Αρχονταρίκι

(Είπατε...)

Συνάντηση με τον τυφλό γέροντα Ισίδωρο της μονής Φιλοθέου

LOCKHEART » Τρί Νοέμ 09, 2010 9:18 pm

Ενώ περίμενα να φιλοξενήσω σπίτι έναν φίλο από Θεσσαλονίκη με πήρε τηλέφωνο ο πνευματικός μου και μου είπε ότι θα φέρουν σε ένα σπίτι από την Πάτρα τον τυφλό γέροντα Ισίδωρο για λίγε ώρες να προσκυνήσει ο κόσμος και να πάρει την ευχή του. Του είπα τελικά ότι θα πάω. Έτσι και έγινε πήγα στο σπίτι πλησιάζω τον γέροντα του πιάνω το χέρι και του λέω : Πώς είστε γέροντα; και μου απαντά: Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου παιδί μου!, έχουμε την αλήθεια, μέχρι και αποδείξεις μας έχει ο Θεός για να καταλαβαίνουμε (και μου λέει μερικά θαύματα πχ ότι κανείς δεν κόλλησε φυματίωση με τόσα χρόνια Θεία κοινωνία και πολλά άλλα) μετά μου λέει να εξομολογούμαστε και να κοινωνάμε όταν μας το επιτρέπουν οι κανόνες από τους πνευματικούς μας.

Ειχε κοντά του το βιβλίο του γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή και σπηλαιώτη μου άνοιξε την σελίδα με την φωτογραφία του γέροντα Εφραίμ και μου την γύριζε ανάποδα και μου έλεγε κοιτά την όπου και να την γυρίσει σε κοιτά! όταν του είπα ότι είχα όνειρο ζωής να προσκυνήσω τα λείψανα του γέροντα Ιωσήφ μου ανοίγει ένα κουτάκι με τα λείψανα του και όταν τα προσκύνησα μου είπε: Είδες; ότι θέλεις ο Θεός στο στέλνει ! Μου έδωσε και μύρισα ευωδία από τις κάλτσες του γέροντος Εφραίμ και την πετσέτα του.
Να εστιάζουμε συνέχεια στην Νοερά προσευχή και γενικά προσευχή ενώ να μην πιστεύουμε τι λένε για το Βατοπαίδι, όσο για την εξομολόγηση να γράφουμε τα αμαρτήματα ώστε να μην τα ξεχνάμε και συγκεκριμένα ότι έχουμε διαπράξει μετά από τα 5 μας χρόνια και θυμόμαστε.

Την ευχή του να έχουμε, άγιο γεροντάκι

 (www.agiooros.net)

stathisgrh » Τετ Νοέμ 10, 2010 7:47 am

Έτυχε να τον γνωρίσω από κοντά σε ένα σπίτι στην καλαμαριά όπου τον φιλοξενούσε μια οικογένεια και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως όταν σε ρωτούσε κάτι και το ήξερες σου έδινε και ένα σαν σκαμπιλάκι σαν επιβράβευση, βέβαια εγώ άφησα κοντά του την αδερφή μου και κράτησα μια απόσταση ασφάλειας για ευνόητους λόγους βέβαια.

Επίσης ο Σταυρός που φορούσε στο λαιμό του ήταν ένας μεγάλος νομίζω σιδερένιος που είχε μέσα ή Άγιο λείψανο ή κάτι από την Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας και μου είχε πει κάποια περιστατικά με τον Σταυρό του αλλά δεν τα θυμάμαι.

Ένα ευλογημένο γεροντάκι Άγιο, που με τα μάτια της ψυχής του βλέπει αυτά που εμείς ίσως να μην αξιωθούμε να δούμε ποτέ. Την ευχή του να έχουμε.

 (www.agiooros.net)

g_aggelos » Τετ Νοέμ 10, 2010 12:53 pm

Ο γέροντας Ισίδωρος είναι συνεχώς έξω στον κόσμο και "οργώνει" όλη την Ελλάδα για να δίνει κουράγιο στους πιστούς.

Και πως να μην σου δώσει κουράγιο, ένας άνθρωπος που στην Ι.Μ. Φιλοθέου "σουλατσάρει" από την μία άκρη στην άλλη, όντας τυφλός. Και πηγαινοέρχεται τόσο γρήγορα που νομίζεις ότι βλέπει και την παραμικρή λακουβίτσα του δάφους.

Τον πρωτογνώρισα εκεί και όταν έμαθα ότι βρισκόταν στην ΑΘήνα πήγα με την σύζυγό μου να τον δούμε...

Περιμένοντας στο μικρό σαλονάκι του σπιτιού του Πνευματικού του τέκνου που τον φιλοξενούσε, ακούγαμε διάφορες ιστορίες του γέροντος. Ένα χαρακτηριστικό ήταν αυτό που μας διηγήθηκε ο σπιτονοικοκύρης του σπιτιού, και που είχε να κάνει με τα "μάτια" του γέροντος. Όταν έφτασε στο σπίτι του ανθρώπου αυτού (ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε) στάθηκε στο χωλάκι και του είπε: "Βρε τι όμορφο σπίτι έχεις εσύ?". Και συνέχισε "Άντε στο αυτοκίνητο να φέρεις τα πράγματα και θα πάω μόνος μου στο δωμάτιό μου". Και έφυγε λες και ήξερε το σπίτι απ' έξω και ανακατωτά και πήγε στο δωμάτιο που του είχε ετοιμάσει ο άνθρωπος!!!!

Πολύ καλή εμπειρία και αν μάθετε ότι βρίσκεται στην πόλη σας, μην διστάσετε να πάτε....

 (www.agiooros.net)

π.Θεολόγος Α. 25-03-10, 00:07

ο Γέροντας Ισίδωρος της Φιλοθέου (τυφλός) που επισκέπτεται συχνά την Αθήνα, έχει στα χέρια του μιά φανέλλα του Γέροντος Εφραίμ Ξηροποταμινού.
Το τί ευωδία εκπέμπει δε λέγεται!..
Και ψυχική τόνωση!

(www.analogion.com)

 π.Δημήτριος Παπαγεωργίου

…Αμέσως αναχωρήσαμε για την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Μας υποδέχθηκε ο αρχοντάρης π. Φιλόθεος (Γερμανικής καταγωγής), μας οδήγησε στο καθολικό, όπου προσκυνήσαμε την ιερά εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσσης και μας έγινε η σχετική ξενάγηση για την Ι.Μονή υπενθυμίζοντάς μας πώς από την Ι.Μ. Φιλοθέου ξεκίνησε το έργο του ο μεγάλος εθναπόστολος ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Συγκινητική υπήρξε η στιγμή όταν γνωρίσαμε τον μοναχό π. Ισίδωρο (που είναι τυφλός αλλά βλέπει πολύ καλά με τα μάτια της ψυχής) και κατάγεται από την Πάτρα. Ο π. Ισίδωρος μας μίλησε για τις δύο μεγάλες μορφές του Αγιορείτικου μοναχισμού, τους αείμνηστους Γεροντάδες π. Ιωσήφ και π. Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, καθώς επίσης και για την αγάπη και οικονομία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, για την ταπείνωση που πρέπει να έχει ο άνθρωπος και πως μόνο με την ταπείνωση θα έχουμε καλή απολογία μπροστά στο βήμα του Κυρίου…

(dimitrios-lp.blogspot.com)

Ηλίας Βουτσινάς

1:30 ώρα το μεσημέρι. Η βροχή έπεφτε, άλλες φορές με ορμή, άλλες φορές χαλάρωνε. Παρ` όλο που έβρεχε είπαμε να πάμε με τα πόδια στην γειτονική μονή Φιλοθέου. Μισή ώρα απόσταση, μέσα από ένα γοητευτικό ανηφορικό μονοπάτι μέσα στις καστανιές. Τόσο πυκνό που η βροχή δεν έφτανε. Ψιχάλες μόνο μας ενοχλούσαν. Ένα καλυβάκι εγκαταλελειμμένο. Ένα ρυάκι. Ευτυχώς δεν είχε φουσκώσει και πατώντας προσεχτικά στις πέτρες το περάσαμε αβρόχοις ποσί. Ύστερα από 20 λεπτά σταμάτησε και μπήκαμε σε αμαξωτό δρόμο. εδώ δεν είχαμε την κάλυψη των δέντρων και γίναμε παπιά. Σε 10 λεπτά φτάσαμε. Το κόκκινο χρώμα, τόσο στην εκκλησία, όσο και στους τοίχους μας έκανε εντύπωση. Προσκυνήσαμε στην εκκλησία. Πριν φύγουμε πετύχαμε τον γέροντα Ισίδωρο τον τυφλό. Του είπα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω.

Πήρε το μπαστούνι του και με χτύπησε ελαφρά στα πόδια.

``Τι πράγματα είναι αυτά. Για κοίτα με στο πρόσωπο. Πως με βλέπεις εμένα. Με βλέπεις δυστυχισμένο, λυπημένο; Χαρούμενο δεν με βλέπεις. Εγώ είμαι εκ γενετής τυφλός. Και δοξάζω την Παναγία γιατί έτσι κάνω λιγότερες αμαρτίες. Πριν γίνω μοναχός, στην Πάτρα από όπου είμαι, μια μέρα ενώ πουλούσα λαχεία για να ζήσω, στην πλατεία Γεωργίου άρχισα να βλέπω θολά. Ξεχώριζα κάποια πράγματα. Έτσι ξαφνικά. Οπότε λέω στην Παναγία. Παναγία μου, μην επιτρέψεις να δω το φως μου, γιατί αν το δω δεν θα γίνω μοναχός. Και εκείνη τη στιγμή ξανατυφλώθηκα``

Μα, επέμενα εγώ, δύσκολο είναι να μην στενοχωριέσαι στις θλίψεις, στις δυσκολίες

``Α, δεν με ακούς εσύ. Εγώ βαράω. Μάθε να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό. Δεν ξέρει ο Θεός και ξέρεις εσύ. Αν ο Θεός στο επιτρέπει αυτό είναι επειδή είναι προς όφελος της σωτηρίας της ψυχής σου. Άντε μη βαρέσω``

Με αυτά τα λόγια πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ένα από τα καλύτερα μοναστήρια, χάρη στον προηγούμενο της τον Εφραίμ. Μεγάλη μορφή. Εκτός της Φιλοθέου επάνδρωσε άλλα 3 μοναστήρια του Αγίου όρους και 1 σκήτη. Και τώρα είναι στην Αμερική και έχει φτιάξει μέχρι στιγμής 20 μοναστήρια. Δεν το κάνει ο καθένας. Ο Ισίδωρος κυκλοφορούσε με μια κουβερτούλα του Εφραίμ που μοσχομύριζε. Και δεν ήταν κολόνια. Γιατί στην αρχή η μυρωδιά ήταν έντονη και σταδιακά μειώνονταν έως που εξαφανιζόταν.

(http://voutsinasilias.blogspot.com)

Ρούντας

Να προσφέρω και εγώ ένα λιθαράκι λοιπόν, μιας και είναι ωραίο το θέμα.
Πριν από περίπου 2-3 μήνες έγινε μπροστά στα μάτια μου ένα θαύμα.
Γιατρεύτηκε το χέρι ενός κυρίου, το οποίο ήταν σχεδόν παράλυτο και ο ίδιος υπέφερε από οξύτατους πόνους εντός 5 λεπτών.
Τι συνέβη;
Απλά "έτυχε" να επισκεφτεί ένα σπίτι στην Αθήνα, όπου φιλοξενείτο ο γέρων Ισίδωρος, ο οποίος έχει χάσει την όραση του εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί να τον γιατρέψει. Και έτσι έγινε. Μπροστά μου.
Σημειώνω δε ότι επειδή κάποτε είχα και εγώ μια περιπέτεια με την υγεία μου, επισκέφτηκα τον ίδιο γέροντα και φυσικά γιατρεύτηκα.
Τώρα οι κρίσεις δικές σας. Εγώ παραθέτω το βίωμα μου. Δεν περιμένω να το πιστέψει η' να το αποδεχθεί κανείς.

(http://www.facebook.com/topic.php?uid=25514282125&topic=8114)