγμα χάθηκε στην άβυσσο. Έτσι και κάθε υπερήφανος και εγωιστής· αποβάλλεται από το Θεό.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο διάβολος, ο εωσφόρος, δεν αρκέστηκε στη δική του μόνο πτώση. Φθόνησε και τον άνθρωπο τον οποίον είχε πλάσει με ιδιαίτερο τρόπο ο Θεός και τον είχε κάνει βασιλέα μέσα στον παράδεισο, και σε όλη την κτίση. Σου λέει: «Γιατί αυτός να απολαμβάνει τέτοια ευτυχία; Όχι. Και αυτός πρέπει να προσβάλει το Θεό και αυτός δεν πρέπει να Του υποτάσσεται· και αυτός πρέπει να πλανηθεί. Τον πλησιάζει και του ψιθυρίζει τα ίδια πράγματα, με το να του πει· «γιατί ο Θεός να σου απαγορεύσει να φάς από αυτό τον καρπό· αυτό είναι πονηριά του Θεού, για να μη γίνεις κι εσύ Θεός, ώστε να γνωρίζεις το καλό και το κακό, το πονηρό και το αγαθό· φάε και θα δεις ότι θα γίνεις Θεός».</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τον άκουσε ο πρωτόπλαστος και στη συνέχεια έγινε το παραπάτημα· γνώρισε στην πράξη ότι έπρεπε να πειθαρχήσει στην εντολή του Θεού. Η υπερηφάνεια και ο εγωισμός έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο του Θεού. Κληρονομήσαμε και μείς σαν μια περιουσία τον εγωισμό αυτό και τώρα υποφέρουμε και αγωνιζόμαστε μέχρις αίματος για να απαλλαγούμε.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο μοναχισμός είναι το άμισθο ιατρείο· είναι η κλινική του Θεού, που έρχεται ο άνθρωπος για να γίνει καλά. Τον καλεί ο Θεός με κλήση αγία και τον φέρνει με την αγάπη του σ’ αυτό το ιατρείο.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο άνθρωπος ζητά τη θεραπεία του και φωνάζει: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Ναι, θα σε ελεήσω, απαντά ο Θεός. Και αρχίζει ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων τη θεραπεία.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7HqNlgeWAall_aOrz6ZUzgVRMlK6_Yf5x97JhvgQytGAJsoTpByZuBdvdJTrQPB1NZ-tL229XwlSSguvWbPZDTGgcBI84_I_shY8n3aQbOcgJhEc9Ttvgj0yDBdLrIvb0oVXAe44zHLo-/s1600/anastasis1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7HqNlgeWAall_aOrz6ZUzgVRMlK6_Yf5x97JhvgQytGAJsoTpByZuBdvdJTrQPB1NZ-tL229XwlSSguvWbPZDTGgcBI84_I_shY8n3aQbOcgJhEc9Ttvgj0yDBdLrIvb0oVXAe44zHLo-/s200/anastasis1.jpg" width="200" /></a></div>Μας στέλλει διάφορες θλίψεις, επιτρέπει πειρασμούς. Και όλα αυτά είναι τα φάρμακα, τα πικρά φάρμακα που θεραπεύουν τη ψυχή του ανθρώπου.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει ότι στον καιρό της εγχειρήσεως ή της ιατρικής επεμβάσεως δεν πονά, δεν αγωνίζεται να ξεπεράσει το πόνο και τη θλίψη· ωστόσο όμως στο τέλος της θεραπείας γίνεται ψυχικώς καλά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν ο Γέροντας μου ήταν αρχάριος στην έρημο, ήταν στην υποταγή του γέροντα Εφραίμ, ενός απλού ανθρώπου. Ήταν ένα γεροντάκι ευλογημένο. Κάποτε ένας γείτονας μοναχός, δεν γνωρίζω τί είχε συμβεί, το έθλιβε το Γεροντάκι. Ο παππούς φώναζε διότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Διαμαρτυρόταν, έβγαζε φωνές, τσίριζε… Ο Γέροντας ο δικός μου, νέο παιδί, δυνατό που μπορούσε να τα βάλει με δέκα ανθρώπους, όταν άκουγε το Γέροντά του να φωνάζει έξω και ο άλλος να σηκώνει το ανάστημά του, μέσα του άρχιζε να βράζει ο θυμός και η οργή. Μόλις είδε τον κίνδυνο ότι αν βγει έξω δεν μπορούσε να προβλέψει τί θα συνέβαινε, σαν νέος που ήταν, αμέσως τρέχει στην εκκλησία, γονατίζει κι’ αρχίζει να φωνάζει: «Παναγία βοήθησε με». Και άρχισε να κλαίει· να κλαίει, και να παρακαλεί, ώστε να επέμβει η Παναγία να βοηθήσει μη τυχόν και σ’ αυτή την κατάσταση βγει έξω. Και αφού έκλαψε πολύ, και έχυσε πολλά δάκρυα, τότε είδε το θηρίο του εγωισμού και τού θυμού να μαλακώνει και να υποχωρεί. Όταν είδε ότι ήρθε σε μια κατάσταση που μπορούσε να βγει έξω και να μιλήσει με πραότητα και ηρεμία, βγήκε και απάλλαξε, βέβαια με ήρεμο τρόπο και με ευγένεια, τον γέροντα από το γείτονα. Και αυτό μας το έλεγε σαν παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζεται ο εγωισμός στη πράξη.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έρχεται και στον μοναχό ο πειρασμός και του ψιθυρίζει παραπλήσια πράγματα με εκείνα που ψιθύρισε στον Αδάμ. Αν ο Γέροντας τον μαλώνει ή του κόβει το θέλημα, διαμαρτύρεται μέσα ο εγωισμός και ψιθυρίζει στο μοναχό να αντιλογήσει, να φιλονικήσει, να στήσει το δικό του θέλημα· μ’ αυτό τον τρόπο δεν πρόκειται να θεραπευθεί ποτέ.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο μοναχός πρέπει να έχει συνεχώς την προσοχή για να αντιμετωπίζει την κάθε περίπτωση, τον κάθε πειρασμό με επιτυχία, ώστε με τη χάρη του Θεού να απαλλαγεί από τον παλαιό άνθρωπο. Στη θέση του παλαιού να μπεί ο νέος, ο κατά Χριστόν, ο άνθρωπος της απάθειας και της αναστάσεως. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο αγώνας δεν είναι μικρός, ούτε και σε λίγο χρόνο κατορθώνεται η νίκη και ο θρίαμβος κατά του εγωισμού. Μεγάλο θηρίο. Πολυκέφαλο.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο Όσιος Εφραίμ λέει: «Με λιοντάρι καταπιάστηκες; Πρόσεξε μη σου συντρίψει τα οστά.»</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Αυτό το θηρίο είναι ο Ε γ ω ι σ μ ό ς. Σαν λιοντάρι παραφυλάει και μας επιτίθεται. Εμείς πρέπει να έχουμε στα χέρια μας το όπλο και το μαχαίρι της αντιρρήσεως κατά των λογισμών.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι τύραννοι των χριστιανών στους χρόνους των διωγμών προσπαθούσαν να παρασύρουν τους Μάρτυρες στο να αρνηθούν τη Θεότητα του Χριστού. Τους υπόσχονταν πολλά· πλούτη, δόξες τιμές. Οι Μάρτυρες όμως δεν υποχωρούσαν. Θριαμβευτικά ομολογούσαν τη πίστη στο Χριστό και στο τέλος δέχονταν το στεφάνι του μαρτυρίου, και έτσι ο Χριστός δοξαζόταν.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και τώρα οι τύραννοι των παθών μας πιέζουν. Τα πάθη μας υπόσχονται, αν υποχωρήσουμε, απόλαυση και ικανοποίηση. Δεν πρέπει ο μοναχός να υποχωρεί σε μια τέτοια βία, αλλά να αντιστέκεται με όλη την ανδρεία της ψυχής και να περιμένει μετά από μια νόμιμη πάλη το στεφάνι του μαρτυρίου.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι Μάρτυρες μαρτύρησαν σε λίγο χρόνο. Πολλοί μάρτυρες σε λίγα λεπτά δεχθήκανε το στεφάνι. Ο μοναχός μαρτυρεί συνέχεια, σε όλη του τη ζωή. Όχι σε ένα τύραννο άλλα σε πολλούς. Κάθε πάθος και ένας τύραννος. Γι’ αυτό όχι λιγότερο θα στεφανωθούν οι μοναχοί που θα αντισταθούν στη βία των παθών και θα ομολογήσουν την καλή ομολογία της ασκήσεως, της μη υποχωρήσεως.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μας σπρώχνει το πάθος της αντιλογίας. Εμείς πρέπει να βάλουμε εμπόδιο, φράγμα, να ανοίξουμε όρυγμα, να πέσει το άρμα της αντιλογίας μέσα μας.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής. Να μην παρουσιάζουμε κενά· διότι τα κενά τα εκμεταλλεύεται ο διάβολος και σφηνώνει μέσα στα κενά και μας δημιουργεί κατάσταση επικίνδυνη. Η προσευχή πρέπει να είναι ακατάπαυστη. Η προσευχή είναι το όπλο μας. Και μόνο να προσεύχεται κανείς, ο διάβολος δεν τον πλησιάζει εύκολα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ας αγωνισθούμε εναντίον κυρίως αυτού του πάθους, διότι από εδώ ξεκινούν όλα. Και το κυρίως φάρμακο κατά του εγωισμού είναι η ταπείνωση. Ο Κύριος μας, μας είπε· «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσεται ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών». Η ταπείνωση και η πραότητα χαρίζουν μια πνευματική ανάπαυση στη ψυχή. Της χαρίζουν φως και βλέπει καθαρότερα τα πράγματα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxo6noqZow42SeGZWVk6xfPYetsNOwoUY2yuANrQMLm3Hzsmwx9xwSGwKvt4STEkf3aKxsy7NYqS0Cuw8ETBAtTcKKYzEZZF3uyHDr3dm8XbCSlTdweLLt0H5JfKriWDs6qJn6ji2uG_xP/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25AC%25CE%25BA+%25CE%25A3%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+02.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxo6noqZow42SeGZWVk6xfPYetsNOwoUY2yuANrQMLm3Hzsmwx9xwSGwKvt4STEkf3aKxsy7NYqS0Cuw8ETBAtTcKKYzEZZF3uyHDr3dm8XbCSlTdweLLt0H5JfKriWDs6qJn6ji2uG_xP/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25AC%25CE%25BA+%25CE%25A3%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+02.jpg" /></a></div>Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, την ταπείνωση την αποκαλεί «Θεοΰφαντον στολήν». Την ταπείνωση, λέγει, φόρεσε ο Υιός και Λόγος του Θεού και μπόρεσε και κατήλθε εκ των ουρανών, και μπόρεσε η γη να τον δεχθεί χωρίς να καταφλεχθεί.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η ταπεινοφροσύνη στολίζει τον άνθρωπο. Ο ταπεινός άνθρωπος όπου και αν σταθεί, όπου και αν βρεθεί, σκορπάει μια κατά κάποιο τρόπο μυστηριώδη χάρη και γίνεται αγαπητός και προσφιλής. Την ταπείνωση οι δαίμονες την τρέμουν, όπως ακριβώς συνέβη και με έναν υποτακτικό.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ένας χριστιανός είχε μια κόρη δαιμονισμένη και την πήγε σε πολλούς γιατρούς αλλά δεν βρήκε τη θεραπεία της. Αυτός ο χριστιανός είχε ένα φίλο, πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος είχε σχέση με τους μοναχούς, και λέγοντάς του το παράπονο, τον πόνο του για το κορίτσι του, του λέει εκείνος· «Το παιδί σου θα βρει θεραπεία μόνον όταν καλέσεις ένα μοναχό, υποτακτικό, και έλθει στο σπίτι σου και κάνει μια ευχούλα, θα δεις αμέσως το παιδί σου θα γίνει καλά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Και που θα τον βρω εγώ αυτόν τον μοναχό;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Να! Κάτω στην αγορά κατεβαίνουν, λέει, από την έρημο νεώτεροι υποτακτικοί μοναχοί και πωλούν διάφορα εργόχειρα. Σ’ ένα τέτοιο μοναχό πες του· «Έλα στο σπίτι να σου πληρώσω τα εργόχειρα, διότι τώρα επάνω μου δεν έχω χρήματα». Και πες του να σου κάνει μια ευχή και θα δεις ότι το παιδί σου θα γίνει καλά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αυτός αμέσως το πρωί κατεβαίνει στην αγορά, βλέπει ένα νέο μοναχό να πουλά διάφορα, εκεί, εργόχειρα.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Του λέει: Πάτερ, πόσο τα δίνεις αυτά;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Τόσο. Είπε ο μοναχός.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Μπορείς να έλθεις μέχρι το σπίτι να σε πληρώσω, γιατί επάνω μου δεν έχω χρήματα;</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">-Έρχομαι, λέει.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Και αφού προχωρούσαν προς το σπίτι και πλησίαζαν, ο διάβολος μυρίστηκε το πράγμα, ότι ήρθε η ώρα του να πάρει το εξιτήριο του και να φύγει από τον άνθρωπο, ετοιμάστηκε και αυτός. Και μπαίνοντας ο μοναχός μέσα στο σπίτι, τον συναντά η κόρη και σηκώνει το χέρι και του δίνει ένα ράπισμα, του μονάχου. Αυτός, ο μοναχός, γύρισε και την άλλη πλευρά του προσώπου και του δίνει και απ’ εκεί ένα ράπισμα, και αμέσως η κόρη έπεσε κάτω κι’ έβγαζε αφρούς. Και στο τέλος, φεύγοντας το δαιμόνιο είπε, ότι η εντολή του Χριστού με βγάζει και με διώχνει. Και αμέσως το παιδί έγινε καλά.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο υποτακτικός αυτός, από την πράξη αυτή φαίνεται ότι ήταν ένας προοδευμένος, ένας πετυχημένος μοναχός ο οποίος θα είχε εξασκηθεί στην παιδία και τη θεραπεία της ψυχής του.</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Στην προσευχή μας πάντοτε να παρακαλούμε και να δεόμεθα του Θεού να μας απαλλάσσει απ’ αυτό το θηρίο, τον εγωισμό, και να μας χαρίζει την αγία ταπείνωση της ψυχής .</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">(http://vatopaidi.wordpress.com</div><div style="text-align: justify;">Απομαγνητοφωνημένη ομιλία προς Μοναχούς)</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-24903754602905347912010-12-16T07:41:00.000-08:002010-12-16T07:41:21.789-08:00Παναγία Πορταΐτισσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuCGNWsDUDz45OnEZTYzfBlaiXbT4OjYgDpLaP7NKxIRzeDxvaf688eWYqL1k2sFAIYgU7ok-Uk_OyXl8EvqP4rljKaxhsLjFLlEVUJJbMvuZW6ikbUETnCNlJ5lYdYWBCtQU4ZnbCyZmi/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%2590%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuCGNWsDUDz45OnEZTYzfBlaiXbT4OjYgDpLaP7NKxIRzeDxvaf688eWYqL1k2sFAIYgU7ok-Uk_OyXl8EvqP4rljKaxhsLjFLlEVUJJbMvuZW6ikbUETnCNlJ5lYdYWBCtQU4ZnbCyZmi/s320/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%2590%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B1.jpg" width="195" /></a></div><a name='more'></a><div style="text-align: center;">Παρακλητικός κανόνας </div><br />
<div style="text-align: center;">Ψαλλόμενος τὴν Τρίτην τῆς Διακαινησίμου. </div><br />
<div style="text-align: center;">Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως λέγομεν τό: <br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, ἐπάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου. Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισέν με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων καὶ ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασιν τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς Σέ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου. Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν Σου ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός Σου, ὅτι ἐπὶ Σοὶ ἤλπιςα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς Σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρὸς σὲ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά Σου, ὅτι Σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ πνεῦμά Σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου. Καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου, καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου· ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού εἰμι. </div><br />
Θεὸς Κύριος …, καὶ εὐθὺς τὰ ἑπόμενα Προσόμοια. <br />
<br />
Ἦχος Δ΄. <br />
<br />
Τῇ θαυμαστῇ σου Πορταΐτισσα σκέπῃ δι' ἡς λυτροῦται ἡμᾶς πάσης ἀνάγκης προστρέχομεν ἑκάστοτε κραυγάζοντες θερμῶς· ὥσπερ πάλαι ἔδειξας, ἐφ᾽ ἡμῖν τὴν σὴν χάριν, οὕτω καὶ νῦν Δέσποινα, μὴ ἐλλείπῃς εἰς τέλος, ὡς ἐπηγγείλω σκέπειν καὶ φρουρεῖν, τοὺς ἀδιστάκτῳ ψυχῇ, προσιόντάς σοι. <br />
<br />
Δόξα, καὶ νῦν. ῞Ομοιον. <br />
<br />
Ἡ εὐκλεὴς καὶ παναγία Εἰκών σου, ὥσπερ ἐχέγγυον ἡμῖν σωτηρίας, τῇ σῇ προνοίᾳ ῎Αχραντε δεδώρηται, ῞Ηνπερ θησαυρίσασα ἡ Μονὴ τῶν ᾽Ιβήρων, πάσης ἀπαλλάττεται, διὰ σοῦ ἐπηρείας, καὶ σὺν αὐτῇ ἐλπίδος ἀρραγοῦς, πληροῦται Κόρη, καὶ πᾶς ὁ προστρέχων σοι. <br />
<br />
Ψαλμὸς 50 <br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέν με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καὶ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήρισόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν Σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξ ουθενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν Σου μόσχους. </div><br />
Καὶ εὐθὺς ψάλλομεν τὸν Κανόνα. <br />
<br />
Ἦχος πλ. Δ΄. <br />
<br />
ᾨδὴ Α΄. Ἁρμστηλάτην Φαραώ. <br />
<br />
Τὰ μεγαλεῖα τῆς σεπτῆς εἰκόνος σου, ἀνευφημεῖσαι τολμῶν, ἐν ὑλικῇ γλώσσῃ, καὶ ρυπῶσι χείλεσι· τῆς πυριμόρφου δέομαι καθαρσίου λαβίδος ἧς ῾Ησαΐας ἡξίωται, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ ἀπειρόγαμε. <br />
<br />
Ρῶσιν καὶ χάριν ἀληθῆ καὶ ἔλεος, ἡ σὴ ἁγία Εἰκών, δαψιλῶς βλυστάνει, ὡς πηγὴ ἀκένωτος, καὶ θλίψεων τοὺ; ἄνθρακας, καταπαύει Παρθένε, δρόσῳ τῆς σῆς ἀγαθότητοτ πάντων τὰς καρδίας εὐφραίνουσα. <br />
<br />
Ὀδυγηρῶν ἐπιφορῶν ἀπάλλαξον, καὶ νοσημάτων δεινῶν, καὶ τῶν ἐν βίῳ Κόρη περιστάσεων, τοὺς εὐλαβῶς προστρέχοντας, τῇ σεπτῇ σου Εἰκόνι, τῇ δοξασθείσῃ Πανάχραντε, τῇ ἐπισκιάσει τῆς δόξης σου. <br />
<br />
Ὕπερθεν Κόρη τῶν πυλῶν ηὐδοκήσας, τῆς τῶν Ἰβήρων Μονῆς, τὸ θεοειδές σου σωθῆναι Ἐκτύπωμα· ἐντεῦθεν ΙΙορταΐτισσα, φερωνύμως ἐκλήθης, ὡς θυρωρὸς αὐτεπάγγελτος, ταύτης σου τῆς ποίμνης καὶ πρόμαχος. <br />
<br />
ᾨδὴ Γ'. Οὐρανίας ἁψίδος. <br />
<br />
Ρῦσαι πάσης ἀνάγκης, καὶ προβολῆς Ἄχραντε, ταύτην σου τὴν ποίμνην Παρθένε, ἀνακειμένην σοι, καὶ πᾶσαν ἄδικον βουλὴν διάλυε τάχος κατ' αὐτῆς δεόμεθα, ὢ Πορταΐτισσα. <br />
<br />
Ἔν τῇ σῇ προστασίᾳ καὶ μητρικῇ χάριτι, καὶ συμπαθεστάτῃ προνοίᾳ καὶ ἀντιλήψει σου, ἀεὶ προστρέχοντες, οἱ τὸν σὸν κλῆρον οἰκοῦντες Κόρη Πορταΐτισσα, διασωζόμεθα. <br />
<br />
Ἱλαστήριον θεῖον, ὡς ἀληθῶς ἔδειξας, ἡμῖν Πορταΐτισσα Κόρη, τὸ σὸν Ἐκτύπωμα, ὧ προσπελάζοντες, ψυχῶν ὁμοῦ καὶ σομάτων, ἴασιν λαμβάνομεν, τῇ σῇ χρηστότητι. <br />
<br />
Παραδόξως ἀφῖκται, ἡ σὴ Εἰκὼν Ἄχραντε, πάλαι ἐκ Νικαίας ἐν Ἄθῳ τῇ εὐδοκίᾳ σου, καὶ ὑπὲρ ἥλιον, τῆς ἀρωγῆς σου ἀστράπτει, πᾶσι τὰ δωρήματα, τοῖς σὲ δοξάζουσι. <br />
<br />
Διάσωσον ὦ Πορταΐτισσα Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης καὶ ἀναγκῶν τε καὶ θλίψεων, τοὺς ὁλοψύχως προστρέγοντας τῇ σῇ σκέπῃ. <br />
<br />
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος. <br />
<br />
Αἴτησις παρὰ τοῦ Ἱερέως. Κύριε ἐλέησον ιε΄ καὶ μετὰ τὴν ἐκφώνησιν τὸ παρὸν Κάθισμα. <br />
<br />
Ἦχος Β΄. Πρεσβεία θερμή. <br />
<br />
Προστάτις θερμή, καὶ μέγα καταφύγιον, καὶ σκέπη στερρά, καὶ σύμμαχος καὶ ἔφορος, ὑπάρχεις Πορταΐτισσα, τῶν τὴν σὴν ἐκζητούντων βοήθειαν διὸ λύτρωσαι πάσης ἀπειλῆς, ὡς ὑπέσχου Πανάμωμε. <br />
<br />
ᾨδὴ Δ', Σύ μου ἰσχύς. <br />
<br />
Ὅλῃ ψυχῇ, καὶ διανοίᾳ προστρέχομεν, Θεοτόκε τῇ ἀγαθότητι, καὶ ἐκβοῶμεν σοι ἐν κλαυθμῷ κλῖνόν σου τὰ ὦτα, εἰς τὰς φωνὰς ἡμῶν Ἄχραντε, καὶ πλήρου τὰς αἰτήσεις, Πορταΐτισσα Κόρη, τὰς ἡμῶν ὡς Θεοῦ Μήτηρ εὔσπλαγχνος. <br />
<br />
Ρήσεις τὰς σάς, ἃς ἀπεφήνω,Πανάχραντε, περὶ ταύτης, τῆς κληρονομίας σου, πλήρου Παρθένε ὡς συμπαθής, καὶ μὴ ἀποστήσῃς, ἐκ ταύτης τὴν προστασίαν σου· ἡμάρτομεν γὰρ Κόρη, ἀλλὰ σοὶ καθ' ἑκάστην, τὰς ἐλπίδας ἡμῶν ἀναφέρομεν. <br />
<br />
Τὰς ψυχικάς, ἡμῶν ὀδύνας θεράπευσον, καὶ τὰς νόσους, πάσας τὰς τοὺς σώματος, τὰς δυσφορήτους καὶ χαλεπάς, ἴασαι Παρθένε, καὶ θείῳ φόβῳ στοιχείωσον, ἡμῶν τὰς διανοίας, Πορταΐτισσα Κόρη πρὸς Θεοῦ θελημάτων ἐκπλήρωσιν. <br />
<br />
Νόμοι ἐν σοί, φύσεως κεκαινοτόμηνται, Θεομῆτορ, πάντα ὑπὲρ φῦσιν γὰρ, τὰ κατὰ σὲ καὶ καινοπρεπῆ· καὶ γὰρ παραδόξως, ἡ θάλασσα τὴν Εἰκόνα σου, Μονῇ τῇ τῶν Ἰβήρων, ἀσινῆ ἐξαισίως, παρέδωκε φέρουσα Δέσποινα. <br />
<br />
ᾨδὴ Ε΄. Ἵνα τί με ἀπώσω; <br />
<br />
Ἵνα τὶ ἐλαμπρύνθη, ἡ δεδοξασμένη Εἰκὼν τοῦ προσώπου σου, καὶ ἐμεγαλύνθη, ὑπὲρ, λόγον Ἁγνὴ Πορταΐτισσα; ξένως γὰρ ὡς ἦκεν, ἡμιῖν ποτὲ διὰ θαλάσσης οὕτω ξένα ἐργάζεται θαύμιατα. <br />
<br />
Τῶν δαιμόνων τὰ θράση, καθ' ἡμῶν κατάβαλε Θεοχαρίτωτε, καὶ τῶν μελετώντων, πονηρὰ καὶ κενὰ Πορταΐτισσα, κατὰ τοῦ σοῦ Ὄρους, ὃ ἠρετίσω ὡς οἰκεῖον, τὰς δεινὰς σκευωρίας ματαίωσον. <br />
<br />
Ἱεράν σε κρηπῖδα, καὶ ἀπεριδόνητον ἱερὰν ἄγκυραν, κεκτημένοι Κόρη, οἱ σοὶ δοῦλοι, πρὸς σὲ καταφεύγομεν· διὸ τὰς σπιλάδας τῶν πειρασμῶν, καὶ καταιγίδας, ὡς ἀφροὺς θαλαττίους διάλυσον. <br />
<br />
Σωτηρίας πρὸς τρίβον, καὶ πρὸς μετανοίας ὁδὸν τὴν σωτήριον, ἴθυνον Παρθένε, τοὺς θερμῶς πρθσιόντας τῇ σκέπῇ σου, καὶ μετὰ τὸ τέλος ὑπὲρ ἡμῶν ὡς ἐπηγγείλω, ἀγαθὰ τῷ Θεῷ ἡμῶν λάλησον. <br />
<br />
ᾨδὴ ΣΤ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον. <br />
<br />
Σωμάτων σε, ἰατῆρα ἄμισθον, τῶν ψυχῶν θεραπευτὴν κεκτημένοι, ὡς ἀληθῶς Πορταΐτισσα Κόρη, τῇ εὐκλεεῖ σου εἰκόνι προστρέχομεν, καὶ ἐξ αὐτῆς τὰς δωρεάς, τῆς εὐνοίας σου πίστει λαμβάνομεν. <br />
<br />
Ἀκύμαντος τῶν κυμάτων ὕπερθεν, διαπλεύσασα ἡ θεια Εἰκών σου, ἧκεν ἡμῖν ὡς λιμὴν σωτηρίας, καὶ τῶν δεινῶν κατευνάζει τὰ κύματα, γαλήνην δὲ τὴν ἀληθῆ, πρυτανεύει ἡμῖν Πορταίτισσα. <br />
<br />
Τὴν πύλην μοι, τῆς ζωῆς ὑπάνοιξον, ἀφαρπάζουσα πυλῶν με τοῦ Ἅδου, ἡ Πυλωρὸς τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, ὀνομασθῆναι θελήσασα Δέσποινα, ἀποκοπήν μοι τῶν χρεῶν, τῶν πολλῶν μου εὐσπλάγχνως βραβεύθυσα. <br />
<br />
Ἡγίασται, ἀληθῶς ἡ θάλασσα, διαπλεύσει τῆς ἁγιας Μορφῆς σου, ἡ δὲ Μονὴ τῶν Ἰβήρων ὡς πλοῦτον, τῆς ἀρωγῆς σου αὐτὴν ὑπεδέξατο, ἅπας ὁ Ἄθως δὲ αὐτήν, ὡς ἐλπίδος πυρσὸν κατεπλούεησε. <br />
<br />
Διάσωσον ὦ Πορταίτισσα Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης καὶ ἀναγκῶν τε καὶ θλίψεων, τοὺς ὁλοψὶχως προστρέχοντας τῇ σῇ σκέπῃ. <br />
<br />
Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τὸν λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῷν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικην παρρησιαν. <br />
<br />
Αἴτησις παρὰ τοῦ Ἱρέος. Κύριο ἐλέησον ιε', καὶ τὸ παρὸν Κοντάκιον. <br />
<br />
Ἦχος β΄. Τοῖς τόν αἱμάτων σου. <br />
<br />
Ὡς προστασίαν καὶ σκέπην καὶ ἔφορον, ὁ περιώνυμος κλῆρός σου Ἄχραντε, ὑμνεῖ σε ἀεὶ Πορταΐτισσα, καὶ ἐκ βαθέων ψυχῆς ἀνακράζει σοι· ἀπαύστως με φύλαττε Δέσποινα. <br />
<br />
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον. <br />
<br />
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. <br />
<br />
Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. <br />
<br />
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ <br />
<br />
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα. <br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Ἐν ταῖς ἡμέαις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριὰμ, ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τὴ κοιλίᾳ Αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ, καὶ εἶπεν· Εὐλογημένη Σῦ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου. Καὶ πόθεν μοὶ τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς μέ; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ Σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πvεύμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴv ταπείvωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ· ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νῦv μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γεvεαί. Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυvατός, καὶ ἅγιοv τὸ τὸ ὄvομα Αὐτού. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺv αὐτῇ ὡσεὶ μῆvας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκοv αὐτῆς. </div><br />
Δόξα. Ἦχος Β΄. <br />
<br />
Ταὶς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. <br />
<br />
Καὶ νῦν. <br />
<br />
Τῆς Πορταϊτίσσης ταῖς θείαις ἱκεσίαις, ἐξάλειφον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. <br />
<br />
( Ἔπειτα). Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. <br />
<br />
Ἦχος πλ. Β΄. Ὅλην άποθέμενοι. <br />
<br />
Ἔχει σε Πανάχραντε, τὸ μέγα Ὄρος τοῦ Ἄθω, μέγα καταφύγιον, οἰκείᾳ χρηστότητι καὶ διάσωσμα· διὰ σοῦ πάσης γάρ, θλίψεως λυτροῦται· Πορταΐτισσαν δὲ ἄγρυπνον, ὥσπερ ηὐδόκησας Μάνδρα τῶν Ἰβήρων τί ἔνδοξος. Ἀλλ' ὦ θεοχαρίτωτε, δίδου ἡμῖν πᾶσιν τὴν χάριν σου, καὶ μὴ ἀποστρέψῃς, τὸ πρόσωπόν σου Κόρη ἀφ' ἡμῶν, ἄχρι τερμάτων αἰῶνος δέ, φύλαττε τοὺς δούλους σου. <br />
<br />
Εῖτα ὁ Ιερεύς: Σῶσον ὸ Θεὸς τὸν λαόν σου κ.τ.λ. Κύριε ἐλέησον ιβ', καὶ εὐθὺς, αἱ λοιπαὶ ὠδαί. <br />
<br />
῎Ωδὴ Ζ'. Παίδες Ἑβραίον ἐν καμίνῳ. <br />
<br />
Νόσους ποικίλας θεραπεύει, καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα διώκει, τῆς Εἰκόνος τῆς σῆς ἡ χάρις Θεοτόκε· ἐντεῦθεν Πορταΐτισσα, πᾶσα γλῶσσα σὲ δοξάζει. <br />
<br />
Δύναμιν δίδου Θεοτόκε, τοῦ πατεῖν ἡμᾶς ἐχθροῦ τὰς πανουργίας, καὶ συμμάχει ἡμῖν, ἀεὶ ὡς καθυπέσχου, κατὰ τοῦ πολεμήτορος, καθ' ἡμῶν ὠρυομένου. <br />
<br />
Ἔλαιον ἄλευρον καὶ οἶνον, ὡς ἐπλήθυνάς ποτε ἐν τῇ Μονῇ σου, οὕτω δίδου Ἁγνή, τοῖς σοῖς ἱκέταις πᾶσι, τῆς μητρικῆς εὐνοίας σου, τὰς πλουσίας εὐλογίας. <br />
<br />
Σκέπε τὴν σὴν κληοονομίαν, Πορταΐτισσα ἐκ πάσης ἐπηρείας· ὅτι ἅπας πρὸς σέ, ὁ Ἄθως ἀτενίζει, ἐν εὐκαιρίαις Ἄχραντε, καὶ ἐν θλίψεσι τοῦ βίου. <br />
<br />
ᾨδὴ Η΄. Τῦν ἐν Ὄρει ὰγθῳ δοξασθέντα. <br />
<br />
Ἐν ἑσπέρᾳ πρωῖ, καὶ μεσημβρίᾳ· ἐν ἡμέρᾳ, νυκτὶ καὶ πάσῃ ὥρᾳ καὶ ἐν παντὶ καιρῷ καθικετεύῳ σε, στένων καὶ δακούων, ἀσπάζομιαι φόβῳ σὴν σεπτὴν Εἰκόνα. <br />
<br />
Ἴασαί μου τὰ πάθη τῆς καρδίας φώτισόν μου τὸν νοῦν ἐσκοτισμένον ὄντα, καὶ τὴν ψυχήν μου τεθνηκυῖαν ζώωσον, καὶ υἱὸν ἡμέρας, καὶ φωτός με δεῖξον, Δέσποινα κληρονόμον. <br />
<br />
Σὲ αἰνοῦσιν, ἀγγέλων πανηγύρεις, καὶ ὑμνοῦσιν ἀνθρώπων ὁμηγηρεις· καὶ οὐρανὸς καὶ γῆς καὶ θάλασσα, πάναγνε κυρίως ἀνυμνολογοῦσι τὴν σὴν σεπτὴν Εἰκόνα. <br />
<br />
Χαῖρε, πύλη, καὶ γέφυρα καὶ κλίμαξ, ἐκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι' ἧς χωροῦμεν διαπεραιούμενοι, τὴν ὑγρὰν τοῦ βίου θάλασσαν καὶ γῆθεν, ὑψούμεθα πρὸς πόλον. <br />
<br />
ᾨδὴ Θ΄. Ἐξεστη ἐπὶ τούτῳ ὁ οὐρανός. <br />
<br />
Ὡς θάλαμον ὡραίον καὶ φαεινόν, ὡς εὐώδη νυμφῶνα Πανάμωμε, ὡς εὐανθῆ, κῆπον καὶ παράδεισον εὐθαλῆ, ὡς νοητὸν ἁγίασμα, ὡς χρυσοπορφύρωτον κιβωτόν, ὡς ἔμψυχον χωρίον, καὶ πύρινον ὡς θρόνον, τὴν σὴν Εἰκόνα ὀνομάζομεν. <br />
<br />
Ἰσχὺν καὶ θυμηδίαν ἐν τοῖς δεινοῖς, καὶ παράκλησιν Κόρη ἐν θλίψεσι, δίδου ἡμῖν, τοῖς ὑπὸ τὴν σκέπην σου τὴν σεπτήν, Παρθένε Πορταΐτισσα, πίστει καταφεύγουσιν ἀκλινεῖ, συγχώρησιν πταισμάτων, ἡμῖν ἐξαιτουμένη, καὶ μετοχὴν ζωῆς τῆς κρείττονος. <br />
<br />
Μὴ παύσῃ περισκέπουσα ἐν παντί, τὸ περίβλεπτον Ὄρος Ἄχραντε, τὸ εὐλαβῶς, Κόρη ἐν ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτί, τὸ Ἅγιόν σου ὄνομα, φέρον ἐν τῷ στόματι καὶ νοΐ, παρέχουσα ἐν τούτῳ τῆς σῆς ἐπιστασίας, χειρὶ πλουσίᾳ τὰ γνωρίσματα. <br />
<br />
Ναμάτων ψυχοτρόφων καὶ γλυκερῶν, ὡς πηγὴ σωτηρίου ἀκένωτος, βλύζεις ἀεί, ρεῖθρα τα θεόβρυτα μυστικῶς, καὶ ἅπασαν, τὴν Ποίμνην σου, ἄρδεις καὶ εὐφραίνεις προφητικῶς ἀλλὰ καὶ μετὰ τέλος, ἡμᾶς ἀκατακρίτους, τῷ σῷ Υἱῷ Ἁγνὴ παράστησον. <br />
<br />
Ἡ ἄχραντος Εἰκών σου καὶ εὐκλεής, ὥσπερ ἥλιος Κόρη ὑπέρλαμπρος, αἴγλῃ τῇ σῇ, ἐκ τῶν Ἰβήρων σεπτῆς Μονῆς, ἀστράπτει ἐν τῷ Ὄρει σου, καὶ εἰς πάντα κόσμον ὑπερφυῶς, καὶ λύει παθημάτων, τὴν νύκτα Θεοτόκε, ταῖς τῶν θαυμάτων ἀναλάμψεσι. <br />
<br />
Νοός μου τὴν ὁμίχλην τὴν χαλεπήν, τῷ φωτὶ τοῦ προσώπου σου δέομαι, λῦσον Ἁγνη, καὶ τα τῆς ψυχῆς μου πάθη δεινά, θεράπευσον καὶ σῶσον με, ἐκ τῆς δυναστείας τοῦ πονηροῦ, καὶ ὥρᾳ τοῦ θανάτου, ἐξάρπασόν με Κόρη, ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ κοσμοκράτορος. <br />
<br />
Ἄξιον ἐστὶν ὡς άληθῶς… καὶ τὰ Μεγαλυνάρια. <br />
<br />
Πρόσδεξαι τοὺς ὕμνους Μῆτερ Ἁγνή, οὓς ἐν τῷ Ναῷ Σου, Σοὶ προσφέρομεν εὐλαβῶς, καὶ δὸς ἡμῖν χάριν, τοῦ προσκυνεῖν ἀξίως, τὴν πάνσεπτον Εἰκόνα Σου Πορταίτισσα. <br />
<br />
Ἦκε ξενοτρόπως ἡ σὴ Εἰκών, ἐν τῷ Ὄρει Ἄθω, καὶ έδόθη ὡς θησαυρός, τῇ Μονῇ Ἰβήρων, Ἁγνὴ θεογεννῆτορ· διὸ ὑμνολογοῦμεν τὰ σὰ θαυμάσια. <br />
<br />
Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων ᾑ χαρμονή, καὶ Μονῆς Ἰβήρων, Πορταΐτισσα ἀρωγή, καὶ παντὸς τοῦ κόσμου ἐξαίρετος Προστάτις, καὶ κηδεμὼν καὶ σκέπη Θεογεννήτρια. <br />
<br />
Στήλη θεοτύπωτος ἐμφανής, τῆς περὶ ἡμᾶς σου, προστασίας ἡ σὴ Εἰκών, πελει Θεοτόκε· διὸ ἅπας ὁ Ἄθως καὶ μεγαλύνει σὲ Πορταΐτισσα. <br />
<br />
Σκέπε τὴν Μονήν σου πάσης ὀργῆς, καὶ βλάβης Παρθένε, καὶ μανίας τοῦ δυσμενοῦς, καὶ ἐν ὥρᾳ δίκης, ἡμᾶς ἀκατακρίτους, φύλαξον Θεοτόκε τοὺς πεποιθότας σοι. <br />
<br />
Τοὺς τοῦ Ὄρους Ἄθω Καθηγητάς, Μοναστὰς Μιγάδας, Ἱεραρχας καὶ Ἀθλητάς, Ὁμολογητάς τε, Ποιμένας καὶ Ὁσίους, τῶν Μοναστῶν τὰ πλήθη, ὕμνοις τιμήσωμεν. <br />
<br />
Πᾶσαι τῶν, Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ ἅγιοι πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς. <br />
<br />
Τὸ Τρισάγιον κ.λ.π. <br />
<br />
Καὶ τὰ Τροπάρια. <br />
<br />
Ἦχος Β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν. <br />
<br />
Πάντας τοὺς προστρέχοντας πιστῶς, τῇ σῇ κραταιᾷ προστασίᾳ, τὴν Εἰκόνα σου, χάριν τε καὶ ἔλεος, ἡμῖν πηγάζουσαν, μετὰ φόβου καὶ πίστεως, Ἁγνὴ προσκυνοῦντας, σῶζε Πορταΐτισσα, πάσης στενώσεως πάσης προσβολῆς ἐναντίας καὶ ὁδυνηρῶν συμπτωμάτων, καὶ τῶν ἐν βίῳ περιστάσεων. <br />
<br />
Ἦχος πλ. Δ΄ <br />
<br />
Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως. <br />
<br />
Ἦχος Β΄ <br />
<br />
Τὴν πάσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μὲ ὑπὸ τὴν σκέπην Σου. <br />
<br />
Δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν. <br />
<br />
Ἀπολυτίκιον τῆς Πορταϊτίσσης. <br />
<br />
Ἦχος Α΄. Τοῦ λίθου σψραγισθέντος. <br />
<br />
Τὴν θείαν Σου Εἰκόνα δεδεγμένοι ἐν θαύματι, Πυλωρὸν Παρθένε καὶ σκέπην καὶ Προστάτιδα ἔχομεν, τοῦ κλήρου σου οἱ τρόφιμοι ἀεί, καὶ Σοῦ ὡς ἀφομείωμα ἡμεῖς, τὴν Αὐτήν Σου προσκυνοῦντες ἀπὸ ψυχῆς, βοῶμεν σοι Θεοτόκε· δόξα τῇ παναγάθῳ Σου βουλῇ, δόξᾳ τῇ προστασίᾳ Σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Ἁγνὴ θείᾳ προνοίᾳ Σου. <br />
<br />
Κοντάκιον. <br />
<br />
Ἦχος πλ. Δ΄. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς. <br />
<br />
Τῶν μοναστῶν ἡ πληθὺς δεῦτε τοῦ Ἄθω, ἀνευφημήσωμεν πιστῶς ἐν θείοις ὕμνοις, τὴν Πανάχραντον Παρθένον καὶ Θεοτόκον, Ἰβήρων τῆς σεβασμίας θείας Μονῆς τὴν μόνην κηδεμονίαν καὶ θυρωρόν, καὶ τοῦ Ὄρους τὴν Ἔφθρον, ἀναβοῶντες ἐκτενῶς, χριστιανῶν τὸ στήριγμα, Χαῖρε Κόρη Μητρόθεε.</div>kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-41896918309035752382010-12-14T10:23:00.000-08:002010-12-14T10:23:15.328-08:00Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτωΓέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη<br />
<br />
Ευλογημένα μου παιδιά, <br />
Κινούμενος από αγάπη και ενδιαφέρον θα προσπαθήσω με την ελάχιστη δύναμι, που υπάρχει, να σας πω δυο λόγια πατρικής στοργής και αγάπης; <br />
Εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι- ων πρώτος ειμί εγώ- κρίνουμε εύκολα. Για έναν άνθρωπο, ή τον βλέπουμε αμαρτάνοντα ή ακούσαμε ότι αμάρτησε ή μας τον κατηγόρησαν άλλοι, αμέσως ασυζητητί , χωρίς έλεγχο, χωρίς βασανισμό, κατά πόσον είναι αυτό αλήθεια ή όχι, αμέσως καταφέρουμε τον λίθον του αναθέματος και τον χτυπάμε εφαρμόζοντας τον Μωσαϊκό νόμο. <br />
Έχουμε τόσες αμαρτίες επάνω μας, είμεθα τόσο φορτωμένοι, έχουμε τόσα προσωπικά σφάλματα κι όμως έχουμε κάνει τόσα λάθη στις κρίσεις μας. <a name='more'></a>Παρ' ότι έχουμε συλλάβει τον εαυτό μας να κάνει κρίσεις λανθασμένες, επιμένουμε και με την παραμικρή αιτία και αφορμή, αμέσως ξεκινούν οι γλώσσες, τα τηλέφωνα κι αρχίζουν τα «κατηγορώ» και το «κουτσομπολιό». <br />
<br />
Έτσι ο διάβολος ανοίγει τα βιβλιάρια όλων μας κι αρχίζει να καταγράφη μέσα στο ποινικό μας ευθύνες. Γιατί να γίνεται αυτό, εφ' 'όσον ο Χριστός μας μας διδάσκει πολύ καθαρά να μη κρίνουμε; <br />
Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού μας λέει: «Συ δε τί κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ τί εξουθενείς τον αδελφόν σου; πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού. μηκέτι ουν αλλήλους κρίνωμεν» ( Ρωμ. 14, 10-13 ) . Και αν ακόμη βλέπουμε κάτι με τα μάτια μας, να αμφιβάλλουμε για την αλήθεια του πράγματος. <br />
Το Ευαγγέλιό μας, οι διδασκαλίες των Αποστόλων, όλων των Αγίων, των Επισκόπων, των ιερέων, των ιεροκηρύκων κραυγάζουν: «Μη κρίνετε». Η κατάκρισις είναι φοβερό αμάρτημα, μη νομίζετε ότι είναι μικρό. Ο Χριστός μας είπε : «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω μέτρω μετρείτε, μετρηθήσεται υμίν» ( Ματθ. 7, 2 ) .<br />
Ο Θεός Πατέρας έδωσε την κρίσι στον Υιό, για να κρίνη τον κόσμο, κι έρχεται ο άνθρωπος από μόνος του και παίρνει την θέσι του Θεού για να κρίνη. <br />
<br />
Ο Υιός του Θεού, ο Χριστός δεν κατέκρινε την μοιχαλίδα, την πόρνη ,ενώ εμείς κατακρίνουμε. Εκείνος την σκέπασε, τη συγχώρησε, την ευλόγησε. Εμείς όμως; Πόσον εύκολα βγαίνει από το στόμα μας μία κρίσις, μόλις βλέπουμε κάτι, χωρίς να το εξετάσουμε καθόλου. <br />
Ένας άγιος άνθρωπος, ο Γέροντάς μου, μου έλεγε: «Παιδί μου, αυτός που δεν κατακρίνει τον αδελφό του, είναι σημείον σωσμένου ανθρώπου». Δηλαδή, το ότι δεν κατακρίνει είναι απόδειξις και χαρακτηριστικό ότι είναι σωσμένος, καθαρός για την Βασιλεία του Θεού. Εφ' όσον κυβερνά την γλώσσα του σωστά, ,αυτό σημαίνει ότι κυβερνά όλον τον εαυτόν του καλώς και κατά το θέλημα του Θεού. <br />
Ποιά είναι όμως η ρίζα της κατακρίσεως κι από πού ξεκινάει; Ξεκινάει από την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Είναι η «ευπερίστατος αμαρτία» ( Εβρ. 12, 1 ) , κατά τον Απόστολο Παύλο. Σε κάθε περίστασι, σε κάθε στιγμή, σε κάθε υπόθεσι, όπου κι αν βρεθούμε το στόμα λέει, η σκέψι δουλεύει. <br />
<br />
Επομένως γινόμεθα πάρα πολύ ακάθαρτοι απ' αυτό το πράγμα. Κρίνουμε από τον πολύ εγωισμό μας. Διότι εάν εγώ θεωρώ τον εαυτό μου άρρωστο , θα μπορώ να μιλήσω για άλλον άρρωστο και να τον κατακρίνω ως απρόσεκτο; Δέστε το παράδειγμα έμπρακτο στα νοσοκομεία. <br />
<br />
Όλοι έχουμε πάει εκεί σαν άρρωστοι ή σαν επισκέπται. Όσοι νοσηλευθήκατε, ακούσατε καμμιά φορά κανένα συνάρρωστό σας , να σας κατακρίνη, γιατί ήσασταν άρρωστος; Κανείς δεν μιλάει, γιατί σκέπτονται ότι ο ένας είναι στο μάτι, ο άλλος στο πλευρό άρρωστος κ.λ.π. κι επειδή όλοι πονούν, συμπονούν και τους άλλους. Ο ένας λυπάται τον άλλο και δεν ακούς κατάκρισι για την ασθένεια του 'άλλου. <br />
<br />
Εκεί επικρατεί αναμαρτησία στην κατάκρισι. <br />
Έξω όμως από το νοσοκομείο όλοι μιλούμε, κατηγορούμε τον αδελφό μας και θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο κι ότι εμείς δεν σφάλλουμε. Καλά, εσύ βλέπεις την «αγκιδούλα» στο μάτι του αδελφού σου και το δοκάρι, που έχεις στο δικό σου μάτι δεν το βλέπεις; <br />
Ενώ η σωτηρία μας είναι πάρα πολύ σοβαρό πράγμα, συγχρόνως είναι και κάτι πολύ απλό, γιατί με πολύ απλά πράγματα, μπορούμε να αγιάσουμε. <br />
Λέγω σοβαρό, γιατί αν απροσεκτήσουμε και δεν επιμεληθούμε την ψυχή μας, θα κολασθούμε αιώνια. Δεν συλλαμβάνουμε με την σκέψι, με την λειτουργικότητα του νου μας την έννοια της αιωνιότητος. <br />
<br />
<br />
Εδώ όταν είμεθα άρρωστοι και πονάμε, τρέχουμε σε γιατρούς, σε παυσίπονα κ.λ.π. και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να απαλλαγούμε. Πολλές φορές σε ασθένειες μακροχρόνιες έρχεται και μας «τριβελίζει» το μυαλό η αυτοκτονία, παρ' όλο που ξέρουμε ότι η ασθένεια αυτή, είναι κάτι που θα τελειώση κάποια μέρα. Σκεφθήκαμε ότι μπορεί να πάμε στην κόλασι με τα δαιμόνια αιώνια; <br />
<br />
Εάν δούμε ένα δαίμονα, να ξέρετε ότι δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε. Γι' αυτό και δεν επιτρέπει ποτέ ο Θεός να δη ο άνθρωπος δαιμόνιο με τα μάτια τα σωματικά, γιατί ακαριαίως θα σταματήση η καρδιά από τον φόβο. Πώς λοιπόν θα είμαστε στο σκοτάδι, στα βασανιστήρια μαζί με τα δαιμόνια; <br />
<br />
Είναι φοβερό! Κι όμως από ένα χειρισμό λανθασμένο, από μια απροσεξία, από μία αμέλεια, από μία λήθη μπορούμε να την πάθουμε την δουλειά. Γι' αυτό έχει σοβαρότητα το θέμα. Πρέπει νύχτα-μέρα να προσευχώμεθα, να γονατίζουμε, να κλαίμε, να παρακαλούμε τον Θεό να στείλη φώτισι, να ξυπνήση τον νου και την ψυχή μας και να μας δώση συναίσθησι των κακών μας, για να πενθήσουμε εδώ και να κλαύσουμε τώρα τις αμαρτίες μας. <br />
Ας ετοιμαζώμεθα να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο χωρίς η συνείδησίς μας να μας κατηγορή δυνατά. Θα φύγουμε πάλι με πταίσματα- δεν θα είμεθα ως λευκή περιστερά- αλλά αυτά τα πταίσματα να μην είναι τέτοια που θα μας «βουλιάξουν» . <br />
<br />
Διότι θα έχουμε ως αντιστάθμισμα και καλά έργα, τα οποία θα είναι δυνατά, όταν τεθούν στο άλλο μέρος της πλάστιγγος, να υπερακοντίσουν τα απλά αμαρτήματα, διότι τα άλλα θα τα έχουμε ξεκαθαρίσει με το μυστήριον της Ιεράς Εξομολογήσεως και θα έχουν σβήσει. <br />
<br />
Θα έχουν μείνει αυτά τα οποία μπορεί να έχη κι ένας άγιος άνθρωπος και μία σκέψι, κι ένας θυμός είναι αμάρτημα αλλά το «εκ συναρπαγής ουκ αφαιρεί την αγιότητα του ανθρώπου». Δηλαδή υπάρχουν αμαρτήματα τόσον ελαφρά, που δεν προσβάλλουν την αγιότητα ενός αγίου ανθρώπου, αλλά απλώς επιτρέπονται από τον Θεό, για να τον κρατούν στην ταπείνωση . <br />
<br />
Διότι καμμία αρετή ποτέ δεν τελειώνεται μέχρι τέλους τελείως, η δε μετάνοια ποτέ. Ποτέ δεν τελειοποιείται. Πάντα είναι ατελής, είναι ανοιχτή, γιατί είμεθα άνθρωποι και κάθε στιγμή ενδέχεται να πέσουμε. <br />
Έτσι, όπου βλέπετε, παιδιά, ότι κάπου κουτσαίνετε, ,κάπου δεν πάει κάτι καλά, μην το αφήνετε, βάλετε φάρμακο να θεραπευθή. Προσευχή με γόνατα και αίτημα μετά δακρύων: «Κύριε πρόφθασον διόρθωσέ με σ' αυτό διόρθωσε με σ' εκείνο. Αυτό θα μας βοηθήση να μην έχουμε βασικά σφάλματα και θανάσιμα αμαρτήματα και να ασφαλίσουμε την ψυχή μας κρατώντας την υγιή, καθαρή και έτοιμη για την αιώνια ζωή. Αμήν. Γένοιτο! <br />
<br />
<br />
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ <br />
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ <br />
(1myblog.pblogs.gr)kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-81658664682460510742010-12-14T10:12:00.000-08:002010-12-14T10:12:47.941-08:00Αδιαλείπτως προσεύχεσθεΓέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή<br />
<br />
Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. <br />
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. <br />
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». <br />
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. <br />
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. <br />
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά. <br />
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. <br />
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...; <br />
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή. <br />
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». <br />
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει. <br />
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή. <br />
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις. <br />
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια. <br />
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου. <br />
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.<br />
<br />
1myblog.pblogs.grkry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3406396818179824636.post-68089044606708908792010-12-14T09:59:00.000-08:002010-12-14T10:00:36.162-08:00Προτρεπτικοί λόγοιΓέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή <br />
<br />
Λοιπόν, όταν εσύ δεν αμαρτάνεις, δεν ψεύδεσαι, δεν κατακρίνεις, δεν πονηρεύεσαι κατά του πλησίον σου, τότε έχεις φόβο Θεού. Τότε είσαι σοφός και κατανοείς το Θεό, και για να μην Τον λυπήσεις δεν αμαρτάνεις. Και αυτή είναι η όραση του Θεού, και ο Θεός που βλέπει τα πάντα σε σκεπάζει από τις παγίδες του σατανά. <br />
Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους. <br />
Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη. <br />
Όντως μέγα είναι, στ' αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε. <br />
<a name='more'></a><br />
Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί.<br />
Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει. Με πολλή απλότητα να πορεύεσαι, για να βρεις την καθαρότητα της ψυχής. Η απλότητα είναι μεγάλη ευτυχία για την ψυχή. <br />
Τους μεν κανόνες οι άνθρωποι τους κατάργησαν, αλλά δεν τους κατάργησε ο Θεός. Μένουν, όπως τους έθεσαν οι Πατέρες και οι θείοι Απόστολοι. Επομένως να τους φυλάττουμε, αν θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας, για να μη βρούμε αντιμέτωπο το Θεό να υπερασπίζει τους νόμους των αγαπητών Του δούλων. <br />
Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με. Με την ευχή, θα καθαρίσει ο νους σου και θα την κατεβάσει στην καρδιά και θα γίνει διαδρομή, ένωση νου, λόγου και καρδιάς, και θα γίνει Παράδεισος μέσα σου. <br />
Από τη στιγμή που αρχίζουμε να διαπράττουμε την αμαρτία γινόμαστε δούλοι των δαιμόνων. <br />
Ο φιλάνθρωπος Θεός έκανε τον άνθρωπο αυτεξούσιο και μας δίδαξε να μη μετέχουμε σε πράξεις αισχρές και δε σκεπτόμαστε σοβαρά τα θεία και σωτήρια λόγια Του. <br />
Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος. <br />
Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος. <br />
Σ' αυτή τη ζωή είναι αγώνας. Με τα ακάθαρτα πνεύματα πολεμάς, που δε σου ρίχνουν γλυκά και λουκούμια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχή, όχι σώμα.<br />
<br />
(agioritikesmnimes.pblogs.gr)kry.kahttp://www.blogger.com/profile/05495489679407145885noreply@blogger.com