Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου
Πολλὰ μὲ δίδαξε καὶ ἡ ὑπακοή, πολλὰ διδάχτηκα καὶ ὡς Γέροντας. Ἔτσι εἶναι. Νὰ θυσιάσω τὸν ἑαυτό μου, μόνο νὰ σὲ δῶ ἐσένα, τὸ παιδί μου, νὰ πᾶς στὸν Παράδεισο• αὐτὸς εἶναι ὁ δικός μου ὁ παράδεισος, νὰ εἶσαι 'συ στὸν παράδεισο κι ἐγὼ ἂς καῶ, ἂς καῶ. Ἔτσι εἶναι. Δὲν μετριέται ἡ πατρικὴ ἀγάπη. Καὶ ὡς Γέροντας καὶ ὡς ὑποτακτικός, πῆρα μία πείρα. Σαράντα χρόνια ὑποτακτικὸς καὶ δέκα-δεκαπέντε χρόνια ὡς Γέροντας. Εἶδα καὶ τὴ μία ἀγάπη καὶ τὴν ἄλλη ἀγάπη. Ἡ πατρικὴ ἀγάπη, πάτερ μου, εἶναι πολὺ ψηλά, πολὺ ψηλά!
Μά, πῶς ἀναπαύεται ἡ ψυχὴ τοῦ Γέροντα ὅταν κάνει ὑπακοὴ ὁ ὑποτακτικός! Μὰ πῶς ἀναπαύεται! Πῶς, δηλαδή, ἀπὸ μέσα ἀπ' τὴν ψυχὴ βγαίνει ἡ ἀνάπαυσις, ἡ εὐχὴ «ὁ Θεός, παιδί μου, νὰ σ' εὐλογήσει», καὶ σὲ πιάνει ἡ εὐχὴ αὐτή.
Ὅσο ἰσχύει ἡ εὐχὴ τοῦ Γέροντά σου, δὲν ἰσχύει ὅλη ἡ οἰκουμένη. Πῆρες τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντά σου; Μὴ φοβᾶσαι πουθενά.
Σοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: «Μὴ φοβᾶσαι»; Μὴ φοβᾶσαι!
Ἂν κάνεις διάκριση σ' ὅ,τι σοῦ λέει ὁ Γέροντας, δὲν εἶσαι ὑποτακτικός, εἶσαι ἐλεγκτὴς τοῦ Γέροντος.
Ὁ ὑποτακτικὸς δὲν ἔχει λογοθέσιο, δὲν ἔχει τελώνια, διότι ἔχει τὸ μητρῶο του λευκό. Ὅταν ἔχεις τὸ μητρῶο σου λευκό, δὲν μποροῦν νὰ σὲ πιάσουν οἱ δαίμονες• ἐννοῶ, ὅταν κάνεις ὑπακοή.
Ὁ ὑποτακτικὸς εἶναι, βασιλιάς, δὲν ἐλέγχεται.
Ξέρετε πῶς ἤμουνα τότε, ὅταν ἤμουν ὑποτακτικός; Ἤμουνα ἀετός!
Ὁ ὑποτακτικὸς δὲν φοβᾶται, Θεό, ὄχι ὅτι εἶναι ἀθεόφοβος, ὄχι• «ἡ πολλὴ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α' Ἰω. 4, 18).
Αὐτὸς ὁ ὁποῖος κάνει ὑπακοή, αὐτὸς βραβεύεται, αὐτὸς ἀμείβεται, αὐτὸς στεφανώνεται. Καὶ ὁ πρῶτος (ὁ ἐντελλόμενος) βέβαια, ἀλλὰ περισσότερο ὁ ὑποτακτικός. Διότι ὁ ὑποτακτικὸς εἶναι ἴδιος ὁ Χριστός, μιμεῖται τὸν Χριστόν.
Ἀπὸ τὸ «Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης», ἔκδ. Ι. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγίου Ὄρους 2000. αναδημοσίευση από nektarios.gr